Was ‘The Amityville Horror’ A Hoax? The True Crime Story Behind The Famous Haunted House

Het verhaal rond de familie Lutz en hun aankoop in december 1975 van -en hun snelle vertrek uit- een vermeend spookhuis op Long Island is het onderwerp geweest van eindeloze speculaties. Maar was deze spookachtige beproeving, populair gemaakt door een boek en vervolgens een handvol films, geïnspireerd door een echte misdaad of gewoon een uitgebreid bedrog?

Twee jaar voor de beruchte vlucht van de familie Lutz, ging Ronald DeFeo Jr. Henry’s Bar binnen in Amityville, Long Island, New York, en beweerde dat zijn familie was doodgeschoten. Een onderzoek in het huis op 112 Ocean Avenue onthulde dat zes mensen dodelijk waren neergeschoten.

DeFeo hield vol dat zijn familie het slachtoffer was geweest van een maffiamoord, maar zijn getuigenis brak af onder onderzoek. De volgende dag bekende hij de dader achter de moorden te zijn.

Na een onsuccesvolle verdediging van ontoerekeningsvatbaarheid, werd DeFeo schuldig bevonden aan zes moorden op 21 november 1975. Hij werd uiteindelijk veroordeeld tot zes gelijktijdige straffen van 25 jaar tot levenslang, volgens CBS New York.

Al bijna twee jaar later, in september 1977, zou auteur Jay Anson’s “The Amityville Horror” in detail het spookachtige terrorisme beschrijven waarmee de latere bewoners van 112 Ocean Avenue werden geconfronteerd.

Sinds de publicatie is bijna elk detail van het boek onder de loep genomen, wat heeft geleid tot een overvloed aan rechtszaken van verschillende mensen die erin worden beschreven, meldde de Washington Post in 1979.

In het boek beweert Anson dat het huis 13 maanden leegstond na de DeFeo-moorden. Maar in december 1975 kochten George en Kathleen Lutz het huis voor 80.000 dollar – in die tijd een koopje. Zij werden op de hoogte gebracht van de macabere geschiedenis van het huis alvorens de uiteindelijke beslissing te nemen om het Nederlandse Koloniale huis te kopen.

Ondanks het feit dat het huis onmiddellijk na hun intrek door een priester werd gezegend, zouden George, Kathleen en hun drie kinderen een handvol onverklaarbare verschijnselen hebben ervaren.

Op 14 januari 1976 beweerde Anson dat de Lutz’s hun breekpunt hadden bereikt. Ze verlieten het huis en al hun bezittingen na een laatste nacht die ze hebben geweigerd in detail te beschrijven.

De familie Lutz heeft sindsdien leugendetectortests genomen en doorstaan om de waarheidsgetrouwheid van hun beweringen over het huis te bevestigen, volgens The Telegraph.

Maar volgende eigenaren van het huis hebben verklaard dat ze nooit iets hebben meegemaakt dat in de verste verte leek op de ongeregeldheden waaraan de Lutz’s zouden zijn blootgesteld.

“Er is nooit iets vreemds gebeurd, behalve dat er mensen langskwamen vanwege het boek en de film,” vertelde James Cromarty, die van 1977 tot 1987 in het huis woonde, aan The Telegraph.

Toch heeft het verhaal van het Lutz-spook meer dan een dozijn horrorfilms geïnspireerd, waarvan de eerste in 1979 werd gemaakt met James Brolin en Margot Kidder in de hoofdrollen als George en Kathleen. De afbeeldingen van de bovennatuurlijke gebeurtenissen beschreven in Anson’s boeken zijn zeer gevarieerd in de films die in de loop der jaren zijn uitgebracht.

Onderzoeken van bekende paranormale onderzoekers The Warrens (die later als inspiratie zouden dienen voor “The Conjuring” serie van horrorfilms) leidden tot de conclusie van het duo dat er kwade krachten aan het werk waren na een beruchte “psychic slumber party,” waarbij ze beweerden fotografisch bewijs van een geest te hebben verkregen, volgens ABC News.

“Dit was geen gewoon spookhuis. Op een schaal van 1-10, was dit een 10,” zei Ed Warren in de documentaire uit 2000, “Amityville: Horror Or Hoax.”

