Waar werd Jezus gekruisigd? – Golgotha “de Plaats van de Schedel”

De kruisiging van Jezus van Nazareth is een van de meest bewezen gebeurtenissen uit de oude geschiedenis. Het feit is gestaafd door zowel theologen als historici. Het is zonder overdrijving geschreven:

“Zelfs die geleerden en critici die bewogen zijn om van bijna al het andere binnen de historische inhoud van Christus’ aanwezigheid op aarde af te wijken, hebben het onmogelijk gevonden om de feitelijkheid van de dood van Christus weg te denken.” -John McIntyre, ‘The Uses of History in Theology’

Een voorbeeld van deze uitspraak is de bewering van Dr. Bart Erhrman van de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill. Hoewel hij in veel gevallen kritiek had op het Nieuwe Testament en de bovennatuurlijke essentie van het Christendom ontkende, bevestigde de bekende seculiere geleerde dit in zijn ‘The Historical Jesus: Lecture Transcript and Course Guidebook, Vol. 2:’

“Een van de meest zekere feiten uit de geschiedenis is dat Jezus werd gekruisigd op bevel van de Romeinse prefect van Judea, Pontus Pilatus.”

De vier Evangeliën bevestigen deze cruciale mijlpaal in de verlossingsgeschiedenis. De wereldlijke autoriteiten van die tijd bevestigden het. De Vroege Kerk bevestigde het. Miljoenen en miljoenen geloven het. Maar waar vond de kruisiging plaats? Het antwoord op die vraag is nauw verbonden met God’s wil en God’s wegen. Eenvoudig gezegd, de plaats van de kruisiging van Jezus is zowel bekend als onbekend.

Geef HIER uw GRATIS 8-Daagse Gebed- en Schriftgids – Bidden door de Goede Week. Print uw eigen exemplaar voor een mooie dagelijkse devotie in de aanloop naar Pasen.

Waar werd Jezus gekruisigd?

De evangeliën bevestigen dat Christus buiten de poorten van de stad Jeruzalem werd gekruisigd. Zowel Johannes als de schrijver aan de Hebreeën bevestigen dit feit:

“Toen lazen velen onder de Joden deze titel, want de plaats waar Jezus gekruisigd was, was dicht bij de stad; en het was geschreven in het Hebreeuws, het Grieks en het Latijn” (Johannes 19:20, NKJV).

“Daarom heeft ook Jezus, opdat Hij het volk met Zijn eigen bloed zou heiligen, buiten de poort geleden” (Hebreeën 13:12, NKJV).

De Bijbel bevestigt ook dat de kruisiging werd uitgevoerd door functionarissen van het Romeinse Rijk in confederatie met Joodse rabbinale leiders, het Sanhedrin. De aanwezigheid van Romeins militair personeel wijst op de militaire aard van de missie en de betekenis van de executie voor zowel de plaatselijke bevolking als, onder plaatselijke druk, de Romeinse provinciale regering (aanbevolen boek: Jesus: A New Vision). Wij weten dat men de Romeinse executie aan het kruis van grote afstand kon zien. Wij lezen immers:

“Er waren ook vrouwen die van een afstand toekeken; onder hen waren Maria Magdalena, en Maria de moeder van Jakobus de jongere en van Joses, en Salome.” -Mark 15:40

Het belangrijkste is dat we de naam kennen van de plaats waar Jezus werd gekruisigd. C. W. Wilson schrijft: “Het is duidelijk … dat Christus werd gekruisigd op een bekende plaats, met een kenmerkende naam …” Want nadat hij vernederd en lastiggevallen was door zijn kruis door de drukke straten van boze toeschouwers te dragen, die naar de executieplaats leidden, werd Jezus van Nazareth gekruisigd op “een plaats die Golgotha werd genoemd, dat wil zeggen, de plaats van de schedel” (Matteüs 27:33 ESV). Golgotha “is de Griekse transliteratie van het Aramese Gulgulta, wat overeenkomt met het Hebreeuwse Gulgoleth,” volgens Wilson. Het Griekse equivalent is kranion (waarvan het Engelse woord, cranial, is afgeleid). Het is Dr. Lucas die het Latijnse woord, calvaria, gebruikt. De Engelse transliteratie is de bekende benaming, Calvary. De eigenlijke vertaling in het Engels zou zijn “skull or cranium” (Carl Hensley, Baker Encyclopedia of the Bible).

