West Papua

Geografie

Een groot deel van West Papua is met bos bedekt. Mangrove moerassen zijn er in overvloed in de laaggelegen kustgebieden, hoewel in de deltagebieden sagopalmen, nipapalmen en pandanusmoerassen de overhand hebben. Bomen van de natte, laaggelegen bossen in het binnenland zijn onder andere Barringtonia (van de Lecythidaceae, of paranoot, familie) en Terminalia (een bron van fijn hout voor schrijnwerkerij en scheepsbouw), evenals verschillende soorten ebbenhout (Diospyros). Chinquapin (Castanopsis; verwant aan de kastanje) bomen zijn algemeen in de lage montane gebieden, en, als de hoogte toeneemt, maken ze eerst plaats voor Nothofagus (valse beuk) bossen en vervolgens voor naaldbomen in de hoogste gebieden. Sinds het einde van de 20e eeuw is de ontbossing in een snel tempo voortgeschreden, grotendeels als gevolg van de uitbreiding van de commerciële houtkap en de omzetting van de bossen in oliepalmplantages.

West-Papoea ligt in de Australische faunaregio, wat betekent dat het dierenleven er meer lijkt op dat van Australië en Nieuw-Zeeland dan op dat van West-Indonesië en het vasteland van Zuidoost-Azië. Veel voorkomende zoogdieren zijn buideldieren, zoals boomkangoeroes en boswallaby’s; echidna’s (monotremen) die eieren leggen; en diverse vleermuizen en ratten. Cassowaries (een soort loopvogels), paradijsvogels, bowerbirds, zandvangers en gierzwaluwen behoren tot de opmerkelijke vogelstand. De provincie herbergt een grote verscheidenheid aan kikkers, en de koraalriffen rond de Raja Ampat eilanden – met hun zeepaardjes, schelpdieren, mantaroggen, schildpadden en talrijke soorten vis – vormen een hot spot van biodiversiteit.

In de eerste jaren van de 21e eeuw vormden talrijke inheemse etnische groepen samen een krimpende tweederde van de bevolking van West-Papoea, omdat de immigratie uit andere gebieden, met name de eilanden Java en Celebes (Sulawesi), toenam. De inheemse groepen spreken een reeks Papoea-talen, terwijl Austronesische talen worden gesproken door de meeste immigrantengemeenschappen. Meer dan de helft van de bevolking is christen (overwegend protestants), en moslims vormen veruit de grootste minderheid. Hindoeïsme, boeddhisme en plaatselijke godsdiensten worden door slechts een klein deel van de inwoners van West-Papoea beoefend. Meer dan de helft van de bevolking is geconcentreerd in of nabij de grootste steden, waaronder Manokwari, Sorong, aan de noordwestelijke kust, en Fakfak, op de westelijke punt van het Bomberai schiereiland. Voor het overige leven de meeste inwoners in de riviergebieden of de vlakten van het binnenland van de provincie.

De landbouw is de steunpilaar van de economie, waarin meer dan de helft van de beroepsbevolking werkzaam is en die een aanzienlijk deel van de inkomsten van West-Papoea voor zijn rekening neemt. Rijst is het belangrijkste basisgewas, hoewel maniok, yamswortel, sojabonen en maïs ook belangrijk zijn. Nootmuskaat, oliepalmen en cacao zijn belangrijke handelsgewassen. Varkens, runderen en geiten behoren tot de gangbare veestapel. Hoewel de dienstensector en de handel na de landbouw de grootste werkgevers zijn, leveren de industrie en de mijnbouw een grotere bijdrage aan de totale economie. Verwerkte voedingsmiddelen en dranken, houtproducten, gedrukte media en transportmachines behoren tot de belangrijkste verwerkende industrieën. De mijnbouw concentreert zich op aardolieproducten, hoewel de regio ook rijk is aan koper, goud, nikkel en andere mineralen.

Voor administratieve doeleinden is West-Papoea verdeeld in een handvol kabupaten (regencies), evenals de kota (stad) Sorong. Deze eenheden zijn verder onderverdeeld in kecamatan (districten), die op hun beurt talrijke kelurahan, of desa (dorpsclusters) bevatten, op het laagste administratieve niveau. De gouverneur is de hoogste bestuurder van West-Papoea.