Waarom christelijke schrijfster Lysa TerKeurst haar persoonlijke worstelingen deelt

Christelijke schrijfster Lysa TerKeurst, auteur van “It’s Not Supposed to Be This Way” en 20 andere inspirerende boeken, deelt haar persoonlijke worstelingen op zo’n open manier dat mensen met haar meeleven en open zijn over hun eigen pijn.

“Ik ben nog geen mens tegengekomen die geen ontberingen heeft meegemaakt,” zei TerKeurst in een interview met AL.com. “Iedereen heeft ontberingen. Iedereen heeft iets wat ze doormaken. We zijn echt verenigd in onze tranen. We kunnen ons niet altijd verhouden tot perfectie in anderen.”

TerKeurst zal de hoofdspreker zijn op “The Word Alive” Lifeway vrouwenconferentie op 3-4 april in Shades Mountain Baptist Church in Vestavia Hills (OPMERKING: geannuleerd vanwege COVID-19). Ze zal veel spreken over vergeving.

In 2017 kondigde TerKeurst publiekelijk aan dat ze scheidde van haar man, Art, en een echtscheiding nastreefde vanwege zijn ontrouw en middelenmisbruik. Datzelfde jaar onderging ze een operatie voor borstkanker. Vervolgens verzoenden zij en haar man zich in december 2018 en hernieuwden hun geloften.

“Het was echt een bijzondere tijd,” zei ze. “Ik wist niet zeker of die dag ooit zou komen. Iedereen kan zich verhouden tot worstelingen, ontberingen en onvolkomenheden, verwoesting en tranen.”

Maar de meeste mensen praten er niet in het openbaar over als ze worstelen in hun huwelijk.

“Verrassend genoeg ben ik nog steeds een privé-persoon”, zei ze over het zo openlijk delen van haar persoonlijke leven. “Ik ben gewoon niet geheimzinnig. Verschillende mensen hebben een verschillende drempel om kwetsbaar te zijn. Als je het iedereen vertelt, hoef je niet bij te houden wie je het verteld hebt en wie niet.”

Ze deelt geen diep persoonlijke informatie om te roddelen, zei ze.

“Het is niet zo dat we alles over onszelf willen vertellen,” zei ze. “Ik deel net genoeg om de ervaren wijsheid te vergaren. Wat ik echt wil delen is de waarheid van God. Het gaat minder om mijn verhaal dan om wat God er doorheen deelt. Dat is wat ik wil doen, Gods waarheid delen.”

TerKeaurst’s bezoek voor de Lifeway conferentie zal niet haar eerste bezoek aan Birmingham zijn. Ze is hier al heel wat geweest, vooral sinds haar dochter trouwde in de familie die de grootste kerk van de staat stichtte.

Gedeelde kleinzoon met pastor Chris Hodges

In 2016 trouwde haar dochter Ashley met David Hodges, voormalig collegepastor bij Church of the Highlands, en een van de vijf kinderen van stichtend pastor Chris Hodges. Ashley, een modeblogger, verhuisde naar Birmingham.

David, de middelste zoon van Hodges, werkte toen in 2017 als jeugdpredikant bij Hillsong Church in Los Angeles, maar het paar is sindsdien verhuisd naar Charlotte en hij werkt als personal trainer.

“Ze waren een jaar in Californië, ze kregen een baby, ze wilden dicht bij mij en haar broers en zussen zijn,” zei TerKeurst.

“Ashley heeft haar eigen bedrijf, dus ze kan overal vandaan werken,” zei TerKeurst. “David heeft zijn diploma gehaald om trainer te worden in de fitnessindustrie. Hij wil heel graag mensen helpen gezonder te worden.”

David heeft ook interesse in het leiden van Bijbelstudies, zei ze. “Hij kijkt naar mogelijkheden voor bediening,” zei TerKeurst.

Hun verhuizing naar Charlotte betekent dat TerKeurst haar kleinzoon vaker te zien krijgt.

“Hun zoon, Ryser, is nu 18 maanden oud,” zei ze. “Hij begon te lopen. Hij is waarschijnlijk een van de beste baby’s die ik ooit heb meegemaakt.”

TerKeurst, een moeder van vijf, zei dat het opvoeden van kinderen een uitdaging is.

“Ouderschap is iets wat je nooit helemaal onder de knie krijgt,” zei ze.

Naast haar gezin is TerKeurst gastspreker geweest op de Re-create vrouwenconferentie van de Church of the Highlands in Birmingham.

“Ik hou van pastor Chris en Tammy,” zei ze. “Ik wou dat ze campussen in Charlotte hadden. Als ze diensten streamen, kijk ik. Ik hou van de 21 dagen van gebed. Ik heb het gevoel dat ik mee mag doen. Ik ben echt goede vrienden met hen.”

