WBURwbur

De aarde brokkelt af in West Texas. Wetenschappers van de Southern Methodist University hebben nieuw onderzoek dat aantoont dat twee enorme zinkgaten tussen de steden Wink en Kermit zich uitbreiden.

Jaren van boren naar olie en gas hebben geholpen de zoutbedden onder de grond weg te spoelen. Een verschuivende grondwaterspiegel heeft het probleem verergerd en op sommige plaatsen zakt de grond vijf centimeter per jaar, volgens de satellietmetingen.

Nu is er bezorgdheid dat de kuilen kunnen samenkomen in één gigantisch gat. “Een instorting zou catastrofaal kunnen zijn,” zei SMU-onderzoekswetenschapper Jin-Woo Kim.

Deze wonden in de woestijn van West-Texas zijn er al jaren. Het eerste gat opende zich in de buurt van een verlaten oliebron op 3 juni 1980. Tweeëntwintig jaar later, ongeveer een mijl verderop, verscheen de tweede. Vanuit de lucht zien ze eruit als kogelgaten met een hoog kaliber

“Het is best eng. Het is gewoon een grote kuil,” zegt sheriff George Keely van Winkler County, die in zijn carrière al vaak over de rand heeft gekeken. “Het is alsof je op de maan staat en in een krater kijkt. En je kunt zien waar het gewoon is afgegleden. Het is in de loop der jaren meer en meer afgebroken. Als je naar beneden kijkt, kijk je naar water.”

Water is het probleem. West-Texas, niet ver van Odessa, is olieland. Halverwege de jaren twintig begonnen boorgieters in de buurt van Wink te werken. Decennialang hebben ze water in de grond geïnjecteerd en de aarde gedestabiliseerd, aldus de onderzoekers. Ondertussen, als de grondwaterspiegel krimpt, worden dikke zoutlagen ver onder het oppervlak opgelost. Het is alsof je de poten onder een stoel vandaan schopt. We kunnen op een dag nog een of twee zinkgaten hebben,” zegt Keely. De SMU-onderzoekers gebruikten satellietbeelden om aan te tonen dat het probleem erger wordt. Dat wil wat zeggen, want de gaten zijn al groot. Eentje is 3 meter in doorsnee. De andere is bijna drie keer zo groot, meer dan een paar voetbalvelden breed.

Sheriff Keely zegt dat de zinkgaten vaak het onderwerp van gesprek zijn in de cafés van Wink en Kermit, waar ongeveer 7.000 mensen wonen.

Een paar jaar geleden begonnen de wegen in de buurt van de stad te knikken onder het gewicht van 80.000-pond vrachtwagens die vanuit de olievelden binnenrolden. “De wegen zinken,” zegt Keely. “We hebben nu scheuren in hen. Scheuren. Dat is het engste deel.”

De bedrijven die eigenaar zijn van het land hebben hekken en afrasteringen rond de gaten geplaatst en de county heeft een paar wegen afgezet. Maar er is nog steeds werk dat gedaan moet worden. De pompbedienden zijn nog steeds op zoek naar olie. En wat hij ook doet, lookie lous hebben een manier om onder de hekken door te glippen. Overtreders worden gearresteerd, zegt hij.

“Als daar iemand in zou vallen, vooral een kind, zou dat meer dan catastrofaal zijn.”

Reporter

Peter O’Dowd, assistent-hoofdredacteur. Hij twittert @odowdpeter