Waarom wordt het plastische chirurgie genoemd? Is het omdat je plastic dingen in mensen stopt?

Als patiënten vragen waarom het “plastische” chirurgie heet, antwoord ik meestal: “We hadden plastic voordat plastic plastic plastic had.” De term plastic betekent kneden, en komt van het Griekse woord plastikos. Het werd voor het eerst gebruikt om een specialiteit van de chirurgie te beschrijven in 1837.

De eerste plastiek daarentegen werd gemaakt door Alexander Parkes in 1855 door cellulose en salpeterzuur te mengen om Parkesine te produceren, meer bekend als Celluloid. Leo Hendrik Baekeland vond de eerste synthetische kunststof uit, bakeliet, in 1907.

Mijn favoriete definitie van plastische chirurgie werd geschreven door Gaspare Tagliacozzi in 1597:

“Wij herstellen, repareren en maken die delen heel… die door het geluk zijn weggenomen, niet zozeer om het oog te bekoren, maar om de geest op te vrolijken en de geest van de getroffenen te helpen.”

Gaspare Tagliacozzi (1545-1599) bedacht een reconstructie van de neus met behulp van de weefsels van de binnenarm, nu aangeduid als “De Italiaanse Methode”. Deze methode is in wezen vervangen door een techniek die meer dan 2000 jaar geleden werd bedacht door een Indiase chirurg, Sushruta Samhita genaamd. Sushruta’s oorspronkelijke operatie gebruikte huid van het voorhoofd en bloedvaten om een nieuwe neus te maken.

Tegenwoordig omvat plastische chirurgie cosmetische chirurgie, reconstructieve chirurgie na kanker en ongevallen, microchirurgie, craniofaciale chirurgie om geboorteafwijkingen zoals gespleten lippen te verhelpen, en takken van transplantatie chirurgie. En soms plaatsen plastisch chirurgen ook daadwerkelijk plastische dingen – in ieder geval implantaten – in hun patiënten.