21 Things to Know Before You Go to Varanasi

Święte rzeki, nieświęte bhang lassi, kozy w swetrach: nawigowanie po surrealistycznym indyjskim mieście nad Gangesem.

To miasto jest surrealistyczne. Jeśli jesteś racjonalny, logiczny i masz mało cierpliwości do rzeczy złożonych, wzniosłych i chaotycznych, Varanasi nie przypadnie ci do gustu. Jest rozpadające się, poetyckie i ekscentryczne. Kozy w swetrach, starcy biorący kąpiel, chłopcy puszczający latawce i płonące ciała to codzienne widoki. Jako najświętsze z siedmiu świętych miast dla Hindusów i Dżinów, jest to przyciągająca pielgrzymów duchowa stolica Indii. (Jest to również ważny przystanek dla buddystów, ponieważ mówi się, że Budda wygłosił swoje pierwsze kazanie w pobliskim Sarnath). Jest to jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie. Mieszkało w nim ponad sto kultur, z których wiele jeszcze się nie pozbyło. Wchłonęło swoje różne podboje, mity, religie i filozofie w jedną przestrzeń miejską. Mam rodzinę w Varanasi i spędzam tam czas od dzieciństwa, ale miasto wciąż mnie zaskakuje. Czasami będziesz czuł się jak w bajce. Po prostu idźcie z tym.

Jedź na lekcje życia, nie na wypoczynek. W Varanasi nie ma tak naprawdę miejsca, w którym można się zrelaksować i odpocząć. Ostatnim razem, gdy tam byłem, moi przyjaciele i ja spotkaliśmy podróżników, którzy narzekali na higienę, przestrzeń i hałas. Jeśli chcesz się wyciszyć i wypić Caprioscas, wybierz się na Koh Tao. Varanasi to tętniące życiem miasto z ponad 3,5 mln mieszkańców (znanych lokalnie jako Banarasis). Jest biedne, brakuje mu usług i infrastruktury, a przez dziesięciolecia było wyzyskiwane przez rząd stanowy. To nie naprawi ci owocowych drinków. Może jednak nauczyć cię kilku rzeczy o cyklu życia i śmierci. I czy wspomniałam, że są tam kozy, które noszą swetry?

Powstał tu hinduizm, ale nie jest to tylko hinduizm. Varanasi czerpie swoją tożsamość z wielkich hinduskich eposów, ale jak każde inne miasto w Indiach, gości wiele religii. Muzułmanie, hinduiści, garstka Żydów i japońscy buddyści – wszyscy żyją razem. Od czasu do czasu dochodzi do sporów, ale miasto jest symbolem różnorodności kraju, stłoczonego na jednej przestrzeni. Większość hindusów jest zatrudniona w świątyniach lub powiązanych firmach, a populacja islamska obejmuje jednych z najstarszych tkaczy w kraju. Sari Banarasi, znane z misternych splotów i obramowań wykonanych przy użyciu zari, wykonanych przy użyciu nici ze złota, jest pożądaną specjalnością.

Varanasi je deser na śniadanie. I lunch. I kolację. I krem do wszystkiego. Jeśli kiedykolwiek marzyłeś o smażonych kulkach ryżowych zanurzonych w nasyconej, przyprawionej śmietanie (co nazywają malaiyo), to jest to miasto dla ciebie. Lassi, popularny na całym świecie napój jogurtowy, podawany jest na słodko, z jeszcze słodszymi dodatkami zwanymi rabdi (mąka i cukier) smażonymi na patelni. Sklepy ze słodyczami Banarasi (określenie trendu, osoby lub rzeczy należącej do Varanasi) są słynne w całych Indiach. Małe sklepiki ciągną się wzdłuż małych uliczek ze słodyczami we wszystkich kształtach i rozmiarach. I są tam darmowe próbki.