De Joodse Opstandingsoorlogen (66-73 na Chr.) die getuige waren van de verwoesting van de Tweede Tempel in Jeruzalem door Titus (70-71 na Chr. 39-81 na Chr.), hebben ongetwijfeld bijgedragen aan de uitweiding van plaatselijk terrein (Lawrence Schiffman, From Text to Tradition). Tenslotte reisde de bekende kerkhistoricus uit de oudheid, Eusibius, naar Jeruzalem om de plaats van de kruisiging van de Heer te ontdekken. De grote kerkvader en geleerde ging erheen met koningin Helena (246-330 na Christus), de Romeinse keizerin en moeder van Constantijn de Grote (272-337 na Christus). De plaatselijke christenen van Jeruzalem leidden Eusibius en Helena naar een plaats buiten de poorten van de oude stad (de muren werden in de zestiende eeuw uitgebreid), een plaats waar tot “66 na Christus” liturgische vieringen hadden plaatsgevonden (Jerome Murphy-O’Connor, The Holy Land). Het landschap onderging belangrijke veranderingen toen Hadrianus (36-138 na Christus), in 135, tempels bouwde voor Romeinse godheden, waaronder Aphrodite en Jupiter, in de Aelia Capitolina (de nieuwe Romeinse naam die Hadrianus aan Jeruzalem gaf).

Jerome Murphy-O’Connor stelt: “Ondanks het bewijs van Jerome en bepaalde laat-Byzantijnse teksten blijft het Heilig Graf de meest waarschijnlijke plaats van de Capitolijnse tempel.” En dat is een opmerkelijke verklaring. Want in 326 na Chr. begon Helena’s zoon Constantijn met de bouw van een christelijk bouwwerk, de Kerk van het Heilig Graf, die zowel Golgotha, de plaats van de kruisiging, als het graf van Jozef van Arimathea, de begraafplaats en de plaats van de wederopstanding van onze Heer Jezus Christus, zou omsluiten. Murphy-O’Connor, in de Oxford Archeological Guide from the Earliest times to 1700, gaf een samenvatting van zowel de geschiedenis als de archeologie van de Kerk van het Heilig Graf en de alternatieve mogelijkheden en concludeerde: “Is dit de plaats waar Christus stierf en werd begraven? Ja, zeer waarschijnlijk.”

Wat we niet weten over de plaats van de kruisiging

In antwoord op bovenstaande vraag, en ondanks de ondubbelzinnige beweringen van sommigen, moeten we antwoorden: “genoeg.” We weten wat we niet weten, en we zijn er zeker van dat we niet weten wat we niet weten. Laten we alleen de duidelijke bijbelse bewering nemen dat onze Heer op Golgotha werd gekruisigd. Hoewel we weten wat het woord, Golgotha, of Golgotha betekent (d.w.z., “schedel”), weten we niet of het verwijst naar één van de drie oorsprongen van de naam.

Golgotha Betekenis: de Plaats van de Schedel, zou kunnen verwijzen naar de legendarische Plaats van Adams Schedel

Ja, dat klopt. De kerkvader Origenes (A.D. 185-253), zowel een Hebreeuwse geleerde als een inwoner van Jeruzalem, brengt Golgotha in verband met de plaats waar de schedel van Adam zou zijn begraven. Als je denkt dat Origenes er een beetje “naast zit”, kun je je mening betwisten door te wijzen op andere leiders van de Vroege Kerk die geloofden dat Jezus werd gekruisigd op het veld waar Adam begraven lag. Hiertoe behoren de gerespecteerde Athanasius (A.D. 296-373), Epiphanies (A.D. 312-403), en Basilius van Caesarea (A.D. 329-379).

