Anomiczna afazja w dzieciństwie

Udokumentowane przypadki anomicznej afazji w dzieciństwie są rzadkie, ze względu na ich niską częstość występowania i stosunkowo subtelne objawy kliniczne oraz z powodu prawdopodobnego uprzedzenia o skierowaniu. Takie przypadki są jednak ważne, ponieważ mogą rzucić światło na naturę zmian, które powodują anomię u dzieci i ponieważ mogą przyczynić się do naszego zrozumienia relacji mózg-behawior u dzieci. Prezentowany przypadek dotyczy 10-letniej dziewczynki, która doznała krwiaka lewej kości skroniowo-ciemieniowej. Powrót do zdrowia w ciągu 8 miesięcy był dobry, z niemal normalnymi zdolnościami werbalno-wyrazowymi (Verbal IQ = 86) i percepcyjno-motorycznymi (Performance IQ = 100). Umiejętności czytania, literowania i powtarzania były zachowane. Spontaniczna mowa była dobra, choć początkowo okrężna i naznaczona wyraźnymi trudnościami w znajdowaniu słów. Zgodnie z doniesieniami dotyczącymi dorosłych, występowały znaczne zaburzenia w nazywaniu, charakteryzujące się częstymi parafazjami dosłownymi i semantycznymi. Chociaż pacjentka miała znaczne trudności z nazywaniem konfrontacyjnym, potrafiła dokładnie przeliterować i odczytać nazwy prezentowanych jej przedmiotów. Przypadek ten jest omawiany w odniesieniu do lokalizacji zmian powodujących afazję anomiczną oraz przebiegu powrotu do zdrowia w dzieciństwie.