Wilt u uw seksuele geaardheid veranderen?

Een goedbedoelende christelijke vriend stelde mij deze vraag en ik moet bekennen dat ik er nogal kwaad om werd. Ik was verrast door de kracht van mijn reactie en heb daarna enige tijd nagedacht over zowel de vraag als mijn antwoord daarop.

De vraag in overweging nemend

Ik denk dat christenen over dit onderwerp de neiging kunnen hebben om de obsessie van onze seculiere culturen met alles wat met seks te maken heeft te weerspiegelen. Dit wordt gecombineerd met een onderliggend wantrouwen tegen hen die andere gevoelens hebben dan de meerderheid en de overtuiging dat een bevredigend seksleven, in een getrouwde heteroseksuele context, voor iedereen belangrijk is. Als gevolg hiervan wordt de mogelijkheid van verandering van geaardheid soms geopperd aan gelovigen die worstelen met aantrekking tot hetzelfde geslacht. Maar dit is niet ieders reis en waarom zou het dat wel zijn? God gebruikt onze levenservaringen in een gebroken wereld om onze afhankelijkheid van Hem te vergroten en om ons een duidelijker besef te geven van wie we werkelijk zijn in Christus. Zijn ambitie voor ons staat in schril contrast met de identiteiten die de wereld op ons probeert te plakken, zoals “homo” of “homoseksueel” of “lesbisch”. Deze labels hebben een ring van duurzaamheid over zich. Jouw levensreis en de mijne gaan daarentegen over voortdurende transformatie, groeiende vrijheid in Christus tot aan de hemel, wanneer we volledige bevrijding zullen ervaren van alle spanningen en spanningen van dit leven.

Dit gezegd hebbende, blijft de vraag “wil je van geaardheid veranderen?” overeind, en het is duidelijk een intens persoonlijke vraag. Maar God heeft de gewoonte ieder van ons persoonlijke vragen te stellen over aspecten van ons leven die we liever niet willen beantwoorden. Mijn eigen antwoord is een duidelijk JA. Ik wil me concentreren op het veranderen van mijn oriëntatie op God, op mezelf en op anderen.

Zal mijn aantrekkingskracht op vrouwen toenemen en de emotionele behoefte aan bevestiging van mannen afnemen? Het kan of het kan niet, maar mijn stelling is dat het niet de grote kwestie is. Het debat over verandering in seksuele geaardheid is een afleidingsmanoeuvre. We zijn verstrikt geraakt in een mentaliteit die zich concentreert op symptomen, waarvan aantrekking tot hetzelfde geslacht er één is, in plaats van op de diepere onderliggende emotionele en psychologische wonden en denkpatronen. Als gevolg daarvan kunnen degenen onder ons die dagelijks worstelen met de moeilijkheid gevoelens te hebben die volgens ons sterk afwijken van die van de meerderheid, het gevoel hebben dat zij zich blijvend schamen voor wie zij zijn. We kunnen het gevoel hebben dat we er niet bij horen en ook niet denken dat we ooit volledig geaccepteerd kunnen worden door onze geloofsgenoten. Dit kan ook de ervaring zijn van hen die worstelen met vele soorten schijnbaar hardnekkige emotionele pijn als gevolg van misbruik, verlies, verlating en jeugdervaringen, enz.

Te midden van pijn en het gevoel aan de buitenkant te staan, ontvangt God ons met open armen. Hij moedigt ons aan om meer van Zijn genade te ervaren als we ons heroriënteren op Hem en Zijn waarheid over wie we werkelijk zijn.

Mezelf heroriënteren op God?

Ik moet mezelf eraan herinneren dat God voor mij is en niet tegen mij. Te midden van de pijn die soms met mijn aantrekking tot hetzelfde geslacht gepaard gaat, kan ik er zeker van zijn dat God zich ertoe verbonden heeft van mij te houden. Door het geloof in het werk van Christus ben ik vergeven en heb ik nieuw leven. Dit is de grootste heroriëntatie die een mens kan meemaken. God heeft dus werkelijk Zijn liefde voor mij bewezen en ik moet begrijpen dat Hij dit dag na dag blijft doen. Hij maakt geen onderscheid tussen mij en andere christenen vanwege mijn aantrekking tot mannen. Er zijn ongetwijfeld tijden in mijn leven geweest dat ik boos en gefrustreerd was op God en mijn situatie, maar dat is waarschijnlijk een normale christelijke ervaring wanneer ik geconfronteerd word met enig soort persoonlijk lijden. Ik heb me, zoals veel gelovigen, afgevraagd waar God is te midden van de pijn?

Ik heb me gerealiseerd dat als ik Gods Woord hoor verkondigen op een manier die Zijn liefde en toewijding aan mij onderstreept, mijn denken verandert en vervolgens mijn gevoelens. Het is door de heroriëntatie van mijn gedachten dat ik de realiteit van Zijn zorg begin te begrijpen. Er zijn momenten in mijn leven geweest dat de manier waarop sommige christenen over aantrekking tot mensen van hetzelfde geslacht spraken, op zijn minst leek te suggereren dat ik speciale genade nodig had of niet noodzakelijk zeker kon zijn van Gods liefde. Dat is natuurlijk een verdraaiing en ik kan, net als alle christenen die aantrekking tot hetzelfde geslacht ervaren, standvastig blijven in de onwrikbare liefde van God voor ons.

