Antonio Vivaldi Biografia

Muzyka orkiestrowa

Koncerty Vivaldiego są zazwyczaj w trzech częściach, ułożonych w kolejności szybki, wolny, szybki. Dwie części zewnętrzne są w tej samej tonacji; część środkowa jest w tej samej tonacji lub w tonacji blisko spokrewnionej. W obrębie części muzyka przebiega na zasadzie alternacji: pasaże dla instrumentu(ów) solowego(ych) przeplatają się z pasażami dla pełnej orkiestry. Instrument solowy może rozszerzać materiał grany przez orkiestrę, może też grać zupełnie inny, własny materiał. W każdym przypadku, naprzemienność między solistą a orkiestrą buduje napięcie, które może być bardzo dramatyczne.

Orkiestra w czasach Vivaldiego różniła się, oczywiście, od współczesnej pod względem wielkości i budowy. Chociaż dęte były czasami wzywane, smyczki stanowiły główny trzon graczy. W koncercie Vivaldiego, orkiestra jest zasadniczo orkiestrą smyczkową, z jednym lub dwoma klawesynami lub organami do grania basu cyfrowanego.

Niektóre z koncertów Vivaldiego są utworami muzyki programowej, ponieważ dają muzyczne opisy wydarzeń lub scen naturalnych. Pory roku, na przykład, składa się z czterech koncertów reprezentujących cztery pory roku. Ale w jego koncertach „program” nie determinuje formalnej struktury muzyki. Pewien materiał muzyczny może imitować śpiew ptaka lub szelest liści, ale formalny plan koncertu zostaje zachowany.

Koncerty Vivaldiego były szeroko znane za jego życia i po jego śmierci. Były kopiowane i podziwiane przez innego muzyka, Johanna Sebastiana Bacha (1685-1750). W muzycznej Europie XVIII wieku Vivaldi był jednym z wielkich nazwisk.