Zij prees Hodges werk met de Association of Related Churches, die kerken plant in de Verenigde Staten en andere landen. “Ze hebben invloed op zoveel kerken via de ARC-organisatie,” zei TerKeurst. “Chris besteedt veel tijd aan het toerusten van andere organisaties. Ik zie hem zo vaak elk beetje van de wijsheid delen die hij heeft uit zijn ervaring bij de Church of the Highlands. Ik zie hoe hij dat weggeeft aan zoveel kerken over de hele wereld.”

Focus op de Bijbel

De Lifeway-conferentie is gericht op de Bijbel, niet op haar persoonlijke getuigenis, zei ze.

“De focus ligt heel erg op Gods woord,” zei TerKeurst. “Mensen weten dat dit geen conferentie is over Lysa’s verhaal, of waar ik mijn mening ga delen. We gaan graven in Gods woord.”

De Bijbel heeft betrekking op ieders leven en situatie, zei ze.

“We hebben allemaal een verhaal dat we leven en een verhaal dat we onszelf vertellen,” zei TerKeurst. “We zijn allemaal op een reis, we geloven meer en vertrouwen meer op Gods woord, of we geloven minder en vertrouwen minder op Gods woord. Deze conferentie zal vrouwen een nieuwe passie voor Gods woord geven.”

Het leven gaat niet over leven zonder strijd, maar leven met strijd, zei ze.

“Ik wil hen helpen om de strijd die ze doormaken te matchen met de waarheid van Gods woord,” zei ze. “De focus van deze conferentie ligt op vergeving, wat de Bijbel wel en niet zegt over vergeving. Vergeving is een hoeksteen van het christelijk geloof. Niet velen van ons hebben geleerd wat de Bijbel leert over vergeving.”

Zij moest kiezen om haar man te vergeven, en andere mensen staan voor dezelfde soort moeilijke beslissingen over het al dan niet vergeven van degenen die hen hebben gekwetst, zei ze.

“Omdat we dingen meemaken waarin we diep gekwetst zijn, lijkt vergeving iets wat we op een dag moeten doen, als we er klaar voor zijn,” zei TerKeurst.

Niet iedereen is klaar om die sprong te maken.

“Ik ben daar heel gevoelig voor,” zei ze.

“Voor degenen die het gevoel hebben, ‘Ik weet niet zeker of ik klaar ben om te vergeven’ – dat alles zal stevig worden vastgehouden,” zei ze. “Vrouwen die aanwezig zijn, hun hart zal zich zeer veilig voelen.”

Maar er is een weg naar vergeving, zei ze. “God heeft een manier voorzien om vergeving mogelijk te maken,” zei TerKeurst.

“In sommige relaties is het niet mogelijk om met die persoon te gaan zitten en het af te sluiten; misschien willen ze dat niet, of is het niet veilig, of ze zijn overleden,” zei ze. “Vergeving gebeurt niet alleen wanneer de andere persoon er klaar voor is. Onze beslissing om te vergeven is niet afhankelijk van wat de ander doet. Als we vergeven wat de ander heeft gedaan, dat ons diep heeft gekwetst, doet de pijn er niet toe.”

Mensen kwetsen is nooit oké, zei ze. “Het is niet oké,” zei ze. “Dat is niet wat we zeggen. We gaan veel tijd besteden aan het definiëren van vergeving en wat de Bijbel altijd zegt. Vergeven en vergeten staat eigenlijk niet in de Bijbel. Als we wachten tot we vergeten, vergeven we misschien wel nooit. Het is een geschenk dat God ons heeft gegeven om ons hart vrij te houden van de beperkingen van bitterheid. Onvergeving houdt ons gebonden aan de pijn.”

Vergeving is een brug over de pijn heen, zei ze.

“We zijn genoeg gekwetst,” zei ze. “Wanneer we besluiten te vergeven, is dat de weg voorbij de pijn. Het hart is geneigd om gekwetstheid om te zetten in haat. En wij kunnen het veranderen in genade. Het is niet de bedoeling dat we het af en toe doen als we gekwetst zijn. Vergeven is iets wat we elke dag moeten doen. Zo houden we ons hart schoongeveegd.”

Vergeving is een essentieel onderdeel van het gebed van de Heer, merkte ze op.

“We kunnen ons elke dag afvragen: ‘Heb ik me ontdaan van de bitterheid, en de laster, en vriendelijkheid en mededogen nagestreefd, en vergeven zoals de Heer mij heeft vergeven?'” zei TerKeurst. “De beste tijd om te vergeven is voordat je ooit beledigd wordt, en de volgende beste tijd is nu. Vergeven is niet bekrachtigen wat de ander heeft gedaan, of zeggen dat het oké is, of dat mijn pijn er niet toe doet. Het is een stap in het meewerken met zijn genade. Als ons veel vergeven is, moeten we dat door ons heen laten stromen. Het is de weg waardoor de genezing van al het gekwetste mogelijk wordt gemaakt. Het is een geschenk van God. Dat is wat het mogelijk maakt. Het is echt wat we God hebben toegestaan voor ons te doen.”