Mezelf heroriënteren op een meer Bijbels begrip van wie ik ben in Christus

Christen zijn en worstelen met geseksualiseerde aantrekking tot je eigen geslacht kan in onze evangelische cultuur een gevoel van schaamte met zich meebrengen. Ik heb het gevoel dat ik in de ogen van sommige mensen een beschamend persoon ben geworden door mijn worsteling. Dit kan echt mijn vertrouwen ondermijnen in wie ik ben als een mens die door God bemind wordt.

Aan het kruis heeft Christus afgerekend met mijn schaamte en zonde. Ik ben nu gehuld in een wit gewaad van gerechtigheid. Ik heb de Geest van zoonschap ontvangen en ben nu een kind van God. Mijn status is veranderd en ik ben aanvaard in Christus en een nieuwe schepping. Er is nu geen veroordeling meer voor mij. Deze enorme waarheden plaatsen mij op een glorieuze onaantastbare plaats, ongeacht hoe ik mijzelf zou voelen. Mijn identiteit is absoluut en onherroepelijk verbonden met die van Christus. Betekent dit dat ik mezelf dagelijks moet afstraffen voor mijn aantrekking tot hetzelfde geslacht? Absoluut niet. Als Christus dat niet doet, waarom zou ik het dan wel doen? Mijn christelijke groei moet gericht zijn op het in de praktijk uitleven van de realiteit van mijn ware identiteit in Christus. Dit betekent vragen om vergeving van zonden en het aanvaarden van de vergeving die wordt aangeboden. Ik ben niet anders dan elke andere gelovige.
Ik denk dat dat eigenlijk het belangrijkste punt is – ik ben helemaal niet anders! Ik verheug me in de prachtige inclusieve woorden van Paulus in 1 Korintiërs 6:11 “Maar gij zijt gewassen, gij zijt geheiligd, gij zijt gerechtvaardigd in de naam van de Here Jezus Christus en door de Geest van onze God”. De aantrekkingskracht van hetzelfde geslacht scheidt mij op geen enkele manier af als een andere categorie gelovigen.
Om mij te helpen mij te heroriënteren vind ik een lijst van bijbelverzen die uiteenzetten wie God zegt dat ik ben bijzonder waardevol. Een aantal kan op het Internet gevonden worden als je “Wie ben ik in Christus” in Google intypt (https://www.openbible.info/topics/who_am_i_in_christ is een voorbeeld). Dus als ik het moeilijk heb en schaamte en verlegenheid mijn gevoel van identiteit en eigenwaarde beginnen te ondermijnen, zoek ik de lijst op en laat mijn geest en hart nadenken over de ware identiteit die ik heb als een man van God. Het duurt niet lang of ik voel meer kracht en vertrouwen in mijn wandel met Christus. Probeer het zelf maar eens!

Heroriëntatie op Gods gezin

En tenslotte ben ik overtuigd van de noodzaak om mijn begrip van de rol die Gods gezin, de kerk, kan spelen in mijn christelijke groei, te heroriënteren. Het zal u niet verbazen dat ik het kerkelijk leven soms moeilijk vind. Daar zijn veel redenen voor, maar ik denk dat een van de belangrijkste is dat ik me anders voel en mezelf moet zien te redden met mijn eigen middelen in plaats van naar anderen te kijken, van wie ik denk dat ze het niet kunnen of willen begrijpen. Maar Gods Woord daagt mij op dit punt uit. Hij zegt dat ik mijn broeders en zusters moet liefhebben (en dat zij dus ook mij moeten liefhebben!). Wij moeten elkaars lasten dragen en elkaar bemoedigen. God wil niet dat wij onze pijn, wat die ook moge zijn, alleen dragen.

In de context van de kerk kan ik vriendschap en kameraadschap vinden. Ik heb intimiteit nodig en christelijke vriendschap heeft het potentieel om in deze door God gegeven behoefte te voorzien. Naarmate deze relaties zich verdiepen, worden ze eerlijker en zijn we in staat om samen in het licht te wandelen. Hij wil ieder van ons in elkaars leven gebruiken om zegen te brengen en een echt gevoel van verbondenheid in Christus.

Dus hoe zit het met mijn seksuele geaardheid? Wel, eerlijk gezegd is dat niet het grootste probleem. Het kan tot op zekere hoogte veranderen, of zelfs volledig. Aan de andere kant kan het ook helemaal niet veranderen. Ik vind dat ook prima. We zijn allemaal uniek en God heeft zijn unieke plan voor ons leven. In onze door seks geobsedeerde wereld en zijn belangstelling voor geaardheid denk ik dat we afstand moeten nemen en naar het grotere geheel moeten kijken en Gods perspectief moeten nemen.

Jouw geaardheid?

Het is in dit grotere geheel dat we denk ik Gods roeping voor ons allen kunnen onderscheiden. Medegelovige, ongeacht je seksuele geaardheid of het soort emotionele pijn dat je lijdt, God vraagt ook jou om je geaardheid ten opzichte van Hem, jezelf en anderen te veranderen, net zoals Hij mij vraagt om de mijne te veranderen. Jij en ik zijn in dat opzicht niet anders. Het kan moeilijk zijn en we zullen worstelen, maar het is Zijn weg en het is de weg van het Kruis. We moeten ons individueel en gezamenlijk afkeren van onze oude oriëntaties, gericht op onszelf en ons gevoel van schaamte, en ons omkeren en Hem volgen, de wijze Herder en Minnaar van onze zielen.

Dus broeders en zusters……Wilt u uw oriëntatie veranderen? Ik bid dat het antwoord JA is. Zijn genade is voldoende voor ons als we dat doen.