Wat ik leerde van mijn patiënt met schimmelblootstelling

Laat ik eerlijk zijn. Er is geen dag in mijn praktijk dat ik geen patiënt zie met meerdere gezondheidsdiagnoses. Het is heel gewoon, maar niet overweldigend als je de onderliggende mechanismen begrijpt van wat er aan de hand is. Laat me u vertellen over een recente patiënte, Susan.

Susan kwam bij me met een waslijst aan kwalen. Op haar 38e had ze de volgende aandoeningen: prikkelbare darm syndroom (IBS), chronische hoofdpijn, allergieën, ernstige gewichtstoename, zwelling van de voeten, autisme met gegeneraliseerde angst; en spierdystrofie.

Dit is niet normaal op de jonge leeftijd van 38 jaar. Als voorvechtster van geestelijke gezondheid wist Susan dat er iets niet in orde was met haar lichaam, omdat ze emotioneel niet meer zo betrokken was als vroeger. Ze voelde zich “off”, en ze wilde weten wat ze kon doen om een relatief pijnvrij bestaan te leiden en vrij te zijn van haar angstige neigingen en aanhoudende allergieën. Ik had een voorgevoel dat iets in haar dieet niet voor haar werkte.

Nadat ik haar vaak geconsumeerde voedingsmiddelen had bekeken, merkte ik dat het grootste deel van haar dieet bestond uit GMO-gewassen (d.w.z. tarwe, maïs, soja), dierlijke eiwitten (die het vaakst worden gevoerd met GMO-gewassen), alcohol, koffie, gedroogd fruit en vruchtensappen. Dit gaf me een duidelijke indicatie van waar ik naar moest zoeken.

In een eerder bericht schreef ik over de Speciale Diagnostische Testen bij Advanced Health

<https://www.sfadvancedhealth.com/blog/special-diagnostic-tests-at-advanced-health>.

Naast deze tests beoordelen we ook de toxine- en toxantbelasting van een patiënt. Hoewel de toxische effecten op het menselijk lichaam vergelijkbaar zijn, is het belangrijk om het verschil tussen de twee termen te onderscheiden wanneer u met uw zorgverlener praat. Een toxine is iets natuurlijks, zoals slangengif of schimmel. Een toxische stof is iets dat door de mens is gemaakt, zoals pesticiden of industriële vervuiling, en dat uiteindelijk in het milieu vrijkomt en zijn weg vindt naar ons lichaam. Susan’s niveaus van toxines en toxische stoffen waren buiten proporties door haar dieet.

Hoewel haar RoundUp-niveau (een giftige stof) merkbaar was, maakte ik me meer zorgen over de giftige stoffen die vrijkwamen uit diverse schimmels die in Susan werden aangetroffen. Daarover hieronder meer.

Maar eerst: toen ik op school zat, werd blootstelling aan schimmels alleen besproken in de context van binnen- en buitenmilieus. Men begreep dat schimmels het beste groeien in warme en natte omstandigheden. Veel voorkomende schimmels binnenshuis waren Aspergillus, Alternaria, Cladosporium en Penicillium. We realiseerden ons niet dat schimmel het meest voorkomt in veel voedsel dat we vaak consumeren en niet gedood wordt door verhitten, invriezen, pasteuriseren, roosteren (ook wel koken genoemd). Schimmels kunnen gemakkelijk overleven in de meest barre en droge omstandigheden.

Alomtegenwoordige schimmels produceren mycotoxinen (d.w.z. schimmel + toxine), zeer giftige moleculen die mensen na verloop van tijd erg ziek maken. Susan had een extreem hoog gehalte aan Ochratoxine A, een mycotoxine dat wordt geproduceerd door Aspergillus- en Penicillium-schimmelsoorten. Deze schimmels komen veel voor op economisch belangrijke gewassen en voedselproducten die in de VS veel worden geconsumeerd (tarwe, maïs, soja, dierlijke eiwitten, gedroogd fruit, vruchtensap, koffie, alcohol). Schimmelvergiftigingsziekte wordt in verband gebracht met diverse chronische gezondheidsproblemen, waaronder auto-immuunziekten, lever- en nierziekten, autisme, chronische vermoeidheid en bepaalde vormen van kanker.

Zeer weinig of geen conventionele artsen testen op Ochratoxine A, wat alarmerend is omdat het Internationaal Instituut voor Kankeronderzoek deze mycotoxine heeft geclassificeerd als een mogelijk carcinogeen voor de mens (d.w.z. groep 2B carcinogeen).

Voor Susan was het duidelijk dat haar voedselkeuzes uiteindelijk leidden tot een sluipende overconsumptie van Ochratoxine A, en vervolgens aanleiding gaven tot een breed scala aan symptomen. De meest voorkomende voedselbronnen van schimmels zijn:

– Granen zoals tarwe, maïs, en/of soja

– Dierlijke eiwitten, aangezien die op een bepaald moment in hun leven met tarwe, maïs of soja worden gevoerd. Dit omvat alle vlees, zuivelproducten, eieren, gevogelte en vis.

