Bates Magazine

Po 22 latach małżeństwa i dziesięciorgu dzieciach, Charles Dickens sławnie rzucił swoją żonę, Catherine Dickens, w 1858 roku.

Posługując się siłą swojego pióra, twierdził, że Catherine była niezrównoważona psychicznie i nie nadawała się na żonę i matkę; tak naprawdę, chciał związać się z młodszą kobietą, aktorką Ellen Ternan.

Przez lata krytycy i biografowie wierzyli mu na słowo. Teraz profesor języka angielskiego Lillian Nayder w swojej biografii z 2010 roku, The Other Dickens: A Life of Catherine Hogarth.

Profesor języka angielskiego Lillian Nayder, sfotografowana przez Phyllis Graber Jensen.

Jak zainteresowała się Pani Katarzyną Dickens?

Zaciekawiło mnie, że Catherine była zawsze odrzucana przez krytyków, podczas gdy strona Dickensa była zawsze akceptowana – mimo że istniało wiele dowodów sugerujących, że sfabrykował opowieści o swojej żonie. Krytycy po prostu nie chcieli w to wchodzić. Charles Dickens ukształtował język jej historii – i powiedział o niej wiele kłamstw.

Takich jak?

Napisał list, który trafił do New York Tribune, tak zwany „Violated Letter”, w którym powiedział, że „osobliwość jej charakteru” spowodowała „zrzucenie wszystkich dzieci” na opiekę siostry Catherine, Georginy, gospodyni rodziny Dickensów. Nieprawda.

To skomplikowany wątek rodzinny. Siostry Katarzyny – Mary i Georgina – zawsze były przedstawiane jako opowiadające się po jego stronie.

Różne roszczenia Dickensa wobec nich i o nich obniżyły i zaciemniły relacje między wszystkimi siostrami. Po separacji w 1858 roku Georgina zdecydowała się pozostać w domu Charlesa Dickensa, więc ta kwestia zawsze była szczególnie zgrzytliwa. Była jeszcze trzecia siostra, Helen – bliska przyjaciółka i sprzymierzeniec Catherine – ale do tej pory była ignorowana.

Dlaczego Charles Dickens tak traktował swoją żonę?

Miał trochę prawdziwych wyjaśnień do zrobienia, jeśli zamierzał zmusić żonę do opuszczenia domu. Ale nie mógł publicznie przyznać, że to dlatego, że interesowała go młoda kobieta w tym samym wieku, co jedna z jego córek. Rozwód nie wchodził w grę, bo trzeba było wykazać, że mąż lub żona dopuścili się cudzołóstwa. Dickens nie chciał w to wchodzić. Był powieściopisarzem o sercu i domu.

Patrzyłeś też na życie seksualne pary.

Znając odstępy czasowe między porodami i poczęciami kobiety, możemy użyć modeli matematycznych do określenia aktywności seksualnej pary, która nie stosuje antykoncepcji. Krytycy zawsze twierdzili, że Dickens, do 1850 roku, stracił zainteresowanie swoją żoną, ale ich życie seksualne było tak samo aktywne na początku 1850 roku, jak i na początku 1840 roku.

Aby podać jeden przykład, 310-dniowy odstęp między ósmym porodem Katarzyny a jej kolejnym poczęciem w 1849 roku jest mniej więcej taki sam jak odstęp po jej drugim porodzie w 1838 roku i sugeruje cztery akty współżycia na miesiąc.

Co wyinterpretowałeś z praktykowania przez Charlesa mesmeryzmu, co dzisiaj nazywamy hipnotyzmem?

On zahipnotyzował Catherine – początkowo w Pittsburghu podczas amerykańskiego tournee w 1842 roku – ale nie miało to żadnego terapeutycznego uzasadnienia, ponieważ Catherine nie była chora. Myślę, że chciał zademonstrować, że w rzeczywistości może kontrolować samą świadomość swojej żony. W podobny sposób Dickens zahipnotyzował całe pokolenia biografów. On jest bardzo potężny wpływ, a ja staram się oprzeć temu.

Więc kiedy Katarzyna napisała książkę kucharską, późniejsi krytycy odrzucili ją jako złe jedzenie od niestabilnej grubej kobiety?

Książka oferuje głównie plany posiłków, lub rachunki taryf, a biografowie Dickensa użyli go przeciwko niej, jako więcej dowodów na to, dlaczego małżeństwo „nie wyszło”. Jej mąż był postrzegany jako lekki i merkantylny, a ona była postrzegana jako to uciążliwe ciało obciążające go makaronem i serem.

Nowocześni krytycy patrzący na wiktoriańskie posiłki są zobowiązani do bycia odstawionymi. Potrawy są ciężkie – kurczak fricassee, smażone ziemniaki, pudding szpikowy, makaron z serem, dużo bekonu i włoska śmietana – ale ludzie nie jedli wszystkiego, co podawano im do stołu. Mogło być 10 dań, ale goście wybierali. Zasadniczo, Catherine została obwiniona za kuchnię wiktoriańską, która sama została źle przedstawiona.

Niedawno Susan Rossi-Wilcox przeczytała książkę Catherine w kontekście kuchni wiktoriańskiej. Co ona pokazuje jest to, że Catherine była na piłkę i używane jej składniki dobrze. Nie była jakimś nieudolnym miłośnikiem makaronu.

Czy ciało Catherine było porównywane do idealnego wiktoriańskiego typu ciała?

Wiktorianie mieli całkiem jasne poczucie otyłości. Ale rozpiętość opisów Katarzyny pokazuje, że nie każdy widząc ją od razu myślał: „ta kobieta jest gruba!”. Niektórzy uważali, że wygląda całkiem przyjemnie.
Większość negatywnych interpretacji jej ciała odzwierciedla sposób, w jaki jej historia małżeńska została wymyślona na nowo przez krytyków, podążających tropem Dickensa. Krytyka jej wyglądu nie pojawiłaby się, gdyby małżeństwo pozostało nienaruszone.

Kiedy twoi studenci pomagali testować przepisy Catherine?

Podczas mojego krótkiego semestru kilka lat temu zatytułowanego „Constructing Catherine Dickens.”
Nigdy nie zapomnę obrazu dwóch studentów w mojej kuchni robiących frytki pomarańczowe, które są panierowanymi i smażonymi cząstkami pomarańczy. Olej rozpryskiwał się wszędzie, ale frytki smakowały naprawdę dobrze. I znowu, smażone wszystko smakuje dobrze.

Jak wyglądałaby historia Karola i Katarzyny w dzisiejszym kontekście tabloidów i mediów społecznościowych?

Naprawdę nie ma porównania, ponieważ to, co uważa się za stosowne w sytuacji zranionej żony, zmieniło się tak drastycznie od lat pięćdziesiątych XIX wieku. Catherine w ogóle nie wypowiedziała się publicznie na temat traktowania jej przez Dickensa. Dzisiaj, nawet żona Tigera Woodsa miała swój wywiad z magazynem People. Catherine zawsze odrzucał te możliwości.

.