WTF is toiletangst en hoe ga ik ermee om tijdens het reizen?

Misschien heb je op dit artikel geklikt omdat je denkt dat je toiletangst hebt of misschien weet je dat het zo is en wil je dat je gebeden snel worden beantwoord over hoe je deze constante druk en bezorgdheid kunt laten verdwijnen.

Als dat zo is, dan weet u dat toiletangst geen grap is en iets waar lang niet genoeg over wordt gepraat.

Maak u geen zorgen lieve lezer, ik ben hier om volledig open met u te zijn, u te helpen begeleiden naar een vrijheid die u in staat stelt om ver van toiletten af te dwalen zonder angst om in uw broek te schijten (of misschien te plassen) en u een paar ervaringen te geven waar u zich waarschijnlijk maar al te goed aan kunt relateren.

Lach maar weg lezer, lach maar ten koste van mij, want toiletangst maakt ons zo gestrest dat we allemaal weten dat we een verdomd goede buik inhoudende, neusvleugel uitwaaierende lach nodig hebben.

Badkamerangst kan door een aantal factoren worden veroorzaakt.

Wat is in godsnaam toiletangst?

Toiletangst is een vervelende demon die in je hersenen leeft en die je vertelt dat als je verder weg gaat van een toilet dat zich niet binnen 10 seconden loopafstand bevindt, je een probleem in je broek zult hebben.

Dat klinkt misschien extreem, maar het is hoe het in mijn hoofd voelt en iets waar ik in 2018 maandenlang mee te maken had. Het was een marteling niet het gevoel te hebben dat ik iets kon doen uit angst dat ik niet dicht genoeg bij een toilet zou zijn.

Sommige mensen zijn bezorgd dat ze moeten plassen, anderen poepen. Hoe dan ook, het heeft meestal te maken met een angst om jezelf in het openbaar voor schut te zetten en je blaas of darmen niet onder controle te kunnen houden.

Om uit te leggen hoe ik in deze denkwijze verzeild ben geraakt, zal ik wat meer over mijn geschiedenis en toiletten vertellen…

Ik had een ernstig geval van toiletangst toen ik veel jonger was, maar toen had ik er nog geen term voor. Het enige dat ik wist was dat wanneer mijn familie inpakte om naar het vakantiehuisje te rijden, dat anderhalf uur rijden verderop was, ik in paniek raakte bij de gedachte dat ik niet onmiddellijk toegang tot een toilet zou hebben en doodsbang was bij de gedachte dat ik in mijn broek zou schijten.

We passeerden een Tim Hortons (een zeer populaire Canadese koffieketen voor alle niet-Canadezen) en ik smeekte mijn vader om de parkeerplaats op te rijden, zodat ik naar binnen kon rennen en naar het toilet kon gaan, voor het geval dat. Hij rolde dan met zijn ogen en verplichtte me. Ik kan niet boos op hem zijn omdat hij gefrustreerd op me was, wie wil er nou omgaan met iemand die bang is om niet in de buurt van toiletten te zijn?

Spoiler alert: ik heb nooit in mijn broek gepoept. Al mijn zorgen waren voor geen enkele reden. Mijn lichaam kon het wel volhouden om naar het toilet te gaan als dat nodig was en ik ging niet dood als ik in mijn onderbroek poepte.

Het droomleven op Bali.

Fast forward to 2018 when I was living in Bali, supposedly living the dream and all I could think about was when I was going to embarrass myself by shitting myself in public.

In Zuidoost-Azië is het een echte angst, voedselvergiftiging is heel gewoon en mensen hebben buikproblemen gebeurt de hele tijd. Het is gewoon hoe de meeste mensen uit westerse landen reageren op verschillende bacteriën in dit deel van de wereld.

Ik had mijn zorgen verdubbeld, wetende van mijn geschiedenis met maagproblemen en stoelgang.

Ik was voortdurend gestrest over waar de toiletten waren in cafés waar ik zou werken en als er maar één kraam was, voelde ik mijn angst pieken als iemand in de badkamer was.

Wat als ik plotseling moest gaan? Wat als ze zich ziek voelden en er te lang over deden?

Mijn toiletangst kwam echter nergens vandaan, hij werd veroorzaakt toen ik in Uluwatu was, een prachtig strandgebied op ongeveer anderhalf uur rijden van mijn woonplaats Canggu. Ik kreeg voedselvergiftiging, of Bali belly zoals ze dat op Bali noemen, toen ik met een paar vrienden de nacht doorbracht in een fantastische villa.

