Waarom haten mensen Obamacare, hoe dan ook?

De Affordable Care Act, aka “Obamacare,” heeft Amerika in beroering gebracht sinds de dag dat het in 2010 in de wet werd ondertekend. Vanaf het begin was het publiek bijna gelijk verdeeld tussen voorstanders en tegenstanders.

Dat zijn ze nog steeds. Uit de maandelijkse novemberpeiling van de Kaiser Family Foundation bleek dat 50 procent van de ondervraagden een gunstig beeld had van de gezondheidswet, terwijl 46 procent het ongunstig beoordeelde. Partijdige politiek drijft de verdeeldheid. Tachtig procent van de Democraten was in november voorstander, terwijl 81 procent van de Republikeinen sterk negatief was. (Kaiser Health News is een redactioneel onafhankelijk programma van de stichting.)

Dat helpt verklaren waarom Republikeinen werken aan het intrekken van een belangrijk element van de gezondheidswet in de belastingwet waarover het Congres onderhandelt. De eis dat de meeste Amerikanen een ziektekostenverzekering hebben of een belastingboete betalen – het zogenaamde individuele mandaat – is verreweg de meest impopulaire bepaling van de wet, vooral onder Republikeinen.

Toch, terwijl partijdigheid een belangrijke reden is waarom sommige mensen de gezondheidswet haten, is het lang niet de enige. Hier zijn er nog vier:

Ideologie

Conservatieven en libertariërs zijn er sterk op tegen dat de federale overheid zich steeds meer bemoeit met het gezondheidszorgsysteem van het land. Hoewel het refrein dat de ACA een “overname door de overheid” van de gezondheidszorg vertegenwoordigde een aanzienlijke overdrijving was, insinueerde de wet de overheid aanzienlijk verder in de financiering van en het toezicht op de gezondheidszorg.

Daar kwam nog bij dat men ontevreden was over het individuele mandaat van de ACA. Hoewel het idee oorspronkelijk werd voorgesteld door Republikeinen in de late jaren 1980, had de GOP zich er meestal van teruggetrokken in de loop der jaren (met de opmerkelijke uitzondering van Massachusetts Gov. Mitt Romney, die de gezondheidsherziening van die staat in 2006 steunde).

Maar conservatieven zijn niet de enigen die zich verzetten tegen de ACA op ideologische gronden. Veel liberalen houden ook niet van de wet. Zij denken dat het niet ver genoeg gaat in de richting van een volledig door de overheid geleid systeem en geeft te veel macht aan particuliere verzekeringsmaatschappijen.

Tekort aan kennis

Een groot deel van de redenen waarom mensen de gezondheidswet niet goed vinden, is dat ze niet begrijpen wat hij doet of hoe hij werkt. Een deel daarvan is omdat de gezondheidszorg ingewikkeld is.

Zelfs enkele van de belangrijkste argumenten die door de voorstanders van de wet worden aangevoerd, worden niet goed begrepen. De gezondheidswet is er bijvoorbeeld verantwoordelijk voor dat ongeveer 20 miljoen Amerikanen een ziektekostenverzekering hebben gekregen. Maar in 2016, toen het aantal onverzekerden een historisch dieptepunt bereikte, wist slechts een kwart van de respondenten van de Kaiser-peiling dat. Iets minder dan de helft dacht dat het percentage onveranderd was gebleven, en 21 procent dacht dat het percentage was gestegen tot een all-time high.

Maar sommige mispercepties volgen op opzettelijke verzinsels of overdrijvingen van de impact van de wet. Veel mensen geloofden (ten onrechte) dat de wet “dodenpanels” zou creëren om te beslissen over het lot van senioren met Medicare, wat in 2009 de “Leugen van het Jaar” van PolitiFact werd. Andere bizarre en onware beweringen over de wet waren onder meer het idee dat mensen zouden moeten worden gechipt, dat het een “privéleger” voor president Barack Obama zou creëren en dat het ziekenhuizen zou verplichten zwaarlijvige werknemers te ontslaan.

