Zijn er nog vorsten of prinsessen in Duitsland?
On oktober 26, 2021 by admin14.08.2019
Na de nederlaag van het Duitse Rijk in de Eerste Wereldoorlog leidde onrust onder de bevolking in heel Duitsland tot de troonsafstand van keizer Wilhelm II (hierboven geportretteerd). Op 9 november 1918 werd een parlementaire democratie uitgeroepen en werden de Pruisische monarchie en de 22 deelmonarchieën van Duitsland afgeschaft.
Een eeuw later blijkt uit de voortdurende pogingen tot teruggave door de erfgenamen van de laatste Duitse keizer, dat toen nog niet alle aspecten van deze overgang waren opgehelderd. Het Huis Hohenzollern, geleid door het achter-achterkleinkind van keizer Wilhelm II, Georg Friedrich Ferdinand, prins van Pruisen (foto), eist schadevergoeding voor onroerend goed dat aan de familie werd onteigend.
Sporen van adel zijn nog steeds te vinden in de namen van mensen. De deeltjes “von” (wat “afstammend van” betekent) of “zu” (“woonachtig bij”) voorafgaand aan een Duitse achternaam geven aan dat de persoon behoort tot een familie met een vroegere adellijke titel – wat naar schatting het geval is voor ongeveer 80.000 mensen in Duitsland. De titels hebben tegenwoordig nog slechts een symbolische waarde.
Tot de adel behoren levert in Duitsland geen wettelijke voordelen op, maar uit onderzoek is gebleken dat mensen met een adellijk deeltje in hun naam meer kans hadden op een sollicitatiegesprek dan mensen zonder adellijke titel. Adelsverenigingen bieden ook netwerkmogelijkheden die kunnen bijdragen tot het verkrijgen van toegang tot invloedrijke kringen.
De laatste keizer van Oostenrijk, Karl I (foto), trad niet officieel af, zodat de wetten tot afschaffing van de monarchie in de Oostenrijkse Republiek strenger waren. De Weimarrepubliek in Duitsland stond aristocraten toe de adellijke deeltjes van hun familie te behouden, maar Oostenrijk bepaalde in 1919 dat dergelijke identiteitskenmerken uit namen moesten worden verwijderd. Sommige politici zeggen dat een soortgelijke wet ook in Duitsland zou moeten gelden.
Bewijs dat sommigen nog steeds geloven dat adeldom zijn voordelen heeft, is het mogelijk om een echte titel te verwerven door huwelijk of adoptie. Het is echter niet goedkoop: Consultants die dergelijke diensten aanbieden, noemen tarieven “in de vijf- tot zescijferige range.” U moet ook de familierechtbank ervan overtuigen dat u niet alleen wordt geadopteerd om de adellijke naam te krijgen – in dat geval kan de naamsverandering worden geweigerd.
Bovendien is niet iedereen onder de indruk van adellijke deeltjes. De uitdrukking “Herr von und zu” of “Frau von und zu” – zonder naar een echte familienaam te verwijzen – wordt soms gebruikt om de spot te drijven met een man of een vrouw die een pretentieuze houding aanneemt. Hoogmoedige dames en heren zouden eens moeten proberen een kikker te kussen; het zou hen eraan kunnen herinneren dat zij slechts sterfelijke mensen zijn – en geen enkele adellijke titel zal dat ooit veranderen.
Het is eigenlijk heel goedkoop om een Duitse adellijke titel te kopen van een feodale lijn waarvan de familieleden allemaal zijn overleden. De bedrijven die deze titels verkopen vergelijken het met het kiezen van je eigen kunstenaarspseudoniem, een recht dat in Duitsland beschermd is. Maar het is geen titel die op je identiteitskaart kan worden bijgeschreven – tenzij je erin slaagt te bewijzen dat iedereen je kent als “Prins”.
Voor de grap een titel oppikken is één ding, maar dat betekent niet dat je opeens van adel bent. Doen alsof je dat wel doet kan je geloofwaardigheid schaden. Zo onderzochten de media de titel van een politica van de extreem-rechtse AfD-partij, Doris Fürstin von Sayn-Wittgenstein. Het bleek er een te zijn die “al enige tijd duur verkocht wordt”, aldus de “Süddeutsche Zeitung”.
Als u de verschillende Duitse rangen van het koningschap kent, bent u waarschijnlijk een middeleeuws geschiedenisliefhebber: Kaiser (keizer), König (koning), Erzherzog (aartshertog), Grossherzog (groothertog), Kurfürst (keurvorst), Herzog (hertog), Landgraf (landgraaf), Pfalzgraf (paltsgraaf), Markgraf (markgraaf), Fürst (prins), Freiherr (baron), Ritter (ridder), Junker (schildknaap)… Maar zijn er in Duitsland nog koningen en koninginnen over?
