Waarden van middenniveau- en tweejaarlijkse uitzonderingen voor 2020/21

De salarisbovengrens voor het NBA-competitiejaar 2020/21 is officieel vastgesteld. De divisie heeft aangekondigd dat de bovengrens 109.140.000 dollar zal bedragen – hetzelfde als in ’19/20.

Onder de huidige collectieve arbeidsovereenkomst van de divisie zijn de waarden van de middenniveau-, kamer- en tweejaarlijkse uitzonderingen gekoppeld aan het percentage dat de salarisbovengrens in een bepaald jaar verschuift. Omdat het cap-cijfer voor 2020/21 geen stijging of daling vertegenwoordigt, zullen de waarden van de mid-level en tweejaarlijkse uitzonderingen ook niet stijgen of dalen.

Hieronder zijn de maximale jaarlijkse en totale waarden van elk van deze uitzonderingen weergegeven, samen met een korte uitleg over hoe ze werken en welke teams er toegang toe zullen hebben.

Mid-Level Uitzondering (Non-Taxpayer):

De middenniveau-uitzondering voor niet-belastingbetalers is het belangrijkste instrument waarover teams met een te hoog plafond beschikken om vrije spelers toe te voegen. Zolang een team niet onder de limiet is gedoken om capruimte te gebruiken en niet over het belastingschort ($138.928.000) gaat, kan het gebruikmaken van deze MLE, die maximaal vier jaar loopt met jaarlijkse verhogingen van 5%.

Mid-Level Uitzondering (Belastingplichtige):

Als een team met een te hoge begroting momenteel belastingplichtig is, of verwacht later in het seizoen 2020/21 in het belastinggebied te komen, zal het toegang hebben tot deze kleinere uitzondering voor teams die belasting betalen.

Als een team meer dan $ 5.718.000 van zijn middenniveau-uitzondering gebruikt, is het verboden om op enig moment tijdens het competitiejaar het belastingschort te overschrijden. Dus zelfs als een team niet boven het schort zit wanneer het zijn MLE gebruikt, kan het verstandig zijn om op veilig te spelen door niet de volledige MLE te gebruiken en een hard cap op te leggen.

De belastingbetaler MLE kan worden gebruikt om een speler voor maximaal drie jaar te contracteren, met 5% jaarlijkse verhogingen.

Ruimte uitzondering:

Hoewel dit ook een soort mid-level uitzondering is, staat ze in de volksmond bekend als de “room” uitzondering, aangezien ze enkel beschikbaar is voor teams die onder de limiet gaan en hun limietruimte gebruiken.

Als een club onder de limiet gaat, verliest het zijn volledige mid-level uitzondering, maar krijgt het deze kleinere ruimte uitzondering, die het team toestaat om over de limiet te gaan om een speler te contracteren zodra het team al zijn limietruimte heeft opgebruikt. Het kan worden gebruikt om spelers te contracteren voor maximaal twee jaar, met een 5%-verhoging voor het tweede seizoen.

Bi-jaarlijkse uitzondering:

De tweejaarlijkse uitzondering is, zoals de naam al aangeeft, slechts eenmaal in de twee jaar beschikbaar voor teams. Van de 30 clubs in de NBA hebben er slechts vier – de Mavericks, Grizzlies, Pistons en Raptors – er in 2019/20 gebruik van gemaakt, dus zij zullen er in 2020/21 geen gebruik van kunnen maken. De andere 26 teams van de competitie zouden het theoretisch dit seizoen kunnen gebruiken.

Toch, zelfs als een team zijn BAE in ’19/20 niet heeft gebruikt, heeft die club er niet noodzakelijk toegang toe voor het komende jaar. Net als het geval is met de MLE voor niet-belastingbetalers, verdwijnt deze uitzondering zodra een ploeg onder de limiet gaat. Het is ook niet beschikbaar voor teams boven het belastingschort – het gebruik van de BAE creëert een hard cap bij het schort.

De BAE kan worden gebruikt om spelers te contracteren voor maximaal twee jaar, met een 5%-verhoging na jaar één.

Note: Zorg ervoor dat je onze Hoops Rumors Glossary-afleveringen bekijkt voor meer informatie over de mid-level exception en de tweejaarlijkse uitzondering.