Aktualności i publikacje

Tylko jedna trzecia pacjentów z migotaniem przedsionków (AF)- jedną z najczęstszych arytmii – uważa ją za poważny problem zdrowotny, według badania przeprowadzonego w 2009 roku przez American Heart Association. Ponieważ jednak zaburzenie to może powodować zastój krwi i powstawanie skrzepów, znacznie zwiększa ryzyko udaru mózgu.

Aby zwalczyć tę możliwość, osobom z migotaniem przedsionków często przepisuje się leki rozrzedzające krew, ale błędne przekonania pacjentów na temat ryzyka związanego z ich stanem prowadzą wielu do odrzucenia tych ratujących życie leków. Inni pacjenci nie mogą w ogóle przyjmować leków rozrzedzających krew ze względu na wrodzone problemy z krzepnięciem lub inne czynniki ryzyka, takie jak upadki w przeszłości.

„Uderzające jest to, że spośród wszystkich pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy powinni być leczeni przeciwzakrzepowo, tylko połowa rzeczywiście przyjmuje leki rozrzedzające krew” – mówi Hugh Calkins, dyrektor Johns Hopkins’ Cardiac Arrhythmia Service.

Istnieją jednak niefarmakologiczne opcje, które również mogą znacznie zmniejszyć ryzyko udaru u pacjentów z migotaniem przedsionków. Dziesiątki lat temu kardiochirurdzy odkryli, że jeśli zamkną wyrostek lewego przedsionka (LAA) – otwór w kształcie wiatraka w ścianie mięśniowej lewego przedsionka, który zbiera krew i odprowadza ją do serca – poprzez zszywanie, wiązanie i inne sposoby, ryzyko udaru u pacjenta zmniejsza się do poziomu wyjściowego.

Ostatnio, jak wyjaśnia Calkins, na rynku pojawiły się trzy urządzenia do implantacji serca, które oferują bezpieczniejsze i bardziej niezawodne środki do osiągnięcia tego samego celu, przy czym każda z opcji oferuje odmienne korzyści i wady. Aby przedstawić najlepsze zalecenia dotyczące leczenia za pomocą tych urządzeń, firma Johns Hopkins zainicjowała program okluzji uszka lewego przedsionka, aby pomóc w ocenie, która opcja jest optymalna dla każdego pacjenta. Chociaż wiele instytucji oferuje przynajmniej jedną z tych opcji, Johns Hopkins jest jedną z zaledwie kilku, które oferują wszystkie trzy.

Pierwsze z tych wszczepialnych urządzeń, WATCHMAN, jest jedynym, które jest obecnie zatwierdzone przez FDA do okluzji LAA. Urządzenie to, przypominające kształtem mały parasol, jest dostarczane za pomocą cewnika w celu zablokowania otworu do LAA. Jednak to urządzenie jest odpowiednie tylko dla pacjentów, których LAA ma określony rozmiar i kształt, mówi Calkins. Ponadto pacjenci muszą przyjmować leki rozrzedzające krew przez kilka tygodni po zabiegu, co stanowi dyskwalifikację dla osób z problemami z krzepnięciem i innymi zagrożeniami.

Drugie urządzenie, AtriClip, jest wszczepiane przy użyciu technik minimalnie inwazyjnych. Chirurdzy umieszczają ten klips w kształcie szpilki u podstawy LAA, zapobiegając przedostawaniu się krwi. Chociaż po zabiegu nie są wymagane żadne leki rozrzedzające krew, Calkins zauważa, że minimalnie inwazyjne podejście dyskwalifikuje niektórych pacjentów, którzy przeszli wcześniej operację serca, ze względu na tkankę bliznowatą, która może utrudniać implantację.

Trzecie urządzenie, LARIAT, to implantowana przez cewnik pętla dostarczająca szew, która wiąże LAA. Chociaż ta procedura również nie wymaga pooperacyjnych leków rozrzedzających krew, nie jest odpowiednia dla pacjentów, u których LAA są bardzo duże lub znajdują się w określonych pozycjach.

Jedynym sposobem określenia, czy pacjent z migotaniem przedsionków kwalifikuje się do jednego z tych urządzeń, jest przyjazd do Johns Hopkins na wizytę, mówi Calkins. Tam, dodaje, wielodyscyplinarny zespół – w tym specjaliści od obrazowania, elektrofizjolodzy, kardiolodzy interwencyjni, kardiochirurdzy i inni – zbada pacjenta i określi najlepsze opcje.

Po wprowadzeniu jednego z urządzeń, jak zauważa Calkins, nie jest już konieczne stałe stosowanie leków rozrzedzających krew w celu leczenia skutków migotania przedsionków: „Jesteśmy dumni, że możemy zaoferować naszym pacjentom te bardzo wyzwalające opcje.”

Aby sprawdzić, czy Twoi pacjenci kwalifikują się do leczenia, zadzwoń pod numer 443-287-3471.