Warmtetherapie

Direct contact

Van vochtige warmtetherapie wordt aangenomen dat deze effectiever is om weefsels op te warmen dan droge warmte, omdat water de warmte sneller overdraagt dan lucht. Klinische studies ondersteunen niet de populaire overtuiging dat vochtige warmte effectiever is dan droge warmte. Vochtige warmte leidt tot de perceptie dat het weefsel dieper wordt verwarmd. In feite blijkt uit recente studies dat vasodilatatie, het uitzetten van de bloedvaten om meer bloed door te laten stromen, wordt verbeterd door droge warmte therapie. Het verwijden van de bloedvaten is het hoofddoel van warmtetherapie. Warmtetherapie versterkt het effect op spieren, gewrichten en weke delen. Warmte wordt gewoonlijk toegepast door een verwarmingstoestel op het betrokken lichaamsdeel te plaatsen.

Nieuwere rassen van warmtetherapieapparaten combineren een koolstofvezelverwarmingstoestel met een snoerloze oplaadbare lithiumbatterij en worden ingebouwd in de specifieke lichaamspakking (d.w.z. schouder- of rugpakking) voor gerichte warmtetherapie. Dergelijke apparaten kunnen worden gebruikt als alternatief voor chemische of aangesloten verwarmingskussens, maar het is niet aangetoond dat zij het klinische voordeel verbeteren. Alle apparaten leveren voornamelijk warmte om vasodilatatie te bevorderen.

Infraroodstraling

Infraroodstraling is een handig systeem om delen van ons lichaam te verwarmen. Het heeft het voordeel boven direct contact, dat de straling direct het gebied kan verwarmen waar de bloedvaten en neuronterminals zich bevinden. Wanneer warmte afkomstig is van een bron met direct contact, moet deze de buitenste laag van de huid verwarmen, en wordt de warmte door geleiding naar de diepere laag overgebracht. Aangezien warmtegeleiding een temperatuurgradiënt nodig heeft om te kunnen verlopen, en er een maximumtemperatuur is die veilig kan worden gebruikt (ongeveer 42 °C), betekent dit een lagere temperatuur waar opwarming nodig is.

Infrarood (afgekort IR) is het deel van het elektromagnetische stralingsspectrum dat zich uitstrekt tussen de golflengte van 0,78 μm en die van 1 mm. Het wordt gewoonlijk in drie segmenten verdeeld:

IR-A, van 0,78 tot 1,4 μm.
IR-B, van 1,4 tot 3 μm.
IR-C, van 3 μm tot 1 mm.

IR-straling is nuttiger dan de zichtbare straling om ons lichaam te verwarmen, omdat we het grootste deel ervan absorberen, in vergelijking met een sterke weerkaatsing van zichtbaar licht. De doordringdiepte van infrarode straling in onze huid is afhankelijk van de golflengte. IR-A dringt het meest door en bereikt enkele millimeters, IR-B dringt door tot in de lederhuid (ongeveer 1 mm), en IR-C wordt meestal geabsorbeerd in de buitenste laag van de opperhuid (stratum corneum). Om deze reden produceren de infraroodlampen die voor therapeutische doeleinden worden gebruikt, hoofdzakelijk IR-A straling.