De tweede opvatting over Golgotha is logischer, maar verschilt nog steeds van de opvatting van de meerderheid:

Golgotha, de plaats van de Schedel, kan verwijzen naar de plaats van Romeinse executies

In dit scenario was de plaats waar onze Heer werd gekruisigd een algemeen “killing field” voor rebellen en criminelen die vijandig stonden tegenover de Romeinse bezetting. Het gebied was dus bezaaid met schedels van “veroordeelde misdadigers” (Wilson, Golgotha en de Heilige Grafkerk). Als het vlees van de schedel en het skelet verdwenen was, begroeven de familieleden de resten. Niet minder dan de meest vooraanstaande christelijke geleerde en bijbelvertaler, Hiëronymus (347-420 na Christus), en de Engelse geschiedschrijver en monnik, Eerwaarde Bede (673-735 na Christus), hielden vast aan dit standpunt. Er is een beroemde begraafplaats in Londen die “Bunhill Fields” heet (Alfred Light, Bunhill Fields). Het woord “Bunhill” is een spreektaal voor “Bone Hill”. Non-conformistische predikanten en anderen die buiten de Kerk van Engeland vielen werden daar begraven. Deze tweede opvatting van Golgotha beweert dat de heuvel waar Christus gekruisigd werd, ook een “Bunhill Fields” was. De derde opvatting is waarschijnlijk de opvatting die u hebt gehoord.

Golgotha, de plaats van de schedel, zou kunnen verwijzen naar een geologische formatie die op een schedel lijkt

Deze opvatting is de meest populaire opvatting over de plaats van Golgotha gebleven sinds tenminste de achttiende eeuw. Sommigen hebben dus geschreven over Golgotha als een kale heuveltop, een rotsformatie die lijkt op een menselijke schedel. Toch moeten we bedenken dat hier in de Bijbel geen verwijzingen naar zijn. Ja, het was een verhoogde plaats die gezien kon worden, maar het wordt door geen enkele Bijbelschrijver, noch door Griekse, Joodse, of Romeinse waarnemers de Calvarieberg genoemd. Het lijkt een laat Westers begrip te zijn (Wilson, Golgotha and the Holy Sepulchre).

Nou, dit alles kan enigszins verontrustend zijn voor sommigen die de ene of de andere opvatting over Golgotha hebben geloofd. Bovendien onderstreept de controverse de realiteit: we zijn echt alleen zeker over wat de Bijbel zegt. En is dat genoeg?

We weten alles wat we moeten weten

De Bijbel vertelt ons dat onze Heer Jezus Christus aan een kruis is gekruisigd tussen twee dieven, de een berouwvol en de ander niet. De Bijbel vertelt ons ook wie Christus kruisigden: een samenzwering van Romeinse ambtenaren en Joodse religieuze leiders. Met andere woorden, zowel heidenen als Joden waren vertegenwoordigd in de kosmische misdaad van deicide (“de moord op God door de mens”). Wij weten dat het kruis van verre te zien was. Wij weten dat er vrouwen bij waren, waaronder de moeder van Jezus. We weten dat de apostel Johannes daar was. We weten dat velen onze Heer Jezus Christus in de steek lieten in zijn grootste nood. Maar er is nog veel meer dat we niet weten. Het is alsof de Heilige Geest een permanente sluier over het tafereel heeft gelegd. Wij moeten bedenken dat de daad zo vreselijk was dat de aarde beefde van afkeer en duisternis neerdaalde op het afschuwelijke tafereel, alsof de Schepping zelf de aanblik niet kon verdragen. Maar over de precieze plaats waar Jezus Christus werd gekruisigd, kunnen wij geen zekerheid hebben. Het is heel goed mogelijk dat de Kerk van het Heilig Graf de plaats bedekt van Golgotha en het graf van Jozef van Arimathea waar onze Heer uit de dood werd opgewekt.

