Waarom Amanda Knox 'waarschuwer' nog steeds gelooft dat ze schuldig is

REUTERS/Alessia Pierdomenico

Elke keer als er een nieuwe ontwikkeling gebeurt in de zaak Amanda Knox, krijg ik een hoop boze e-mails en tweets van amateur internet speurneuzen die geloven dat Knox inderdaad haar kamergenoot, Meredith Kercher, heeft vermoord in hun huis in Perugia, Italië, ver terug in 2007. (Ze reageren meestal op dit artikel, dat de belangrijkste punten van de zaak samenvat).

Deze mensen – Knox Truthers, in feite – kunnen niet wachten tot ze wordt uitgeleverd aan Italië voor een tweede proces over dezelfde feiten die de eerste keer werden gepresenteerd, en uiteindelijk in hoger beroep ongedaan werden gemaakt. Het Italiaanse rechtssysteem is ingewikkeld, en zowel de verdediging als de aanklager kunnen in beroep gaan tegen vrijspraak. De aanklager won het laatste beroep bij het Hof van Cassatie, en daarom zal Knox waarschijnlijk naar Italië worden teruggesleept om de moord op haar kamergenote opnieuw te beleven.

Dus heb ik onlangs wat tijd doorgebracht op Knox-websites om te zien of ik iets miste.

Eerst moet worden opgemerkt dat de Knox-waarheidsprekers één bewonderenswaardig streven hebben: Gerechtigheid voor Kercher, de 21-jarige studente die zinloos werd vermoord in haar eigen huis. Maar zelfs op basis van hun eigen bewijs is de zaak tegen Knox op zijn best zwak en, nog belangrijker, wijst veel overtuigender naar de man die daadwerkelijk schuldig is bevonden aan de misdaad.

Dus laten we in het konijnenhol van de Knox Truther duiken. Je kunt zelf zien hoe diep het gaat op deze anti-Knox sites hier en hier.

Zou het misschien kunnen dat de amateurs gelijk hadden en dat Knox inderdaad een van haar vrienden heeft vermoord?

Om die theorie te geloven moet je in principe geloven dat Knox, 20 jaar oud, een bizarre driezijdige aanranding van Kercher met een mes beraamde (samen met haar vriend en een andere kerel die ze nauwelijks kende), en vervolgens een inbraak in scène zette, en vervolgens Kercher’s telefoon stal, en die vervolgens in een nabijgelegen tuin dumpte, en vervolgens op de plaats delict bleef om met de politie samen te werken. Ze deed dit zonder haar DNA op de plaats delict achter te laten.

Je moet ook accepteren dat het niet genoeg is dat een man al schuldig is bevonden aan het doden van Kercher nadat zijn DNA, vingerafdrukken, voetafdrukken, en poep op de plaats delict zijn gevonden. Die man, Rudy Guede had een geschiedenis van inbreken in huizen en het stelen van messen, en hij vluchtte naar Duitsland na de moord, nadat hij aan een vriend had opgebiecht dat hij in Duitsland was omdat hij wist dat de politie achter hem aan zou komen. Hij zit momenteel 16 jaar gevangenisstraf uit.

Het sterkste deel van de zaak tegen Knox is de reden dat de Italiaanse rechtbanken de zaak terugsturen voor een nieuw proces. Deze uitspraak beschrijft hoe, in hoger beroep, het hof oordeelde dat er bewijs was dat Guede niet alleen handelde toen hij Kercher vermoordde. Het is een lange uitspraak, maar veel van het aangehaalde “bewijs” is giswerk van de kant van het hof. Er is bijvoorbeeld een heel hoofdstuk waarin gespeculeerd wordt waarom Kircher zo weinig verdedigingswonden had. Het hof lijkt te denken dat ze zich meer had moeten verzetten. Misschien deed ze dat niet omdat ze dacht dat ze bij vrienden was.

Misschien!

Of misschien is de realiteit van seksueel geweld dat het niet is zoals in de films, het is angstaanjagend, het gebeurt heel snel, en vaak hopen vrouwen dat als ze gewoon stil blijven zitten het sneller afgelopen zal zijn en dat ze niet vermoord zullen worden. Er is geen sectie in het vonnis over dat scenario.

Italiaanse politie

De anti-Knox zaak leunt ook zwaar op sommige van Knox’s eigen slechte gedrag na haar arrestatie:

Ze loog tegen de politie en beschuldigde haar baas in een nachtclub valselijk van de misdaad. Ze is daadwerkelijk veroordeeld voor dat misdrijf en heeft daarvoor een hoge boete betaald en gevangenisstraf uitgezeten. (De valse beschuldiging kwam nadat Knox urenlang was ondervraagd en, naar zij beweert, een klap had gekregen van een politieagent. Hoewel het er slecht uitziet, bewijst het in feite haar betrokkenheid bij het misdrijf niet.)

Ze kuste en omhelsde haar nieuwe vriend terwijl ze wachtten op de politie om het misdrijf in haar huis te onderzoeken. (Ze werden buiten het huis gehouden terwijl de politie daar was, en het was november. Plus, haar vriend was een van de weinige mensen in Italië die ze echt kende).

Ze deed een radslag of een split terwijl ze in hechtenis was. (Ze was dagenlang ondervraagd in een vreemde taal en was moe door gebrek aan slaap. Ook maakt het doen van een radslag je nog geen moordenaar.

Het DNA van haar vriend werd gevonden op de beha-sluiting van Kercher. (Het bewijs van de beha sluiting werd door de politie verkeerd behandeld – het lag zes weken op de vloer van de plaats delict voordat er bloed bewijs op werd gevonden. Het DNA, de vingerafdrukken of de voetafdrukken van Knox werden nergens anders op de plaats delict gevonden, ook al was de slaapkamer van Kercher bedekt met bloed.*)

Knox vertelt leugens. (Wel, ze gaf blijkbaar verschillende verklaringen aan de politie over wat ze deed voor en na het tijdstip van de moord. Maar zelfs als je de lijst van Knox’s “leugens” van deze anti-Knox site accepteert, bewijst geen van die leugens dat ze iemand heeft vermoord. Het zijn allemaal – met uitzondering van de valse verklaringen over haar baas – het soort routinematige versprekingen die iedereen zou maken onder intense ondervraging door de politie. Als je je niet precies kunt herinneren wat je gisteren hebt gedaan, minuut voor minuut, en je verklaring komt overeen met je telefoongegevens, dan ben je net zo’n “leugenaar.”)

Geen van de anti-Knox sites geeft Knox enige ruimte voor het voor de hand liggende: Ze was 20. Ze kwam uit een beschermde Amerikaanse achtergrond. Ze was naïef. Ze kende weinig mensen in Italië. Ze werd ondervraagd voor een moord in het Italiaans, een taal die ze nauwelijks sprak. En ze was jong, arrogant en dom. Haar hele leven tot die avond bestond uit voetballen op de middelbare school, proberen Italiaans te leren tijdens een studie in het buitenland, en slecht akoestisch gitaar spelen. Maar voor de Knox-waarheidsspellers was haar jaar in het buitenland in Italië plotseling de kans die ze zocht om een bende-seksmoordenaar te worden die geweldig was in het opruimen van misdaadplekken. Niemand van de anti-Knox menigte lijkt het voor de hand liggende te accepteren – dat de man die letterlijk is veroordeeld voor de moord, en wiens rol bij de moord niet wordt betwist, in feite de moordenaar is: In dit artikel stond aanvankelijk, ten onrechte, dat het DNA van de BH-beugel van Knox was. Het behoorde toe aan haar vriend, Raffaele Sollecito.