Wat is er mis met brutaal zijn?

Eerst, er is een enorm verschil tussen brutaal zijn en onbeleefd zijn. Ja, ze vallen vaak samen, maar ik bedoel brutaal als in je zegt wat je denkt. Je gaat niet om de randjes heen. Ja, dat kan onbeleefd overkomen, en botheid kan kwetsend zijn, maar ik bedoel eerlijk, als je het niet doet om gemeen te zijn, dan lijkt het me heilzaam om te zeggen wat je denkt.

Ok, hoe vaak ben je niet bekritiseerd of uitgescholden door leraren of vrienden omdat je te brutaal was? Gedisciplineerd voor tegenspraak of het in twijfel trekken van autoriteit, maar waarom? Is het niet wij als samenleving die zeggen dat we de mening of persoonlijkheid van een ander waarderen? Zeggen we niet dat het belangrijk is om diversiteit te hebben? Zijn het gewoon morele waarden en maatschappelijke normen die ons ervan weerhouden te laten zien wie we zijn, omdat we bang zijn niet geaccepteerd te worden en onbeleefd over te komen? Als iedereen zo was, zouden landen niet gesticht worden, zouden mensen niet vrij zijn.

Traagheid is een manier om jezelf te zijn! Ik beschouw mezelf als heel brutaal. Ik weet wanneer ik niet brutaal moet zijn, want er is een juiste plaats en tijd voor alles, maar ik hou ervan om zo te zijn! Dat is een van de dingen die ik bewonder in mezelf en in andere mensen: een vlotte gevatheid en een scherpe tong, maar op een manier die intellectueel verantwoord en competent is, niet alleen uitgesproken emotie en ontevredenheid. Er is mij verteld dat ik brutaal ben en ik ben daarvoor berispt, en ik heb op de harde manier geleerd dat je mening geven geen excuus is om iemand te kwetsen. Zeggen dat je brutaal bent is niet alleen om gemeen te kunnen zijn. Ik zeg dat ik brutaal kan zijn, en snel van begrip zonder gemeen te zijn. Ik geloof dat er doelen zijn voor ieders persoonlijkheid en neigingen. We kunnen brutaliteit gebruiken om de wereld op een andere manier te zien dan anderen. We kunnen stil zijn gebruiken om te observeren, om te leren, om een ander te begrijpen.

Er is een reden waarom we allemaal verschillend zijn, en waarom we allemaal verschillende persoonlijkheden hebben. Waarom schamen we ons om dat toe te geven? Waarom zijn we zo bang om anders te zijn, terwijl er letterlijk GEEN TWEE MENSEN op aarde zijn die hetzelfde zijn, en dat ook nooit zullen zijn? Ik ben er trots op dat ik kan zeggen dat ik brutaal ben, en soms ga ik te ver, wat mijn schuld is, maar ik weet dat het goed is om jezelf te zijn! Gebruik het niet als een manier om uit te halen, maar bezit wie je bent. Ben je stil? EIGEN HET! Luid? EIGEN HET! Introvert? Extravert? Rustig, OF gepland? EIGEN HET ALLES.

En als je brutaal bent, is daar helemaal niets mis mee!!!