Bezprzewodowa łączność stała

Bezprzewodowa łączność stała to działanie urządzeń lub systemów łączności bezprzewodowej wykorzystywanych do łączenia dwóch stałych lokalizacji (np. budynek z budynkiem lub wieża z budynkiem) za pomocą łącza radiowego lub innego łącza bezprzewodowego, takiego jak most laserowy. Zazwyczaj stałe łącze bezprzewodowe jest częścią infrastruktury bezprzewodowej sieci LAN. Zadaniem stałego łącza bezprzewodowego jest umożliwienie transmisji danych pomiędzy dwoma miejscami lub budynkami. Stałe bezprzewodowe łącza danych (FWD) są często opłacalną alternatywą dla dzierżawy światłowodów lub instalacji kabli między budynkami.

Stałe bezprzewodowe łącza mikrofalowe CableFree Backhaul wdrożone dla operatorów komórkowych na Bliskim Wschodzie. Te łącza mikrofalowe zazwyczaj przenoszą mieszankę ruchu Ethernet /IP, TDM (Nx E1) i SDH w celu połączenia miejsc o dużej przepustowości. Takie łącza mikrofalowe używane do przenoszenia 2xE1 (4Mbit/s) obecnie przenoszą 800Mbit/s lub więcej, wykorzystując nowoczesne schematy modulacji 1024QAM lub wyższe.

Przekazywanie sygnału punkt-punkt odbywa się w powietrzu przez naziemną platformę mikrofalową, a nie przez miedź lub światłowód; dlatego też stacjonarne łącza bezprzewodowe nie wymagają zasilania satelitarnego lub lokalnych usług telefonicznych. Zalety bezprzewodowych urządzeń stacjonarnych obejmują możliwość łączenia się z użytkownikami w odległych miejscach bez konieczności kładzenia nowych kabli oraz zdolność do szerokiego pasma, które nie jest ograniczane przez przepustowość światłowodów lub kabli. Stacjonarne urządzenia bezprzewodowe zazwyczaj czerpią energię elektryczną z sieci publicznej, w przeciwieństwie do mobilnych urządzeń bezprzewodowych lub przenośnych urządzeń bezprzewodowych, które zazwyczaj są zasilane z baterii.