Was de Bittere Amandelboom verboden in 1995 omdat B17 kanker bestrijdt?

In juni 2016 werd een beeldmacro nieuw populair (waarschijnlijk als gevolg van een gelijktijdig kankercomplotgerucht) op sociale media, waarin werd beweerd dat de bittere amandelboom sinds 1995 in de hele Verenigde Staten was verboden omdat hij hoge niveaus van de kankerbestrijdende vitamine B17 bevat (ook bekend als Laetrile):

De bewering was een oude en bedrieglijk veelgelaagde bewering, waarin werd beweerd dat de bittere amandelboom in de hele Verenigde Staten was verboden, dat het verbod in een bepaald jaar (1995) was uitgevaardigd, dat de verboden stof voldoende vitamine B17 bevatte om kanker te voorkomen en te behandelen, en dat de niet nader genoemde machthebbers de plant expliciet en onbetwistbaar hadden verboden, alleen omdat deze het leven van mensen zou kunnen redden door kanker te bestrijden.

Eerst ter discussie staat of bittere amandelbomen in de V.S. sinds 1995 verboden zijn (door de Food and Drug Administration of een andere instantie). Wij hebben geen bewijs gevonden dat deze bewering bevestigt, behalve de wijdverbreide herhaling ervan. Een artikel in de Los Angeles Times uit 2002 verwees naar dat gerucht en concludeerde met de mededeling dat de FDA alleen het op de markt brengen van bittere amandelproducten voor “onbeperkt gebruik” had verboden:

Paul Schrade … werd verliefd op de krachtige, unieke smaak, die marsepein en amandelmelk hun karakteristieke smaak geeft. Zelfs toen hem werd verteld dat rauwe bittere amandelen een vorm van cyanide bevatten en illegaal zijn in de Verenigde Staten, was Schrade gefascineerd.

In de Verenigde Staten heeft het gebrek aan duidelijke informatie over de wettelijke status van bittere amandelen de teelt, handel en gebruik ervan in de kiem gesmoord. Er zijn geen winkels die regelmatig bittere amandelen in voorraad hebben, dus koks die op zoek zijn naar bittere amandelen zijn, net als Woods, aangewezen op zaailingen die in het wild groeien langs beken, wegen en spoorlijnen.

In de loop der jaren heeft Schrade tientallen keren navraag gedaan bij federale en staatsgezondheidsinstanties over de legaliteit van bittere amandelen, maar nooit een definitief antwoord gekregen. Onlangs stuurde een vriend hem echter naar een website van de Food and Drug Administration waarop staat: “Vanwege hun giftigheid mogen bittere amandelen in de Verenigde Staten niet op de markt worden gebracht voor onbeperkt gebruik.” De regelgeving van het agentschap staat echter toe dat amandelspijs- en extractfabrikanten de noten gebruiken, zolang hun producten niet meer dan minieme, veilige niveaus van blauwzuur bevatten.

De FDA verduidelijkte onlangs het standpunt van het agentschap, door te zeggen dat het zou toestaan dat bittere amandelen interstatelijk worden verzonden naar professionele chef-koks en bakkers, zolang hun gerechten zo werden gekookt dat ze niet giftig zijn. Het bureau zou echter “passende maatregelen” nemen tegen verkopers die bittere amandelen op zodanige wijze aan het publiek verkopen dat ze gemakkelijk met gewone amandelen kunnen worden verward. Een waarschuwing of inbeslagname van het product kan deel uitmaken van deze maatregelen.

In dat artikel wordt ook opgemerkt dat het Department of Health Services van Californië (geen federaal agentschap) de teelt en verkoop van bittere amandelen in de staat reguleert, en dat beide zijn toegestaan (met enkele kanttekeningen):

De FDA reguleert de interstatelijke handel in voedingsmiddelen, maar bittere amandelen die in Californië worden geteeld en verkocht, vallen onder de jurisdictie van het ministerie van Volksgezondheid van de staat, dat een minder restrictieve aanpak hanteert voor de detailhandel. James Waddell, waarnemend hoofd van de Food and Drug Branch van het ministerie, zegt dat het bureau geen specifieke regelgeving voor bittere amandelen heeft, maar dat de noten verkocht zouden kunnen worden overeenkomstig de regel voor bittere abrikozenpitten, die voorschrijft dat op de verpakking de volgende informatie vermeld moet worden “kan giftig zijn; zeer kleine hoeveelheden kunnen reacties veroorzaken.”

Het resultaat is, dat Californische telers en verkopers toestemming hebben om correct geëtiketteerde verpakkingen van bittere amandelen aan Californische consumenten te verkopen.

Dit is goed nieuws voor Rusty Hall … die zowel zoete als bittere amandelen teelt, die hij verkoopt op boerenmarkten en via postorder … Het is niet moeilijk om bittere amandelbomen te vinden in lokale boomgaarden, voegde hij eraan toe, maar het is moeilijk om een verwerker te overtuigen om de noten te pellen en te doppen: De telers van zoete amandelen in Californië, die vorig jaar 525.000 hectare oogstten, beschouwen de bittere amandelen als een verontreiniging. Daarom, zei Hall, zou hij moeten wachten tot het einde van het seizoen om zijn bittere amandelen apart te plukken en te verwerken.

