Wat het werkelijk betekent als je niet over iemand heen kunt komen
On oktober 26, 2021 by admin
Ze zeggen dat om over iemand heen te komen het de helft van de tijd dat je samen was nodig heeft om volledig verder te gaan. Dus als je een jaar samen was, heb je zes maanden. Drie jaar, anderhalf jaar. Een maand, twee weken. Enzovoort, enzovoort.
Dus je markeert de datum op je kalender. Je zet je schrap voor de rit naar genezing die uiteindelijk zal eindigen met je niet meer om hen te bekommeren. Je gaat verder, je laat ze gaan. Je blijft er niet bij stilstaan, je raakt er niet door geobsedeerd, je komt er overheen en het komt goed met je. Je vinkt elke dag af op de metaforische muur, aftellend tot de dag dat het beter met je gaat.
“Ik heb nog 72 dagen en dan komt het wel goed.”
“Over nog drie weken zal ik je niet meer missen.”
“Morgen komt het wel goed met me.”
En dan komt jouw dag. De zon komt op, op die magische datum dat het precies de helft van de duur van je relatie is geweest en je nu geen pijn meer zult hebben. Nu, vandaag, zul je ze niet missen. Het is de dag waarop je eindelijk verder zal zijn gegaan. Maar… dat is niet zo. Je voelt je niet beter, je voelt je niet “vrij” of “er overheen.” Je mist ze nog steeds en je hebt nog steeds pijn. Het is dagen, weken, maanden, jaren geleden, maar het voelt niet alsof je tijd om is. Nee, voor jou is het nog net zo voelbaar als seconden nadat ze weg waren. Voor jou is er geen tijd verstreken.
Dus ren je naar je kalender, dubbel check je wiskunde. Misschien heb je nog een week of nog 24 uur te gaan. Misschien ben je morgen in orde. Misschien morgen. Ja. Dat is het dan. Morgen ben je er overheen. Je hoeft nog maar één keer te slapen.
Maar dan komt die morgen en…niets is anders.
En een andere morgen komt, nog steeds hetzelfde.
Ontelbare morgen komen en gaan en de zon komt op en gaat onder en je voelt je vastzitten in een eindeloze cyclus waarin je totaal niet in staat bent om verder te gaan, om vooruit te komen. Je kijkt naar jezelf, kijkt naar deze vicieuze eindeloze pijn waarin je vastzit en vraagt je af of dit gewoon je nieuwe realiteit is. Als dit de wereld is waarin je voorbestemd bent om voor altijd vast te zitten.
Maar het ding over verdergaan, het ding over over mensen heen komen, is dat er geen een-size-fits-all manier is om het te doen. Er is geen recept, geen formule, geen magische manier waarop je op een ochtend wakker kunt worden en stoppen met erom te geven.
Je kunt “Hoe kom ik over iemand heen” googelen en artikel na artikel over genezing lezen tot je ogen uit je lichaam dreigen los te komen. Je kunt yoga gaan doen, mediteren, proberen op een vredige plek te komen waar je je “beste zelf” bent en zoveel zonnegroeten doen dat je jezelf een whiplash bezorgt. Je kunt doen alsof tot je er bent, een grote glimlach op je gezicht toveren en herhalen: “Het gaat goed met me” tot je stem het begeeft. Je kunt jezelf een einddatum geven, zeggen: “Dit is de laatste dag dat ik verdrietig zal zijn,” en blindelings geloven dat dat zal werken. Maar de realiteit is dat geen van die dingen je daadwerkelijk over iemand heen maakt.
En de waarheid over er niet overheen zijn, over niet verder gaan, over niet in staat zijn om iemand te laten gaan is gewoon, omdat je er niet klaar voor bent.
Het betekent dat je niet klaar bent om een wereld onder ogen te zien waarin je het goed zult hebben zonder hen. Je bent niet klaar om de gevallen te zien waarin ze niet goed voor je waren. Je bent niet klaar om te bestaan als een ik en niet een wij, of als een single in plaats van een paar. Je bent nog niet klaar om verder te gaan omdat je nog steeds gefocust bent op je nu, en niet op je toekomst.
En weet je wat? Dat is oké. Het is oké om te voelen hoe je je voelt, zelfs als “zij” hebben gedicteerd dat je er nu overheen zou moeten zijn. Het is oké om niet te weten wanneer je vrij bent en verder bent gegaan. Het is oké om je vast en depressief te voelen, zelfs op een reis om je beste zelf te vinden. Het is oké om verdrietig te zijn, het is oké om er nog niet overheen te zijn, het is oké om NIET oké te zijn.
Het is oké.
Omdat op een dag, je zal zijn. Je kunt niet weten wanneer, maar op een dag zul je je niet zo voelen. Op een dag word je wakker en denk je niet: “Misschien voel ik me morgen beter.” Op een dag open je je computer en in plaats van te Googlen “Hoe lang kan ik verdrietig zijn over mijn relatiebreuk?” check je gewoon je e-mail zonder verwachtingen. Op een dag zul je mediteren en je niet op hen fixeren. Op een dag zul je zeggen: “Het gaat goed met me” en het menen.
Op een dag zul je in plaats van naar ze te kijken en in plaats van de middelste speler te zien in de plotlijn van je liefdesverdriet, gewoon een persoon zien.
Op een dag zul je over ze heen zijn. Beloofd. En wie weet. Misschien is het morgen. 
Geef een antwoord