– Koffie

– Wijn

– Pinda’s

– Vruchtensap (d.w.z., bessen, druiven, citrusvruchten)

– Gedroogd fruit

De eerste stap in Susans schimmelbehandeling was het verminderen van de veelvuldig besmette voedingsmiddelen die haar symptomen veroorzaakten. Natuurlijk zijn er ook andere behandelingen, zoals antischimmelmedicijnen, antioxidantentherapie, ontgiften in de sauna, en botanische supplementen, maar ik begon eenvoudig met het aanbrengen van aanzienlijke veranderingen in het dieet. Dit zou het grootste effect hebben.

In minder dan 1 maand voelt Susan zich levendiger, emotioneel meer betrokken, lichamelijk sterker, en stabieler dan ze zich kan herinneren. We blijven werken met deze veranderingen in aanvulling op te duiken dieper in mindfulness, ademhaling praktijken, en suppletie voor cellulaire ondersteuning.

Door het vermijden van grote diners, dierlijke eiwitten, en genetisch gemodificeerde gewassen, terwijl het optimaliseren van Susan hydratatie, haar allergieën zijn drastisch verminderd elke week.

Wat u moet weten over Ochratoxine A

Het is een chemisch bijproduct dat vrijkomt uit schimmels van de Aspergillus- en Penicillium-familie en dat nefrotoxische, immunotoxische, neurotoxische en carcinogene eigenschappen heeft (Clark & Snedeker, 2006; Ringot et al, 2006; Sava et al., 2006a; Pfohl-Leszkowicz & Manderville, 2007; Hope & Hope, 2012; Von Tobel et al., 2014; Nguyen et al., 2016)

– Blootstelling kan plaatsvinden door door water beschadigde gebouwen, inademing van andere door water beschadigde ruimten, of via besmet voedsel zoals granen, druivensappen, zuivel, wijn, gedroogde wijnstokvruchten en koffie (Denli & Perez, 2010)

– Bij inname of inademing kan blootstelling leiden tot nieraandoeningen (Hope & Hope, 2012) en nadelige neurologische effecten (Sava et al, 2006a; Von Tobel et al., 2014); er wordt verondersteld dat Ochratoxine A aanleiding geeft tot aanzienlijke oxidatieve schade aan meerdere hersengebieden, wat leidt tot de nadelige effecten op het centrale zenuwstelsel (CZS).

– Dopamine niveaus in het CZS van muizen bleken te dalen na blootstelling aan Ochratoxine A (Tamaru et al., 1988).

– Er wordt verondersteld dat Ochratoxine A in verband kan worden gebracht met de uiteindelijke ontwikkeling van neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson (Sava et al., 2006b; Zhang et al., 2009).

– Behandeling moet in de eerste plaats gericht zijn op het wegnemen van alle bronnen van blootstelling. (Varga et al., 2010).

– Antioxidanten zoals vitamine A, C, E, en selenium zijn bijzonder heilzame antioxidanten vanwege hun vermogen om te dienen als superoxide-anionenvangers (Grosse et al., 1997; Muñoz et al., 2010).

– Er is anekdotisch bewijs dat saunatherapie de uitscheiding van ochratoxine A in het zweet kan verschuiven; het gebruik van sauna moet echter zeer zorgvuldig worden gecontroleerd, vooral bij het begin (Genuis & Stephen, 2011).

Dr. Bhandari en het Advanced Health Team zijn hier om uw gezondheid te ondersteunen. Wij zijn een team van deskundigen die werken met patiënten zoals Susan om hen te helpen verbeteren van hun chronische gezondheidsproblemen, beter ondersteunen van hun lichaam, en leren hoe om gezonder te leven.

Onze Advanced Health staat altijd klaar om hun expertise te delen. Om een afspraak te maken, kunt u contact opnemen met Advanced Health

<https://www.sfadvancedhealth.com/contactus> of bel 1-415-506-9393.

Denli, M., & Perez, J. (2010). Ochratoxines in veevoeder, een risico voor de gezondheid van mens en dier: controlestrategieën. Toxins, 2(5), 1065-1077.

Genuis & Stephen, “Personal Communication with Janette H. Hope and Bradley E. Hope,” June 2011.

Hope, J. H., & Hope, B. E. (2012). A review of the diagnosis and treatment of Ochratoxin A inhalational exposure associated with human illness and kidney disease including focal segmental glomerulosclerosis. Journal of environmental and public health, 2012.

Auteur

Dr. Payal Bhandari Dr. Payal Bhandari M.D. is een vooraanstaand beoefenaar van integratieve en functionele geneeskunde in San Francisco.