In feite lijkt het gerucht dat bittere amandelbomen zijn verboden (in plaats van een daadwerkelijk overheidsverbod op hen) meer een belemmering voor de groei en beschikbaarheid van hen dan een echt wettelijk verbod doet:

Omwille van de angst van de amandelindustrie voor bittere noten, leek het onmogelijk dat iemand het zou wagen om ze commercieel te telen in Californië. Maar iets meer dan een jaar geleden, kondigde Schrade triomfantelijk aan dat hij zo’n bron had gevonden: Thomas Vetsch, een Zwitsers-Amerikaanse teler uit Bakersfield, had een kleine aanplant van drie jaar oude bittere amandelbomen, die net begonnen te dragen, als bijplant bij zijn 1.200 hectare zoete amandelen … Vetsch en zijn vrouw, Kim, waren verliefd geworden onder een amandelboom, zei hij. Het amandelproject was hun droom. Naast de commerciële verkoop van amandelen in bulk hebben ze een kleinere onderneming, Mandelin, die amandelpasta’s produceert. Als perfectionist had hij oorspronkelijk enkele bittere amandelen geplant om alle ingrediënten voor de pasta’s te kunnen controleren, die normaal worden gemaakt met geïmporteerde olie van bittere amandel.

Maar toen hem werd gevraagd om een bezoeker zijn bittere amandelbomen te laten zien, werd zijn uitdrukking donkerder. Op een recente conferentie van de amandelindustrie hadden geruchten dat iemand in Kern County bittere amandelen kweekte, voor ophef gezorgd. Kort daarna had Vetsch de kettingzagen in werking gesteld.

Dat de belangstelling voor bittere amandelen zich concentreert in Californië is niet verwonderlijk, aangezien 82% van alle amandelen die wereldwijd worden geconsumeerd, in deze staat wordt geteeld. Wij hebben contact opgenomen met de Almond Board of California om opheldering te vragen over de schijnbaar duistere status van bittere amandelbomen, en deze agrarische handelsorganisatie bevestigde dat bittere amandelbomen in de staat Californië blijven groeien (zij het vooral als sierboom en niet zozeer voor commerciële doeleinden):

In het kort komt het erop neer dat in Californië alle amandelbomen die in commerciële boomgaarden groeien “zoete” amandelsoorten produceren. De zoete of bittere smaak van een amandelvariëteit hangt af van de genetica van de ouderboom in de boomgaard. Een “zoete” amandelboom produceert zoete amandelen. Een “bittere” amandelboom produceert bittere amandelen, die extreem bitter zijn! Bittere amandelbomen worden in Californië soms als sierboom in tuinen aangeplant. In andere delen van de wereld komen bittere amandelbomen meer voor en worden ze commercieel geoogst. Bittere amandelen worden vooral gebruikt voor de productie van amandelpasta’s en amandelsmaakextracten. De detailverkoop van bittere amandelen is in de VS illegaal; alle in de detailhandel verkochte amandelsnacks zouden zoete soorten zijn.

De FDA heeft zich niet tegen de bittere amandelboom zelf gericht, maar tegen degenen die de daarvan afgeleide producten gebruiken om Laetrile aan kankerpatiënten te verkopen, zoals in een persbericht van de FDA uit 2004 wordt uitgelegd:

De Food and Drug Administration (FDA) heeft het resultaat bekendgemaakt van haar onderzoek door het Office of Criminal Investigations, dat samen met het United States Attorney’s Office (USAO) voor het Eastern District of New York en de New York Division van de United States Postal Inspection Service (USPIS) werd uitgevoerd, om een zakenman voor het gerecht te brengen die kankerpatiënten had gedupeerd door op grote schaal reclame te maken voor Laetrile en dit product te verkopen, een uiterst giftig product dat geen enkel effect op de behandeling van kanker heeft aangetoond.

Jason Vale, voorzitter van het in New York gevestigde Christian Brothers Contracting Corp, werd op 18 juni 2004 veroordeeld tot 63 maanden gevangenisstraf en 3 jaar vrijlating onder toezicht door een Amerikaanse districtsrechtbank in het oostelijk district van New York.

“Er is geen wetenschappelijk bewijs dat Laetrile iets anders biedt dan valse hoop aan kankerpatiënten, van wie sommigen het hebben gebruikt in plaats van een conventionele behandeling totdat het te laat was voor die behandeling om effectief te zijn,” zei Dr. Lester M. Crawford, waarnemend FDA-commissaris. “Deze veroordeling zendt een sterke boodschap uit dat we de marketing van nepmedicijnen niet zullen tolereren.”