Zelfs de spottende bijnaam “Obamacare” voedde de verwarring. In een nu beroemde sketch van komiek Jimmy Kimmel, spraken mensen op straat een sterke voorkeur uit voor de Affordable Care Act boven Obamacare – niet wetende dat ze hetzelfde waren.

De gezondheidswet verwarren met de rest van het gezondheidssysteem

Toen de ACA eenmaal wet werd, werd in principe alles wat slecht was in de gezondheidszorg eraan toegeschreven. Dit is het beroemde “je hebt het kapot gemaakt, je hebt het gekocht” probleem – de wet werd de zondebok voor een willekeurig aantal problemen in de gezondheidszorg, ongeacht of ze dateerden van voor de invoering ervan.

Bijvoorbeeld, stijgende prijzen voor geneesmiddelen op recept zijn al jaren een probleem. Maar de ACA probeerde dat niet aan te pakken, met uitzondering van een bepaling die generieke kopieën van enkele van de duurste biologische medicijnen wilde vergemakkelijken.

Ook vóór de ACA stopten sommige verzekeraars met het aanbieden van plannen op de individuele markt, terwijl andere de premies drastisch verhoogden en vaak geen zorg wilden dekken bij aanbieders met hoge kosten, zoals academische ziekenhuizen.

Sommige mensen zijn eigenlijk slechter af

De ACA heeft een aantal verliezers gecreëerd. Gezonde mensen die erin slaagden een individuele ziektekostenverzekering te kopen voordat de wet van kracht werd, hebben hun premies en out-of-pocket kosten zien stijgen omdat verzekeraars de prijzen hebben verhoogd om tegemoet te komen aan ziekere mensen die grotendeels buiten de dekking waren gehouden. Onder degenen die het hardst worden getroffen, zijn mensen die net iets te veel verdienen om in aanmerking te komen voor federale premiesubsidies, met name vervroegd gepensioneerden en mensen in de 50 en begin 60 die zelfstandig zijn.

Velen van deze mensen zouden zijn geholpen als de Democraten in staat waren geweest om enkele van hun oorspronkelijke ideeën voor de ACA door te laten gaan, waaronder een “publieke optie” -plan dat door de overheid wordt beheerd, of een “Medicare buy-in” die mensen van 55 jaar en ouder de mogelijkheid zou hebben gegeven om Medicare-dekking te kopen vóór de normale in aanmerking komende leeftijd van 65 jaar. Beide werden verworpen door meer conservatieve Democraten in de Senaat.

Sommige mensen bevonden zich in een “dekkingskloof” nadat het Hooggerechtshof in 2012 oordeelde dat de ACA-eis voor staten om Medicaid uit te breiden optioneel moest zijn. Dat betekende dat mensen met inkomens onder de armoedegrens maar nog steeds te hoog om in aanmerking te komen voor Medicaid in hun staten geen betaalbaar programma beschikbaar hebben.

Anderen werden gedwongen om dekking op te geven die ze leuk vonden, zelfs als het niet veel voordelen bood, of waren boos omdat hun artsen en ziekenhuizen niet langer in de netwerken van hun verzekeraars zaten. Obama’s belofte dat “als je je gezondheidsplan leuk vindt, je het kunt houden” was PolitiFact’s “Leugen van het Jaar” voor 2013.

Hoewel, zelfs sommige van die consumenten hebben voordelen gezien van de wet, hoewel ze het zich misschien niet realiseren, zoals vereiste kortingen van verzekeraars die te veel in rekening brengen voor administratieve kosten.

Maar het is de menselijke natuur voor mensen die zich benadeeld voelen om luid te klagen, terwijl mensen die tevreden zijn gewoon verder gaan met hun leven. Uiteindelijk is dat de reden waarom zoveel meer mensen Obamacare haten dan er daadwerkelijk aan doen.