What Happens When You're Terrified of Space?
On oktober 6, 2021 by adminHet tweede ruimtetijdperk staat voor de deur, met zijn beloften van spoedig ruimtetoerisme, onvermijdelijke Mars-kolonisatie, en onafhankelijke orbitale landen.
Het feit dat sciencefiction werkelijkheid wordt, windt velen op, ergert sommigen, en jaagt een ongelukkige enkeling die lijdt aan ruimtefobie of astrofobie – een vorm van angst voor de ruimte of hemellichamen – de stuipen op het lijf. Voor die mensen is het idee om Mars te koloniseren ronduit angstaanjagend. Dat is prima, ze hoeven niet te gaan. Maar psychologisch vergelijkbare ruimtefobo’s kunnen echt lijden enkele generaties later als de mensheid wordt een multiplanetaire soort.
Voor mensen met ruimtefobie, alleen al het concept van de ruimte creëert gevoelens van angst en verdriet. Net als bij andere fobieën, is deze angst irrationeel. Mensen kunnen slechts 15 seconden blootgesteld in de ruimte overleven, maar niemand is – in tegenstelling tot de zwaartekracht – weggedreven in een baan om de aarde. De gevaren van zowel cis-lunaire als extra-lunaire ruimte zijn ook bij uitstek vermijdbaar voor mensen die niet als professionele astronaut werken.
Phobieën manifesteren zich meestal als je een kind of een tiener bent – soms als gevolg van een specifieke gebeurtenis of ervaring, of soms als gevolg van een acute angst die langzaam kan uitgroeien tot een volwaardige angst. Genetische factoren en de chemische samenstelling van de hersenen kunnen ook een rol spelen. Blootstelling aan specifieke media zou dat ook kunnen. Het is nu de gouden eeuw van de sciencefiction en ja, dat kan leiden tot een toename van de angst.
In zekere zin is ruimtefobie een versterkte versie van agorafobie, de helaas veel voorkomende angst om naar buiten te gaan. Agorafoben lijden privé of overwinnen hun angst om een normaal leven te leiden; hoe dan ook, het is een zware tijd. En het zou – op een bepaald moment in de verre toekomst – net zo moeilijk kunnen zijn voor ruimtefobieën die geboren zijn uit asteroïdenmijnwerkers of ontdekkingsreizigers in de diepe ruimte. Uiteindelijk zou ruimtefobie voor in de natuur geboren marsmannetjes kunnen worden wat aquafobie momenteel is voor degenen die op eilanden zijn geboren.
Voorlopig is ruimtefobie niet slopend, maar net als andere fobieën – die op verschillende manieren worden behandeld met medicijnen zoals bètablokkers en antidepressiva of blootstellingstherapie, vertrouwend op acclimatisering aan een fobie – is het ook bijna onmogelijk om te behandelen. Als iemand ophidiofobie (angst voor slangen) heeft, zou blootstellingstherapie waarschijnlijk inhouden dat iemand zich eerst op zijn gemak voelt bij het praten over slangen, vervolgens bij het kijken naar foto’s van slangen, dan bij het bekijken van video’s, en ten slotte bij het zien van slangen in het echt en misschien zelfs bij het vasthouden van een slang en de interactie ermee. Ruimtefobie is lastiger omdat je wel foto’s en video’s kunt laten zien, maar mensen niet zomaar de ruimte in kunt sturen (hoewel virtual reality psychologen zou kunnen helpen om deze beperking te omzeilen totdat raketwetenschappers deze elimineren).
Vooralsnog zijn ruimtefobie en astrofobie minder ernstige aandoeningen. Ze zetten echter wel de verbeelding van sommige mensen permanent onder druk. En dat is schadelijk, zelfs als we morgen niet allemaal naar Mars gaan.
Geef een antwoord