Naar aanleiding van het onderzoek door de FDA, het USAO en de USPIS, heeft de U.S. District Court for Eastern District of New York de illegale verkoop en promotie van Laetrile – ook bekend als amygdaline, “vitamine B-17”, of abrikozenpitten – van Vale in april 2000 onder een gerechtelijk bevel geplaatst. In weerwil van het gerechtelijk bevel richtte Vale een lege vennootschap op in Arizona, en bleef hij het product vanuit de kelder van zijn eigen huis verzenden naar klanten die hij van zijn bedrijf in New York had gekregen. Voor deze activiteiten werd Vale 11 maanden geleden schuldig bevonden aan drie aanklachten van criminele minachting, en werd hem bevolen zonder borgtocht te worden vastgehouden in afwachting van zijn veroordeling.

Vorige week oordeelde de rechtbank ook dat Vale, die minstens $500.000 had verdiend met zijn illegale verkoop van Laetrile, fraude had gepleegd bij zijn marketing van Laetrile. Bovendien heeft Vale de Amerikaanse overheid bedrogen door te beweren dat hij in aanmerking kwam voor rechtsbijstand. Als gevolg daarvan werd Vale veroordeeld tot terugbetaling aan de regering van 31.000 dollar voor de kosten van zijn aangewezen verdedigingsadvocaat.

Toevallig dook het gerucht op dat de FDA “bittere amandelbomen had verboden”, uitdrukkelijk omdat “zij een ” bevatten” rond dezelfde tijd dat die specifieke repressie plaatsvond. Zoals duidelijk bleek uit het persbericht van de FDA, waren de samengestelde kwestie van toxiciteit en onjuiste informatie over kankerbehandelingen en genezingen hun punten van zorg. In het persbericht van 2004 benadrukte de FDA gevallen waarin kankerpatiënten zodanig op Laetrile hadden vertrouwd dat hun ziekten niet langer behandelbaar waren, en de vervolging van degenen die met de stof leurden was bedoeld om vergiftiging te voorkomen en te verzekeren dat kankerpatiënten niet werden misleid tot het kopen van ondoeltreffende supplementen. Het National Cancer Institute stelt eveneens dat “Laetrile weinig kankerbestrijdend effect heeft laten zien in laboratoriumstudies, dierstudies of studies bij mensen”, en al in 1981 merkten onderzoekers het volgende op:

In weerwil van de tegengestelde beweringen van de promotors, moet laetrile een van de grondigst bestudeerde verbindingen zijn die nooit in aanmerking zijn gekomen voor goedkeuring door de FDA voor onderzoek bij mensen onder de bepalingen van de Federal Food, Drug, and Cosmetic Act. In 23 verschillende dierlijke tumormodellen is laetrile er niet in geslaagd enig reproduceerbaar voordeel aan te tonen. Dit zijn alle standaard dierlijke tumorsystemen en veel van deze studies zijn met buitengewone zorgvuldigheid uitgevoerd. Alle momenteel erkende geneesmiddelen tegen kanker hebben hun werkzaamheid in ten minste enkele van deze modellen aangetoond … impliciet lijkt het erop dat men het erover eens is dat de werkzaamheid van laetrile in dierstudies niet kan worden aangetoond.

Het verbieden door de overheid van een landbouwproduct in het hele land, alleen maar omdat de derivaten ervan nuttig zouden kunnen zijn bij het voorkomen of bestrijden van kanker, is volstrekt onbegrijpelijk, behalve in kringen van samenzweerders uit de alternatieve geneeskunde, die regelmatig beweren dat een machtige “kankerindustrie” verhindert dat genezende middelen tegen kanker het publiek bereiken, om zo meer winst te genereren voor degenen die betrokken zijn bij de huidige vormen van kankerdiagnose en -behandeling. Als de V.S. bittere amandelen verboden zou hebben, alleen vanwege hun werkzaamheid bij de behandeling van kanker, dan zouden we stromen Amerikaanse kankerpatiënten naar het buitenland zien trekken, waar dergelijke voorschriften niet gelden om behandeld te worden, maar dat is niet het geval. Laetrile is al lang geleden ontmaskerd als een kwakzalvermiddel, niet als een legitieme behandeling van kanker.

Op 1 juli 2016 reageerde een vertegenwoordiger van de FDA op ons onderzoek en bevestigde dat agentschap niet de bevoegdheid heeft om vegetatie van welke beschrijving dan ook te “verbieden” om binnen de Verenigde Staten te groeien. De reikwijdte van hun regelgevingspraktijk heeft uitsluitend betrekking op voedingsmiddelen, geneesmiddelen en de manier waarop stoffen op de markt worden gebracht, waarbij een vrijwillige terugroeping in 2014 van biologische rauwe amandelen (vanwege een verhoogd gehalte aan natuurlijk voorkomend waterstofcyanide) dient als voorbeeld van de jurisdictie die de FDA uitoefent met betrekking tot voedselveiligheid.

Het is niet waar dat de FDA bittere amandelbomen heeft verboden of het gebruik van de vruchten die ze opleveren heeft onderdrukt. Bittere amandelbomen worden in Californië als landbouwgewas geteeld, en hoewel de verkoop van hun zaden enigszins beperkt is, is die beperking zowel bedoeld om te voorkomen dat een ondoeltreffend derivaat aan kankerpatiënten wordt doorverkocht, als om consumenten te beschermen tegen de inname van hoge concentraties giftig blauwzuur.