Porzuć tuk-tuki i idź pieszo. Serce Waranasi leży wzdłuż rzeki, na ghatach – serii schodów prowadzących do brzegu rzeki – każde schody podzielone przez historię, religię, źródła utrzymania i mit. Liniowy spacer przez ghaty to jedyny sposób, aby zobaczyć wiele kultur tego miasta. Jak to się stało, że cała społeczność Koreańczyków z Południa zamieszkała na jednym z nich? Nikt nie wie. Dlaczego król Nepalu zbudował cały ghat w sercu Uttar Pradesh? To też jest tajemnica. Ale koniecznie zatrzymajcie się w Assi Ghat (pierwszy ghat) na poranne aartis: improwizowane koncerty lokalnych muzyków i naprawdę świetną pizzę w Vatika Pizzeria. Dla większej ostateczności, jest Manikarnika Ghat, słynny płonący ghat, gdzie ciała są przynoszone do hinduskiej kremacji – około 40,000 każdego roku. Jedna z opowieści o Manikarnika głosi, że Parvati, żona Pana Shivy, upuściła kolczyk do studni na ghat podczas kąpieli. Zażądała, by Shiva go poszukał i nie odszedł, dopóki go nie znajdzie. Shiva nigdy tego nie zrobił, a mit mówi, że za każdym razem, gdy ciało spłonie, Shiva zapyta duchy, czy widziały kolczyk jego żony.

Nie pytaj, czy możesz skinny dip w Gangesie. Ganges jest jedną z najstarszych rzek na świecie i jest najświętszą rzeką Indii. Według mitów Ganges pochodzi od bogini Gangi, która spadła na ziemię i wyzwoliła dusze wielu osób uwikłanych w grzech. Hindusi wierzą, że jest to tirtha – przejście między niebem a ziemią – i że obmycie się w świętej wodzie oczyszcza ich z grzechu. Hordy turystów i pielgrzymów przyjeżdżają z całego kraju, by choć na chwilę zanurzyć się w rzece. W większości przypadków ludzie przychodzą z małymi pojemnikami, aby zabrać gangajal, wodę z Gangesu, z powrotem do swoich domów. Ale ponieważ subkontynent indyjski nie jest niczym innym, jak ironią, Ganges jest również jedną z najbardziej zanieczyszczonych rzek na świecie. Ponad połowa odpadów z Varanasi spływa do rzeki, wraz z kośćmi i prochami zmarłych, a w niektórych rozpaczliwych przypadkach, po prostu zmarłych. Najlepszą porą na kąpiel jest poranek, kiedy jest mniejszy ruch, ale z szacunku (i ostrożności), powstrzymaj się od skinny dipping i pływania zbyt daleko. W tym celu zawsze można wybrać się na Koh Tao.

Lato jest piekielne. Varanasi, podobnie jak reszta północnoindyjskich równin, nie jest przyjemne w lecie. Temperatury mogą wzrosnąć do 50 stopni Celsjusza (122 Fahrenheita) w ciągu dnia. Nastroje stłumią się, jedzenie się zepsuje, a całe miasto przybierze ekstremalny obrót w chaos. W lecie trzymaj się gór. Pięćdziesiąt stopni to nie jest spokojna temperatura.

Bądź ostrożny wobec małp. Banarasis są znani (niechlubnie) z tego, że niektóre z ich prac wykonują wyszkolone małpy. Nazywają te małpy ludzkimi imionami. Małpy robią wszystko, od zbierania śmieci po dostarczanie śniadania. Pomiń zdjęcia: są one znane z tego, że wpadają w złość i wyrywają aparaty fotograficzne.

Zdobądź swój lunch, smażony, na ulicach. Varanasi- rozkoszny, głęboki i epikurejski- jest nieświadomy żywieniowych bolączek smażonego jedzenia. Spacerując ulicami w poszukiwaniu posiłku, znajdziesz tikki ke chaat – smażone kotlety ziemniaczane z chutney i jogurtem, kachori sabzi- smażony, płatkowaty chleb z parującym curry, i inne rodzaje chaat: szybkie jedzenie uliczne, zwykle słodko-kwaśne mikstury różnych głęboko smażonych przekąsek zwieńczone cebulą i pomidorami. Varanasi nie jest zbytnio nastawione na posiłki typu sit-down. Można je znaleźć, ale w porównaniu z nimi są nudne i zwyczajne. Trzymajcie się ulic, aby jeść jak miejscowi.