Over die fantastische villa in Uluwatu…

Gelukkig duurde het maar 24 uur, maar toch, het liet littekens achter op mijn geest en herinnerde me eraan dat de duivel kan terugkomen wanneer hij wil en me constant stress kan bezorgen, waardoor mijn angst zich in mijn borstkas opbouwt en ik in een staat van constante paniek raak.

Niet alleen dat, maar mijn geest hield me voor de gek door te zeggen: “Ja, je moet NU naar het toilet,” terwijl ik dat absoluut niet hoefde of gemakkelijk langer kon wachten.

Ik had het niet meer in de hand en ik wist dat ik er niet mee kon leven, maar ik moest wel omdat ik geen idee had hoe ik ermee om moest gaan. Ik bedoel, wie maakte zich zo’n zorgen over in zijn broek schijten?

Ten slotte was ik niet de enige.

Toen ik weer naar Ottawa, Canada verhuisde, dacht ik dat mijn zorgen voorbij zouden zijn. Nope. Ik had het prima naar mijn zin thuis, in het huis van mijn ouders dat meerdere badkamers heeft, waardoor ik kon ontspannen en chillen in de wetenschap dat ik kon gaan wanneer ik wilde, omdat er altijd een glanzend wit toilet tot mijn beschikking zou zijn.

Maar zet me in een auto en stop me voor een rood licht en plotseling herinnerde mijn geest me eraan dat auto’s geen toiletten hebben en dat ik op dit moment werd geblokkeerd door andere auto’s en niet in staat zou zijn om snel genoeg naar een toilet te gaan en ik zou mezelf volledig in verlegenheid brengen, hetzij door in mijn eigen auto in mijn broek te schijten of terwijl ik wanhopig over een kruispunt ren om het dichtstbijzijnde openbare toilet te bereiken.

Aan het eind van de zomer was mijn relatie met toiletten nog lang niet in orde en ik vertrok op reis naar Europa. Ik was in paniek. Het was één ding om in je broek te schijten in Zuidoost-Azië, waar voedselvergiftiging veel voorkomt, maar in Europa kon ik niet in mijn broek schijten. Ik kon de schaamte niet verdragen dat ik niet naar een toilet kon om mijn behoefte te doen.

Ik in Slovenië, duidelijk ergens waar geen toilet is.

Ik stelde me mezelf voor hoe ik worstelde om genoeg kleingeld te vinden om mijn weg naar het toilet te betalen (verdomme, Europa laat mensen betalen om naar het toilet te mogen), mijn kleingeld door elkaar gooide en vervolgens niet op tijd in het hokje kwam.

Ik deed dit de hele tijd. Ik stelde me mezelf altijd voor in het ergste scenario, voorstellend hoe mijn marteling van gênante momenten eruit zou zien en het eindigde altijd met mijn gezicht verkrampt in een grimas die op het punt stond te huilen en half pure terreur van wat ik zojuist had gedaan.

Dus het was vanwege deze Europa-reis dat ik mezelf vond Googlen manieren, lezen en video’s bekijken over hoe te stoppen met toiletangst omdat ik weigerde om ermee om te gaan terwijl ik in Europa was.

Hoe om te gaan met toiletangst tijdens het reizen

Reizen met toiletangst brengt deze niet zo besproken kwestie naar een heel ander niveau. Het is één ding als je op een plek bent waar je je op je gemak voelt en weet waar de toiletten zijn… maar als je onderweg bent, weet je nooit precies waar de toiletten zijn, tenzij je in je hostel of hotelkamer bent.

Dit kan een extra niveau van stress met zich meebrengen waar je natuurlijk niet mee om wilt gaan terwijl je probeert te genieten op vakantie.

Ik kan niet zeggen dat ik volledig genezen ben en ik weet niet of ik dat ooit zal zijn, maar ik heb een paar trucs geleerd om me te helpen omgaan met mijn toiletangst wanneer het op zijn ergst is, waarvan ik hoop dat ze u kunnen helpen, omdat ik niet wil dat iemand deze vreselijke en volkomen belachelijke stress ervaart.