Ondertussen hebben verschillende andere onderzoeken naar de Lutz beproeving heel andere conclusies opgeleverd. In een boek van parapsychologen Stephen en Roxanne Kaplan wordt beweerd dat de verhalen die door de familie Lutz zouden zijn verzonnen, neerkomen op een poging om het publiek opzettelijk te bedriegen voor winstbejag, aldus The New York Times, waarbij verschillende flagrante discrepanties in de verschillende verslagen van de gebeurtenis worden genoemd. Zij beweren dat het echtpaar Lutz de occulte gebeurtenis had verzonnen om te kunnen profiteren van gerelateerde media-aandacht.

Fact-checking website Snopes is zo ver gegaan dat het concludeert dat de bewering “The Amityville Horror” boek en de daaropvolgende films zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen volledig vals is. Snopes merkt op dat Butch DeFeo’s advocaat, William Weber (hierboven afgebeeld), heeft toegegeven dat hij, samen met de Lutz’s, “dit horrorverhaal heeft gecreëerd onder het genot van vele flessen wijn” in de hoop een nieuw proces voor zijn cliënt te krijgen.

Joe Nickell, een scepticus die professioneel paranormale fenomenen ontkracht, is bereid geweest om het debat rond het huis te verwerpen.

“Waar het op neerkomt is dat … het een hoax was, of gewoon, op zijn best, een zaak is die niet bewezen is. En dat is niet erg goed voor Amerika’s beroemdste spookhuis,” vertelde Nickell aan ABC News.

Maar George Lutz bleef het oneens met de afwijzingen van zijn verhaal in “Amityville: Horror Or Hoax.”

“Ik geloof dat dit 25 jaar levend is gebleven omdat het een waargebeurd verhaal is. Het betekent niet dat alles wat er ooit over gezegd is waar is. Het is zeker geen hoax. Het is erg makkelijk om iets een hoax te noemen. Ik wou dat het zo was. Het is het niet,” zei Lutz.

Laura Didio, een journaliste die schreef over de ervaringen van de familie Lutz toen de eerste samenzweringen uitkwamen, heeft ook twijfels geuit over de pogingen om de Lutz’s te ontmaskeren.

“Een van de dingen die me opvielen in hun verhaal is dat ze oprecht bang en oprecht ontroerd leken door wat er ook met hen was gebeurd in dit huis,” zei Didio in “Amityville: Horror Or Hoax.”

Als de familie Lutz hun ervaringen echt als waar beschouwt, ondanks massaal bewijs van het tegendeel, in hoeverre kan de hele beproeving dan worden afgedaan als een uitgebreide oplichting?

Dit is precies de vraag die de documentaire “My Amityville Horror” uit 2013 stelt. Interviews met Daniel Lutz, het kind van Kathleen dat de vermeende spookachtige aanval overleefde, tonen een man die gestoord is door zijn verleden.

“Dit is niet iets waar ik om heb gevraagd,” zegt Daniel in de film. “

Daniel bespreekt het misbruik dat hij leed door toedoen van zijn stiefvader en de vermeende neigingen van de patriarch tot satanisme, lang voordat de media aandacht begonnen te besteden aan de familie. Daniel’s getuigenissen zijn duidelijk gebaseerd op mistige herinneringen van donkere boeken die George zou hebben gelezen, en de geldigheid van zijn getuigenis is twijfelachtig, zo niet ontroerend. Maar Daniel blijft vasthouden aan de verhalen die zijn moeder en stiefvader in verschillende boeken en interviews hebben gegeven.

“Op een gegeven moment maakt het niet eens meer uit of geesten de Lutz familie terroriseerden, omdat Daniel het zo volmondig gelooft, en naar hem luisteren om zijn verhaal te vertellen wordt zijn eigen soort waarheid,” merkte Indiewire criticus Drew Taylor op in zijn recensie van de documentaire.

Misschien is de vraag of het spook een hoax was of niet te simplistisch.

Het huis op 112 Ocean Avenue is sinds de late jaren 70 ingrijpend verbouwd en lijkt niet meer op de structuur die in de films werd afgebeeld. Het werd gekocht door nieuwe eigenaren voor $ 605.000 in 2017, volgens Newsday.

En voor het echtpaar Lutz zelf? Kathleen stierf in 2004 aan emfyseem en George stierf in 2006 aan een hartaandoening nadat de twee in 1980 waren gescheiden.

DeFeo blijft in de gevangenis.