Wat is er zo slecht aan de vossenjacht?

Voor het ongeoefende oog ziet een vossenjacht er misschien wat bizar uit. Er komen kostuums aan te pas, net als gebruiken die bepalen wanneer het eten wordt geserveerd en hoe bepaalde mensen worden begroet. Maar zoals bij elk ritueel geldt ook hier dat degenen die het onderschrijven, hartstochtelijk het belang van de traditie onderschrijven. In het geval van de vossenjacht in Engeland zouden sommige van die fraai gekostumeerde mannen aanvoeren dat de gewoonte en het spektakel van de jacht hen weliswaar vreugde brengt, maar dat het ook een belangrijke openbare dienst is voor de boeren op het platteland. Een vossenjacht roeit vossen uit, die worden gezien als ongedierte en een potentiële bedreiging voor de schapen van de boeren.

Aan de andere kant zijn er natuurlijk mensen die zeggen dat de jacht op een vos wreed en onmenselijk is, vooral als het gebeurt in de stijl van een vossenjacht. Zij beweren dat het onnodig wreed is dat de vos urenlang wordt opgejaagd, tot hij uitgeput is, waarna hij wordt gevangen door de honden. Op dat moment kunnen de honden met het dier doen wat zij willen, en soms, tegen de tijd dat de honden klaar zijn, is er helemaal niets meer van de vos over. Het was zelfs de vraag of de vossenjacht wel een effectieve manier was om de vossenpopulatie onder controle te houden — een tijdelijk jachtverbod had geen effect op de vossenpopulatie .

Hier begint het heen-en-weer-gepraat. Als antwoord op het argument van de wreedheid voeren de voorstanders van de vossenjacht aan dat de vos sterft op het moment dat de jachthond hem grijpt; de dood is snel en pijnloos voor zover het om een dood gaat. Het wordt door deze mensen gezien als een grotere misdaad om een dier af te schieten of te verminken en het karwei niet af te maken, om een dier mank door het bos te laten lopen met een kogel in zijn poot. De vossen zijn natuurlijk niet beschikbaar voor commentaar op deze zaak.

Debatten over welke dieren sociaal aanvaardbaar zijn om te doden en hoe het aanvaardbaar is om ze te doden is niets nieuws – terwijl onze voorouders misschien goed geld hebben vergokt bij een hanengevecht, is de praktijk nu illegaal in sommige gebieden. Maar ethische vragen over de vossenjacht kregen een wat grotere betekenis toen het jachtverbod werd ingevoerd. Voor sommigen werd de vossenjacht een symbool van conflict tussen stedelingen en plattelandsbewoners, tussen overheidsvoorschriften en persoonlijke vrijheid, en zelfs tussen sociale klassen.

Voor iemand die tegen de vossenjacht is, is de keuze duidelijk. De sport is onnodig barbaars, en als tijdverdrijf hoort hij stevig in het verleden thuis. Uit opiniepeilingen bleek dat ongeveer 70 procent van de Britten het eens was met een verbod op de jacht op vossen met jachthonden. In het debat in het Parlement vergeleek een spreker de strijd met een grote regering die deze minderheid van 30 procent met voeten treedt, hoewel die minderheid in dit geval uit een wat ongebruikelijke groep bestond: de hogere klasse. De vossenjacht wordt, om het maar eens ronduit te zeggen, gezien als de sport van de aristocratie. Daarom is het logisch dat de Parliament Act van 1949 moest worden gebruikt om de maatregel door het House of Lords te krijgen.

Maar wat voorstanders van het jachtverbod misschien heeft verrast, waren de vele pleidooien die ook door mensen uit lagere klassen werden gehouden. Mensen uit alle sociale klassen nemen nu deel aan de jacht, en bovendien werden banen die verband hielden met de vossenjacht en de plattelandseconomie bedreigd door het jachtverbod. Daarom werd het conflict ook gezien als de stedelingen van het Parlement die regels maakten met een gebrekkig begrip voor de tradities en wensen van het platteland. En niet alleen vossenjagers zouden zich zorgen maken; een dergelijk verbod leek ook gevolgen te kunnen hebben voor sporten als de schietsport en de hengelsport.

Het is al enkele jaren geleden dat het jachtverbod werd aangenomen, en bij het ter perse gaan stond Engeland nog steeds overeind. Op de volgende bladzijde zullen we zien wat er eigenlijk in het verbod stond en wat de gevolgen ervan waren.