Wat is het belangrijkste bedrijfsmodel voor verzekeringsmaatschappijen?

Verzekeringsmaatschappijen baseren hun bedrijfsmodel op het overnemen en spreiden van risico. Het belangrijkste verzekeringsmodel houdt in dat risico’s van individuele betalers worden gebundeld en over een grotere portefeuille worden herverdeeld. De meeste verzekeringsmaatschappijen genereren inkomsten op twee manieren: Het in rekening brengen van premies in ruil voor verzekeringsdekking, en vervolgens het herinvesteren van die premies in andere rentegenererende activa. Net als alle particuliere bedrijven proberen verzekeringsmaatschappijen de markt effectief te bewerken en de administratieve kosten te minimaliseren.

Pricing and Assuming Risk

De specifieke kenmerken van het inkomstenmodel variëren tussen zorgverzekeraars, onroerendgoedverzekeraars en financiële garantieverstrekkers. De eerste taak van elke verzekeraar is echter de prijs van het risico vast te stellen en een premie in rekening te brengen voor het overnemen van het risico.

Voorstel dat de verzekeringsmaatschappij een polis aanbiedt met een voorwaardelijke uitkering van $100.000. Zij moet beoordelen hoe waarschijnlijk het is dat een potentiële koper de voorwaardelijke uitkering zal activeren en dat risico verlengen op basis van de duur van de polis.

Dit is waar verzekeringstechnische acceptatie van cruciaal belang is. Zonder goede acceptatie zou de verzekeringsmaatschappij sommige klanten te veel en andere te weinig in rekening brengen voor het nemen van risico. Hierdoor zouden de minst risicovolle klanten kunnen worden weggeconcurreerd, waardoor de tarieven uiteindelijk nog verder zouden stijgen. Als een bedrijf zijn risico’s op doeltreffende wijze prijst, zou het meer inkomsten in de vorm van premies moeten binnenhalen dan het uitgeeft aan voorwaardelijke uitbetalingen.

In zekere zin is het echte product van een verzekeraar verzekeringsclaims. Wanneer een klant een claim indient, moet het bedrijf deze verwerken, op juistheid controleren en de betaling indienen. Dit aanpassingsproces is nodig om frauduleuze claims uit te filteren en het risico van verlies voor de onderneming te minimaliseren.

Rente-inkomsten en -opbrengsten

Stel dat de verzekeringsmaatschappij $1 miljoen aan premies ontvangt voor haar polissen. Zij zou het geld in contanten kunnen houden of op een spaarrekening kunnen zetten, maar dat is niet erg efficiënt: Dat spaargeld wordt op zijn minst blootgesteld aan het inflatierisico. In plaats daarvan kan de onderneming veilige kortetermijnactiva vinden om het geld te beleggen. Dit genereert extra rente-inkomsten voor het bedrijf terwijl het wacht op mogelijke uitbetalingen. Veel voorkomende instrumenten van dit type zijn schatkistcertificaten, hoogwaardige bedrijfsobligaties, en rentedragende kasequivalenten.

Herverzekering

Sommige bedrijven doen aan herverzekering om risico’s te verminderen. Herverzekering is een verzekering die verzekeringsmaatschappijen kopen om zich te beschermen tegen buitensporige verliezen als gevolg van een grote blootstelling. Herverzekering is een integraal onderdeel van de inspanningen van verzekeringsmaatschappijen om zichzelf solvabel te houden en wanbetaling als gevolg van uitbetalingen te voorkomen, en regelgevende instanties verplichten het voor bedrijven van een bepaalde omvang en type.

Zo kan een verzekeringsmaatschappij bijvoorbeeld te veel orkaanverzekeringen afsluiten, op basis van modellen die aangeven dat de kans klein is dat een orkaan een geografisch gebied teistert. Als het ondenkbare toch gebeurt en die regio door een orkaan wordt getroffen, kan dat tot aanzienlijke verliezen voor de verzekeringsmaatschappij leiden. Zonder herverzekering die een deel van de risico’s van de tafel haalt, zouden verzekeringsmaatschappijen failliet kunnen gaan wanneer een natuurramp toeslaat.

Regulators schrijven voor dat een verzekeringsmaatschappij slechts een polis mag uitgeven met een maximum van 10% van de waarde, tenzij deze is herverzekerd. Herverzekering stelt verzekeringsmaatschappijen dus in staat agressiever te zijn bij het veroveren van marktaandeel, omdat zij risico’s kunnen overdragen. Bovendien egaliseert herverzekering de natuurlijke schommelingen van verzekeringsmaatschappijen, die aanzienlijke afwijkingen in winsten en verliezen kunnen vertonen.

Voor veel verzekeringsmaatschappijen is het net arbitrage. Ze rekenen een hoger tarief voor verzekeringen aan individuele consumenten, en vervolgens krijgen ze goedkopere tarieven voor het herverzekeren van deze polissen op bulkschaal.

Evaluating Insurers

Door de schommelingen van het bedrijf af te vlakken, maakt herverzekering de hele verzekeringssector geschikter voor beleggers.

Bedrijven in de verzekeringssector worden, net als elke andere niet-financiële dienst, geëvalueerd op basis van hun winstgevendheid, verwachte groei, uitbetaling, en risico. Maar er zijn ook zaken die specifiek zijn voor de sector. Aangezien verzekeringsmaatschappijen geen investeringen doen in vaste activa, worden er weinig afschrijvingen en zeer geringe kapitaaluitgaven geregistreerd. Ook de berekening van het werkkapitaal van de verzekeraar is een lastige opgave omdat er geen typische werkkapitaalrekeningen zijn. Analisten gebruiken geen maatstaven die betrekking hebben op de bedrijfswaarde; in plaats daarvan concentreren zij zich op maatstaven voor het eigen vermogen, zoals de koers-winstverhouding (P/E) en de koers-boekhoudkundige verhouding (P/B). Analisten voeren ratio-analyses uit door verzekeringsspecifieke ratio’s te berekenen om de bedrijven te evalueren.

De Koers/Winstverhouding heeft de neiging hoger te zijn voor verzekeringsmaatschappijen die een hoge verwachte groei, een hoge uitbetaling en een laag risico vertonen. Evenzo is P/B hoger voor verzekeringsmaatschappijen met een hoge verwachte winstgroei, een laag risicoprofiel, een hoge uitbetaling en een hoog rendement op eigen vermogen. Als alles constant wordt gehouden, heeft het rendement op eigen vermogen het grootste effect op de P/B-ratio.

Wanneer analisten de P/E- en P/B-ratio’s in de verzekeringssector vergelijken, krijgen ze te maken met extra complicerende factoren. Verzekeringsmaatschappijen maken geschatte voorzieningen voor hun toekomstige schade-uitgaven. Als de verzekeraar te conservatief of te agressief is bij het schatten van dergelijke voorzieningen, kunnen de Koers/Winst Groei en Koers/Winst Verhouding te hoog of te laag zijn.

De mate van diversificatie bemoeilijkt ook de vergelijkbaarheid tussen de verzekeringssectoren. Het is gebruikelijk dat verzekeraars betrokken zijn bij een of meer verschillende verzekeringsactiviteiten, zoals levens-, eigendoms- en ongevallenverzekeringen. Afhankelijk van de mate van diversificatie worden verzekeringsmaatschappijen geconfronteerd met verschillende risico’s en rendementen, waardoor hun koers-winstverhouding en koers-binstverhouding binnen de sector verschillen.