Waarom voeren landen een anti-natalistisch beleid en kunt u een voorbeeld geven van een dergelijk beleid?

Als het geboortecijfer in een land te hoog is, zullen er veel kinderen zijn, wat zal leiden tot een bevolkingsexplosie en een zeer snelle bevolkingsgroei – die wellicht niet houdbaar is in termen van de benodigde ruimte of middelen. Vandaar dat een regering zou kunnen besluiten een anti-natalistisch beleid in te voeren om het geboortecijfer omlaag te brengen.

De bevolking in China groeide in een snel tempo, en het doel van het beleid was de groei terug te dringen om het totale bevolkingsaantal te stabiliseren.

Het regeringsbeleid introduceerde voordelen voor degenen met slechts één kind (extra maand loon over het jaar, pensioenuitkeringen, een huis ter beschikking gesteld, gratis onderwijs voor het kind) en straffen voor degenen met meer dan één kind (geen gratis onderwijs, geen toelagen, geen pensioenuitkeringen, degradatie op het werk, betaling van een boete). Andere elementen van de regeringspolitiek waren dat de huwelijksleeftijd werd verhoogd tot 20 jaar voor vrouwen en 22 jaar voor mannen, dat paren toestemming moesten hebben om te trouwen en een kind te krijgen en dat gezinsplanning op het werk beschikbaar werd.

Heeft dit gewerkt? De bevolkingsgroei is afgenomen, maar genderselectie heeft ertoe geleid dat er in sommige regio’s veel meer jongens dan meisjes worden geboren (in de provincie Shaanxi werden op een gegeven moment 145 mannen geboren voor elke 100 meisjes), wat leidt tot grote aantallen ongehuwde mannen. De babyboom van de jaren vijftig betekent dat China’s bevolking nu vergrijst.

Het beleid is nu minder restrictief geworden – het is nu een tweekindbeleid voor de meeste gebieden van het land.