Calvin Hill

Dallas CowboysEdit

Hill został wybrany przez Dallas Cowboys w pierwszej rundzie (24. ogółem) 1969 NFL draft. W tym czasie wybór ten był szeroko kwestionowany, ponieważ zespoły nie sądziły, że mogą znaleźć profesjonalnych graczy na elitarnych uczelniach.

Cowboys wybrali go jako sportowca, więc spędził kilka pierwszych dni w obozie treningowym jako linebacker i tight end. Dostał swoją szansę na grę jako halfback w drugim meczu pokazowym, ponieważ zespół miał problemy z bieganiem do tyłu podczas tego obozu treningowego. Don Perkins, czwarty lider w historii NFL właśnie oficjalnie ogłosił przejście na emeryturę, Dan Reeves, starter na pozycji halfback, zmagał się z problemami po operacji kolana poza sezonem, a jego rezerwowy Craig Baynham miał stłuczone żebra. Hill nigdy nie zrezygnował z posady startera, a kiedy rozpoczął się sezon regularny, mimo że był debiutantem, stał się dominującym graczem w lidze. Przez pierwsze dziewięć spotkań sezonu, był najlepszym biegaczem w NFL z 807 jardami. Jednak w dziewiątym meczu sezonu zranił się w palec u nogi podczas biegu po rekordowe dla drużyny 150 jardów w zwycięstwie 41-28 nad Washington Redskins. Drużyna nie znała stopnia kontuzji, więc opuścił kolejne 2 mecze. Kiedy później okazało się, że to było złamane, Hill grał ostatnie 2 gry ze złamanym palcem, który wymagał zastrzyk przed każdym treningu i gry.

Hill zakończył swój debiutancki sezon z 942 jardów pędzących (4,6 jard średnia) i 8 przyłożeń. On również otrzymał NFL Offensive Rookie of the Year, All-Pro i Pro Bowl honors.

The Cowboys wybrany Duane Thomas w pierwszej rundzie 1970 NFL draftu, ponieważ zespół nie był pewien, że Hill odzyskał podczas off season. Miał również komplikacje z zainfekowanego pęcherza w tej samej stopie, która trzymała go w szpitalu przez ponad miesiąc. Dziewięć meczów w sezonie 1970, doznał kontuzji pleców i nie grał dużo przez resztę roku, kończąc z 577 jardów pędzących przy średniej 3.8 jardów na carry.

W 1971, doznał rozdarcia więzadła krzyżowego przedniego przeciwko New York Giants, który został początkowo zdiagnozowany jako zwichnięte kolano. On opuścił sześć gier i próbował grać ponownie w NFC Championship, ale boli kolano ponownie scoring touchdown.

W 1972, po Cowboys handluje Thomas do San Diego Chargers, Hill stał się pierwszym biegaczem w historii franczyzy przekroczyć 1000 jardów znak i udowodnił, że nadal może uruchomić piłkę nożną. Skończył z 1,045 jardami i średnią 4.2 jarda i sześcioma przyłożeniami. Ustanowił także rekord klubu w liczbie przyjęć piłki przez biegacza z wynikiem 43. W 1973 roku, on złamał swój własny rekord zespołu z 1,142 jardów i sześć touchdowns.

Hill grał w Dallas przez sześć sezonów, pomagając Cowboys wygrać Super Bowl VI i 2 tytuły NFC. Miał kilka znakomitych lat z drużyną, tworząc cztery Pro Bowls (1969, 1972, 1973, 1974) i dwa zespoły All-Pro (1969, 1973).

The Hawaiians (WFL)Edit

W marcu 1974 roku został wybrany przez The Hawaiians w drugiej rundzie (14 ogółem) WFL Pro Draft. W dniu 9 kwietnia Hill podpisał kontrakt z The Hawaiians z World Football League, ale grał w Dallas w 1974 roku. Zagrał w trzech meczach WFL w 1975 roku, przenosząc piłkę 49 razy na 218 jardów i bez przyłożenia, zanim doznał rozerwania więzadła pobocznego przyśrodkowego w prawym kolanie. Kiedy liga się złożyła, wrócił do NFL.

Washington RedskinsEdit

W dniu 3 kwietnia 1976 r. Hill podpisał jako wolny agent z Washington Redskins, ale nie mógł odzyskać swojego poprzedniego poziomu gry. W dwóch sezonach jako rezerwowy running back, pędził na 558 jardów i złapał 25 podań, zanim ogłosił przejście na emeryturę 7 sierpnia 1978 roku.

Cleveland BrownsEdit

The Cleveland Browns przekonali go do przejścia na emeryturę i podpisali z nim kontrakt 25 września 1978 roku. Grał przez cztery sezony głównie jako trzeci biegacz, zanim przeszedł na emeryturę pod koniec sezonu 1981.

Hill grał w NFL przez 12 sezonów, nagrywając 6,083 jardów biegowych, 42 przyłożenia biegowe, 2,861 jardów odbiorczych i 23 przyłożenia odbiorcze.

.