Wat is Aikido?

Aikido is een Japanse krijgskunst die zich vermengt met de energie van een aanval om de kracht om te buigen in plaats van deze te verslaan. Het is een dynamische en vloeiende vorm van geweldloze zelfverdediging.

De principes, technieken en bewegingen van Aikido bestaan uit het ontspannen, gefocust en gecentreerd blijven, het harmoniseren met de energie van een aanval, en het leiden naar een vreedzame oplossing. Door geconcentreerd en in het huidige moment te blijven, wordt Aikido een vorm van bewegende meditatie.

De term “Aikido” (uitgesproken als “oog” – “sleutel” – “doe”) wordt geschreven met behulp van drie Japanse karakters of kanji:

“ai” – harmonie,

“ki” – geest, verstand, of universele energie, en

“do” – de Weg.

Dus Aikido is “de Weg van Harmonie met Universele Energie”.

De kern van Aikido training bestaat uit twee fundamentele draden: (i) een toewijding aan het vreedzaam oplossen van conflicten waar mogelijk, en (ii) een toewijding aan zelfverbetering door middel van Aikido training.

Aikido kent geen toernooien of competities. In plaats daarvan worden alle Aikidotechnieken in samenwerking geleerd op het niveau van het vermogen van elke leerling.

Aikido gaat niet over het overwinnen van een tegenstander, maar meer over het overwinnen van onze eigen beperkingen, angsten en zwakheden. Volgens de grondlegger is het doel van Aikido niet het verslaan van anderen, maar het verslaan van de negatieve eigenschappen die onze eigen geest bewonen en het functioneren ervan belemmeren. De principes van Aikido kunnen effectief worden toegepast als krijgskunst, maar ook in hoe we ons dagelijks leven leiden.

John Stevens stelt in zijn populaire boek The Art of Peace (2002) “Morihei Ueshiba, de grondlegger van Aikido onderwees de Kunst van Vrede als een creatieve geest-lichaam discipline, als een praktisch middel om met agressie om te gaan, en als een manier van leven die onbevreesdheid, wijsheid, liefde en vriendschap bevordert. De meester interpreteerde de kunst van de vrede in de breedst mogelijke zin en geloofde dat haar principes van verzoening, harmonie, samenwerking en empathie moedig konden worden toegepast op alle uitdagingen waarmee we in het leven geconfronteerd worden – in persoonlijke relaties, in onze interacties met andere mensen in de samenleving, op het werk en in het bedrijfsleven, en in onze omgang met de natuur. Iedereen kan een strijder voor de vrede zijn.”