Wat de Chicago White Sox nodig hebben om goed te gaan in 2021

van de Chicago White Sox wordt gefeliciteerd door Jose Abreu #79 en teamgenoten nadat hij heeft gescoord tegen de Oakland Athletics tijdens de derde inning van Game Three van de American League Wild Card Round in het RingCentral Coliseum op 01 oktober 2020 in Oakland, Californië. (Foto door Thearon W. Henderson/Getty Images)

Getty Images

Voor de Chicago White Sox eindigde het seizoen 2020 in iets van een whimper. Nadat ze hun winstpercentage met ongeveer 14 punten hadden verbeterd en voor het eerst in meer dan tien jaar de play-offs hadden bereikt, sputterden ze tegen in de wildcardreeks tegen Oakland.

Toch waren er weinig andere teams die konden bogen op zoveel hype en belofte om de 2020-campagne in te gaan als de White Sox, en nog minder met hetzelfde momentum om volgend jaar in te gaan.

Maar om door te gaan als kanshebbers, moeten de White Sox een paar dingen goed doen.

Ten eerste, de clubhuiscultuur. In de recente geschiedenis hebben ze bekend gestaan om een aantal vreemde dingen, zoals Adam en Drake LaRoche en Chris Sale die een schaar namen naar de zondagse wisselende uniformen, maar een van de handelsmerken van de Rick Renteria-jaren was een clubhuis dat meestal ontspannen en leuk was.

Maar Tony La Russa heeft nu de leiding, en hij is bijna een tachtigjarige en niet helemaal bekend om enthousiasme voor bat flips en dergelijke. Hij heeft ook net een deal achter de rug voor zijn arrestatie in februari in Arizona. Toen back-again new guy Adam Eaton eerder deze maand op ESPN 1000 in Chicago werd gevraagd naar La Russa’s vermogen om met het clubhuis om te gaan, hing hij op.

Eaton is bij de ploeg op een eenjarige, $ 7 miljoen deal. Hij was bij de White Sox van 2014-2016 en bracht de laatste vier seizoenen door bij de Nationals. Hoewel zijn productie in 2020 wat haperde, is de grotere zorg de reputatie die hij in de loop der jaren heeft ontwikkeld voor een houding die niet helpt bij het bevorderen van een positieve clubhuiscultuur.

Als de White Sox in staat zijn om het clubhuis op orde te krijgen ondanks deze potentiële hindernissen, is de volgende zaak het vervangen van closer Alex Colomé. De White Sox hadden een zevende-beste bullpen ERA van 3.76 in 2020, niet in het minst dankzij Colomé’s 0.81. Hij is een onbeperkte vrije agent na de eenjarige, $10,5 miljoen deal die hij vorig seizoen had. In Colomé’s twee seizoenen bij de White Sox redde hij 42 wedstrijden. Er zijn een aantal potentiële kandidaten in de bullpen van de Sox om die leegte op te vullen – als de White Sox hem niet voor nog een jaar contracteren – waaronder A’s closer Liam Hendriks. Hoe dan ook, om de bullpen te laten blijven cruisen, zal de closer-rol moeten worden aangepakt.

Derde, de White Sox zijn winnaars geweest in free agency in de afgelopen twee winters. Een jaar geleden maakten ze grote spatten door Yasmani Grandal en Dallas Keuchel toe te voegen, en tot nu toe dit jaar hebben ze de rotatie verdiept met Lance Lynn. Om aan de top of in de buurt van hun divisie te blijven, zullen ze nog verder moeten gaan. Dat zou kunnen betekenen dat ze de eerder genoemde Hendriks moeten tekenen om de bullpen af te maken, en het zou ook kunnen betekenen dat ze een grote handel moeten maken dit offseason.

Op dit moment hebben de White Sox een geschatte 2021 payroll op $ 118 miljoen, per Roster Resource. Dat is bijna honderd miljoen dollar onder de luxebelastingdrempel, dus ze hebben de middelen om een diep roster nog verder te versterken.

Finitief, ze hebben de jeugd nodig om te bloeien. Op het Major League-rooster is de groei van jongens als Tim Anderson en Yoán Moncada tot echte sterren de sleutel tot het succes van de ploeg geweest. Om te blijven winnen, moeten de White Sox de volgende ronde van jonge spelers een vergelijkbare groei laten zien. Namelijk, middenvelder Luis Robert en tweede honkman Nick Madrigal.

Robert was verblindend in 2020. Hij won bijna de American League Rookie of the Year award en verdiende een Gold Glove voor zijn verdediging. Om Robert in 2021 nog beter te laten worden, zou hij kunnen beginnen met minder uit te vallen. Vorig seizoen werd hij ongeveer 32% van de tijd buitengeslagen. Enige tijd onder de voogdij van Moncada zou kunnen helpen; hij trimde zijn strikeout rate met zes procent van 2018 naar 2019. Madrigal toonde vorig seizoen ook veel belofte. Hij sloeg .340/.376/.369 en bleef een bijna oncontroleerbaar aantal keer uitslaan. Madrigal onderging in oktober een schouderoperatie en zou vijf tot zes maanden nodig hebben om te herstellen, volgens general manager Rick Hahn, dus als het honkbalseizoen volgende lente op tijd begint, zal hij niet helemaal klaar zijn.

Er is genoeg reden voor optimisme over de White Sox in 2021. Het lijkt erop dat ze met succes door een meerjarige wederopbouw zijn gekomen en een rooster hebben samengesteld dat op zijn minst een paar jaar mee kan doen. Het verschil tussen een play-offteam en een kampioensploeg zit hem in de details.

Volg mij op Twitter.