Animal Instinct, Learning, and Emotions

Zachowanie agonistyczne u zwierząt to właściwie inna nazwa dla zachowania agresywnego. Często obejmuje groźby lub rzeczywistą walkę w celu rozstrzygnięcia sporów między poszczególnymi zwierzętami, czy to o jedzenie, krycie, schronienie, czy terytorium. Zwierzęta pokazują agresję poprzez dźwięk (np. warczenie, szczekanie, trąbienie), wzrok (zmiana ubarwienia lub nadmuchiwanie struktur ciała), a nawet zapach. Mogą zmieniać sposób poruszania się, miejsce, w którym grzędują lub ilość szkliwa na zębach. Na przykład, ziewanie wśród samców mandryli często nie jest wyrazem znudzenia, ale raczej okazją do pokazania dobrze wykształconych zębów. Bicie się w klatkę piersiową u goryli jest częścią agresywnego zachowania, prezentowanego zwykle przez samca srebrnogrzbietego przeciwko niespokrewnionym gorylom srebrnogrzbietym. Bicie w klatkę piersiową, któremu towarzyszą okrzyki i szczeknięcia, może być również wykorzystywane do zaimponowania samicom. Również w przypadku agresji rytualnej lub symbolicznej, zachowanie to często zapobiega poważnym obrażeniom u obu zwierząt. Na przykład, kiedy pies okazuje agresję szczerząc zęby, warcząc, a jego tylne włosy stają dęba, są to jedynie sposoby na sprawienie, aby pies wyglądał na „większego” i bardziej groźnego. Większość psów spotykających się z takim zachowaniem odwraca się z podkulonym ogonem, ucieka i zazwyczaj nie zbliża się już do drugiego psa.

.