Voordat we in deze toiletangstkuren duiken, laat me duidelijk maken dat ik geen arts ben. Dit zijn gewoon tips die mij geholpen hebben. Praten met een arts of therapeut of iemand die is opgeleid om te helpen met angst kan een goede optie voor u zijn, omdat toiletangst vaak kan worden veroorzaakt door een onderliggende kwestie die ervoor zorgt dat u deze intense angst voelt.

Blijf bij gezond voedsel dat mijn maag niet van streek maakt.

Geen voedsel eten dat u van streek maakt

Ik weet dat dit moeilijk kan zijn tijdens het reizen, maar doe uw best. Als je het gevoel hebt dat je naar het toilet moet, herinner jezelf er dan aan dat je niets hebt gegeten dat je van streek zou maken. Je bent in orde. De geest is krachtig, het werkt zowel positief als negatief.

Draag buikpijnstillende medicijnen

Ik heb altijd medicijnen bij me in een klein potje voor alle soorten ziekte, van Advil voor hoofdpijn tot Gravol voor misselijkheid. Pepto-Bismol is een absolute noodzaak geworden.

Of het een placebo-effect is of me echt helpt weet ik niet zeker, maar een kauwbare Pepto-Bismol in mijn mond stoppen als ik vastzit in een bus of trein of ergens waar geen toilet is, kalmeert me volledig. Het zegt me dat er hulp onderweg is en dat het al mijn rommelende buikproblemen zal verlichten zonder dat ik naar de wc hoef.

Gebruik de wc wanneer je kunt

Ik gebruik de wc meestal elke keer als me er een wordt gewezen. Als ik weet dat ik onlangs de badkamer heb gebruikt en alles heb geleegd, dan hoef ik het niet nog eens te doen. En ik herinner mezelf hieraan zodat ik niet begin te flippen, zoals ik wel eens doe.

Genieten van mijn Europa-reis in Makarska, Kroatië, zonder bang te hoeven zijn dat er geen toilet in de buurt is.

Jezelf afleiden

Zo simpel en toch zo effectief en gelukkig dat je op reis bent, want je zult jezelf enorm kunnen afleiden met al die nieuwe dingen die je gaat doen.

Maar wat als ik echt op reis ben en in een trein, bus of vliegtuig zit en de wolken of het landschap me niet afleiden?!

Tel terug vanaf 100 en concentreer je daar alleen op. Of zing een liedje, zeg een gedicht op, zoek iets wat voor u werkt en u gemakkelijk kan afleiden.

Wat is het ergste dat kan gebeuren?

Houd uzelf voor dat het ergste dat kan gebeuren niet het einde van de wereld is. Dus wat als je uiteindelijk in je broek poept? Iedereen is vreemden om je heen, ze lachen misschien of kijken je vreemd aan, maar ze zijn je na een minuut of 5 vergeten en het kan ze niet meer schelen.

Diep ademhalen

Door te ademen kom je snel tot rust. Doe een beetje meditatie, concentreer je alleen op je ademhaling en je zult al snel merken dat je afkoelt, ontspant en vergeet waar de dichtstbijzijnde wc is.

Bespreek het

Ik begrijp dat dit geen onderwerp is dat velen willen delen, dat ze ter sprake willen brengen in een gesprek of toegeven dat ze ermee te maken hebben. Maar ik merkte dat erover praten met mijn vrienden en horen dat ook zij met soortgelijke problemen te maken hadden of hebben, immens hielp. Plotseling realiseerde ik me dat ik niet alleen was en dat feit maakte me ontspannen.

Zelfs na al mijn reizen door Zuidoost-Azië, waar voedselvergiftiging zo vaak voorkomt en zelfs tijdens mijn reis door Europa is het me gelukt om niet één keer in mijn broek te schijten. Dat klopt, ik heb het overleefd. Ik heb mezelf nooit voor schut gezet, al mijn stress was zonder enige reden.

Toiletangst lijkt voor veel mensen compleet stom, maar als je ermee te maken hebt, weet dan dat ik je volledig, 100%, en helaas voel. Ik weet hoe vreselijk het is maar ik hoop dat mijn tips kunnen helpen en dat ook u in staat bent om dit belachelijke ding te beteugelen dat we overdenken en over analyseren en waar we mee te maken hebben.

Toiletangst, in feite, angst in het algemeen is een bitch, maar er zijn manieren om ermee om te gaan, zodat we verder kunnen gaan met ons leven en ons geluk niet hoeven te verpesten door ons zorgen te maken.

• Pin
• Share
• Tweet
• Flipboard