10. Angielski jest w porządku, ale czy umiesz mówić w rymach? Banarasis lubią mówić w rymach, być może dlatego, że miasto ma silną tradycję pieśni lirycznych. Jeśli zadasz im pytanie, często będą próbowali zrymować odpowiedź. Nieważne, że nie jest to poprawna odpowiedź na Twoje pytanie, rym ma pierwszeństwo. Więc bądź pewien, że bierzesz wszystko z ziarnem soli i nutą wątpliwości. Precyzja jest twoim najgorszym wrogiem w Varanasi. Jeśli zapytasz o czas, możesz otrzymać w zamian wiersz. Jeśli naprawdę czegoś potrzebujesz, zapytaj ponownie. W przeciwnym razie, idź z tym.

Banary są ptakami śpiewającymi. Jeśli usłyszysz potężny głos wydobywający się z rzeki gdzieś podczas świtu, może to być po prostu boatman rzucający swój głos wokół Gangesu. Varanasi jest domem dla jednej z najstarszych szkół muzycznych w kraju. Banaras gharana, znana z gładkich melodii i tradycyjnych alaap – długich, wydłużonych monosylabicznych rytmów – jest prawdziwą rozkoszą dla każdego, kto pochodzi z kraju lub nie. Jeśli masz skłonność do muzycznych zdolności, weź udział w zajęciach. Rozejrzyj się po ghatach. Będą tam plakaty reklamujące lekcje gry na sitarze – tradycyjnym indyjskim instrumencie strunowym – lub tabli – rodzaju bębna – jeśli masz kilka dni. Jeśli nie, jest wiele do oglądania. Improwizowane jam sessions o zachodzie słońca są powszechne. Albo po prostu zapytaj któregoś z żeglarzy, czy śpiewa. Wielu z nich to robi i z przyjemnością zaśpiewają dla ciebie.

Nie zdziw się, jeśli mieszkaniec ulicy owinięty w szal czyta Nietzschego. Po francusku. Banarasis mówią wieloma językami. Miasto przyciąga około 200 000 turystów każdego roku i chociaż angielski jest najczęściej używanym językiem obcym, miejscowi szybko przystosowali się do napływu europejskich turystów i będą naśladować różne wyrażenia, które przyswoili. Możesz usłyszeć, jak ktoś krzyczy „Que pasa! Que Tomato!”, ale można też spotkać dziwnego 12-latka, który potrafi prowadzić całą rozmowę po francusku.

Paan jest smakiem nabytym. Na własne ryzyko spróbuj tego daru Waranasi dla narodu rozpustników. Spopularyzowany przez bollywoodzką piosenkę w latach 60-tych, Banarasi paan – liść betelu nadziewany orzechem areca, suszonym kokosem, tytoniem i goździkami – sprawi, że poczujesz się jak miejscowy. To eksplozja dziwności w ustach, jest lekkim stymulantem (i jeśli masz szczęście, halucynogenem). Jeśli będziesz chodził dookoła, z czerwonymi ustami i bez przekonania, zdobędziesz punkty u miejscowych.

Wejdź w kilka zrywów bhang. Lassi jest często doprawiane bhangiem, płynną formą marihuany wytwarzaną przez zmielenie pąków i liści na pastę. (Bhang ma wielowiekową tradycję na subkontynencie, zarówno jako środek odurzający, jak i do celów leczniczych, ale w Varanasi jest bardzo popularny, ponieważ jest związany z czczeniem Pana Sziwy). Knajpki z opium w małych zakamarkach ulic to podstawa w piątkowe wieczory. Ale nie wszystko jest rekreacyjne, a nawet duchowe: uzależnienie od narkotyków wśród bezdomnych i w slumsach jest jednym z wielu wyzwań, z którymi zmaga się Waranasi.

.jpg”

Architektura Waranasi jest również surrealistyczna. Niektóre ghaty składają się z budynków z epoki Radźputów, dużych haveli z wielkimi kopułami. Niektóre są wysokie budynki z Imperium Vijayanagara, jak te znalezione w południowych Indiach, które są starsze. Czasami obok starożytnych monolitów można znaleźć nowożytne szklane konstrukcje. W Varanasi nie ma żadnych zasad. Nie jest chronione ani strzeżone przez UNESCO, więc budynki są budowane na innych, a czasami wewnątrz innych budynków. Jest jasne, że miasto straciło wiele dziedzictwa dzięki słabym wysiłkom konserwatorskim, ale są pewne stopniowe, ale oczywiste zmiany w postępie Varanasi.

Odcinanie głów trupom jest tu prawdziwym zajęciem

.