Wartime Entertainment in WWII

Betty Grable stond bekend om haar schoonheid en was in de jaren ’40 alom populair als pin-up girl. Hoewel ze niet de eerste pin-up girl was (dat was Dorothy Lamour), overtrof Grable’s populariteit die van Lamour al snel, vooral met haar beroemde afbeelding uit 1943 (de afbeelding van haar in een badpak dat over haar schouder achterom kijkt, rechts in het midden van de collage hieronder).

Grable werd in 1916 geboren in St. Louis, Missouri. Louis, Missouri. Haar moeder moedigde haar sterk aan om op jonge leeftijd te gaan dansen en in de vaudeville te komen. In 1929 verhuisde Grable met haar moeder naar Hollywood waar Grable al snel betrokken raakte bij meerdere films en in 1939 officieel het sterrendom bereikte. Ze werd uiteindelijk de nummer 1 vrouwelijke box office attractie in 1942, 1943, 1944 en bleef in de Top 10 voor het volgende decennium (9).

“In 1942…’De Tweede Wereldoorlog woedde over de hele wereld en escapistische films werden zo snel mogelijk geproduceerd in Hollywood. Betty’s innemende frisheid en schoonheid spraken de Amerikaanse G.I.’s die overzee gestationeerd waren sterk aan en haar films werden gretig aangevraagd door de eenzame militairen. Hoewel ze nooit buiten de Verenigde Staten toerde voor de U.S.O., nam Betty actief deel aan de oorlogsinspanningen, ze verscheen in kampen over het hele land en op Bond Rallys waar ze haar nylons veilde voor duizenden dollars. Als vrijwilligster in de Hollywood Canteen, een club voor militairen die volledig bemand werd door filmsterren en studiomedewerkers, ‘Jitterbugde’ ze de hele nacht door met honderden soldaten, matrozen en mariniers….’ Haar fanmail bereikte vaak 10.000 brieven per week, en in 1942 stuurde ze 54.000 gesigneerde foto’s naar de soldaten in Camp Robinson, Arkansas, die haar 54.000 brieven hadden gestuurd. Ze…trouwde met de bandleider Harry James op 5 juli 1943. Een populaire GI slogan tijdens de oorlog werd ‘Ik wil een meisje net als het meisje dat trouwde met Harry James'”. (9).

De pin-ups van WO II waren in de openbaarheid en gesanctioneerd door de regering; foto’s mochten vliegtuigcockpits en legerkazernes sieren. Life magazine had de term “pin-up” bedacht in het nummer van 7 juli 1941, en de naam bleef hangen.

Volgens Doug Warren, “waren ongeveer 5 miljoen exemplaren van de beroemde pose in handen van GI’s tijdens de oorlog, en de over-de-schouder pose was de enige die voor dit doel werd gebruikt. Men gelooft dat de term ‘pin-up’ echt is geboren met deze foto van Betty Grable. Betty was voor duizenden jongens met heimwee een voorstelling van het meisje van thuis. Voor sommigen was ze misschien hun enige verliefdheid, het laatste meisje dat ze ooit begeerd, bemind of aanbeden hadden. Ze was gezelschap in een koude nacht, troost in tijden van pijn. Betty had het idee dat ze bewonderd werd door de GI’s, maar ze kon niet precies weten hoeveel. Het was meer dan het sexy plaatje dat hen van haar betoverde; er was een magische heelheid en substantie die ze zagen voorbij de rondingen van haar figuren. It was her very essence that was loved'” (9).

De foto van het meisje op de zijkant van dit vliegtuig (met de naam “Go Gettin’ Gal”) illustreert goed hoezeer er tijdens de oorlog over vrouwen, en vooral mooie vrouwen, werd gedacht en hoezeer ze werden gekoesterd door militairen.

Grable’s contract met Fox eindigde in 1953, net toen Marilyn Monroe in populariteit steeg. In de jaren ’50 verhuisde Betty naar Las Vegas en maakte ze optredens op televisie en in nachtclubs, en op het toneel in de vroege jaren ’60. Ze scheidde van Harry James in 1965. Betty Grable bleef werken aan tournees en podiumshows, en het doen van tv-commercials tot haar dood aan kanker in 1973 (9).

Klik hier om een video te bekijken over WOII-troepen & hun pinup girls; het gaat ook om een deel van een aflevering van Bob Hope’s show en zijn handelsmerk lied, “Thanks for the Memory.”
Klik hier om een video te bekijken van Betty Grable in “I’ll Be Marching to a Love Song” uit een scène uit “The All-Star Bond Rally” (1945).