De paleizen van Duitsland zijn belangrijke toeristische attracties, maar waar zijn alle koningen en koninginnen gebleven? Hier is waarom je zou kunnen horen over Duitse royals vandaag, hoewel de monarchie van het land werd afgeschaft een eeuw geleden.
Het is een beetje verwarrend. Toen de Weimar Grondwet op 14 augustus 1919 in werking trad, werden de wettelijke voorrechten en titels van de Duitse adel afgeschaft. Officieel zijn er dus geen prinsen en prinsessen in Duitsland. Toch kun je in het land nog een paar “royals” tegenkomen. Duitse aristocraten zijn niet allemaal op die dag verdwenen.
Geen echte prins meer
Neem bijvoorbeeld Albert, Prins van Thurn en Taxis, geboren in 1983. Als “hoofd” van het voormalige Duitse vorstenhuis zou zijn volledige titel zijn geweest Zijne Hoogheid de 12e Prins van Thurn en Taxis, Prins van Buchau en Prins van Krotoszyn, Hertog van Wörth en Donaustauf, Graaf van Friedberg-Scheer, Graaf van Valle-Sassina, Marchtal, Neresheim, etc – merk op dat zelfs de etcetera een officieel onderdeel van de titel is.
Maar een eeuw geleden bepaalde de grondwet van Weimar dat al die erfelijke titels moesten worden afgeschaft, zodat leden van de voormalige adel alleen nog sporen ervan in hun familienaam mochten behouden. Daarom, om precies te zijn, aangezien zijn familienaam Prinz von Thurn und Taxis is, zouden we het woord “prins” niet eens moeten vertalen – net zoals de familienaam van ieder ander niet in andere talen wordt vertaald.
Of hij een echte prins is of niet, doet er niet toe voor de roddelpers in Duitsland, en zelfs wereldwijd; de relatiestatus van de 36-jarige ongehuwde “royal” levert bijvoorbeeld geweldige roddelartikelen op. Zijn rijkdom draagt uiteraard bij tot de fascinatie: Toen zijn vader in 1990 overleed, belandde Albert von Thurn und Taxis op de Forbes-lijst als een van de jongste miljardairs ter wereld. Zijn familie is een van de grootste eigenaars van privé-bosgronden in Duitsland. (Lezers van het tijdschrift Vogue kennen de naam waarschijnlijk via zijn zuster, socialite en stijlredactrice Elisabeth von Thurn und Taxis).
De officiële website van Thurn und Taxis toont een zeer serieuze jongeman, die zijn hele leven heeft gestudeerd aan ’s werelds topinstituten. Maar behalve scripties schrijven over John Stuart Mill of Thomas van Aquino, heeft Alberts passie niets met klassieke denkers te maken: De zakenman houdt meer van autoracen.
Lees meer: Hoe Duitsers (niet) over geld praten
Nog steeds een actueel onderwerp
Over roddelbladen waarin de “hottest eligible royal bachelors” worden opgesomd,”hebben andere hoofden van voormalige dynastieën onlangs de voorpagina’s van de Duitse nationale pers gehaald.
Georg Friedrich von Preussen, de achter-achterkleinzoon van keizer Wilhelm II, de laatste Duitse keizer, heeft van Duitsland een schadevergoeding van meer dan 1 miljoen euro geëist. De poging van het Huis Hohenzollern om schadevergoeding te krijgen voor onteigende grond en paleizen in Berlijn en de omliggende deelstaat Brandenburg werd in 1991 gelanceerd door de grootvader van Georg Friedrich, Louis Ferdinand von Preussen.
Dus ook al heeft Duitsland zijn adel afgeschaft, het overgebleven vermogen en de status van verschillende aristocratische families in het land is vandaag de dag nog steeds van betekenis.
Zekere politici hebben gelobbyd om vroegere erfelijke titels volledig uit namen te schrappen. De “von”- en “zu”-deeltjes uit familienamen proberen te schrappen is een omstreden onderwerp dat de meeste politieke partijen liever vermijden. Nog een stap verder gaan, door te eisen dat voormalige adellijke families hun rijkdom herverdelen onder de staat, is vermoedelijk niet iets waar ze zich binnenkort mee bezig zullen houden.
Met de Duitsers kun je meer vinden op YouTube of op dw.com/MeettheGermans.
Elizabeth Grenier
Geef een antwoord