Er zijn dus enkele dingen die we uit de Schrift weten. En er is genoeg archeologisch bewijs en oude literatuur om de kruisiging van Christus te onderbouwen en een locatie te suggereren. En er is veel dat we niet weten. We herinneren ons de waarschuwing uit Deuteronomium 29:29:

“De geheime dingen behoren de HERE, onze God, toe; maar de geopenbaarde dingen behoren ons en onze kinderen toe tot in eeuwigheid, opdat wij al de woorden dezer wet doen.”

Maar dit weten we wel: Onze Heer en Heiland Jezus Christus is voor ons gestorven op een plaats die Golgotha heet. Daar werd de Schepper van de wereld gekruisigd door degenen die Hij had geschapen. Hij stierf voor onze zonden en volbracht het verbond der werken (“indien gij ongehoorzaam zijt, zult gij sterven”). Hij nam de toorn van God op zich in zijn zondeloze ziel en voldeed aan alle eisen van de Wet voor allen die Hem wilden ontvangen (Het Verbond der Genade). Jezus Christus werd gekruisigd op ruw gehakt hout uit een bos dat hij had gemaakt, met spijkers van ijzer dat hij had gemaakt. En toch keek Jezus op die plaats neer op degenen die Hem kruisigden, die ten onrechte op Hem spuwden en Hem wilden vernederen, en Hij zei: “Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen” (Lucas 23:34 KJV).

Er is een verhaal in het leven van onze Heer dat voor ons van belang is in onze studie. Bij de verheerlijking (Mattheüs 17:1-8; Marcus 9:2-8; Lucas 9:28-36) verschijnen Mozes en Elia aan Petrus, Jakobus en Johannes om te getuigen van de goddelijkheid van Jezus. Dit is een krachtig theologisch raakpunt in de verlossingsgeschiedenis. Want op dat glorieuze moment bevestigen de “Wet en de Profeten” de Persoon van Jezus als Degene over Wie zij schreven; het Oude Verbond gaat over in het Nieuwe; de oude profetieën werden vervuld; Christus’ identiteit wordt volledig geopenbaard aan de discipelen en bovennatuurlijk bevestigd; de eeuwigheid raakt de tijd; de hemel daalt (opnieuw) neer op aarde. Het was zeker een schitterend tafereel. Petrus wilde drie tenten oprichten om de gebeurtenis te herdenken (misschien om terug te keren naar de tentmarkeringen en een grotere tempel te bouwen). Onze Heer Jezus zei Petrus op de berg van Transfiguratie dat hij geen heilig gebouw moest bouwen (zoals Petrus wilde doen) om de fysieke plaats van die grote bijeenkomst aan te geven.

De Heer zei ook tegen de Samaritaanse vrouw bij de put, in Johannes 4:21-23, dat gelovigen voortaan God moeten aanbidden “in geest en in waarheid,” niet op deze berg en ook niet op die berg. Het gaat niet om een plaats. Het gaat over een Persoon. Het gaat niet langer over het fysieke – land, tempels, altaren. Het gaat over het eeuwige. Het gaat niet over de tekenen. Het gaat om de Verlosser.

En misschien weten we daarom genoeg over de plaats van zijn kruisiging, maar weten we niet alles. Het is door geloof dat we naar dat oude ruige kruis kijken om zijn beste plaats te zien: Dit kruis is de plaats waar een “Grote Uitwisseling” plaatsvond. Want Jezus nam de straf op zich voor de zonden van allen die Hem in berouw en geloof zouden aanroepen, en het is de plaats waar de heiligheid van Christus werd verleend aan zondaars zoals ik. Of, zoals ik de kinderen van onze kerk in de confirmatieklas altijd vertelde: “Op het kruis van Golgotha nam Jezus jullie zonden op zich. Jullie ontvingen zijn volmaakte leven.”

Dit Pasen, en in elk seizoen van ons leven, is de precieze plaats waar Jezus voor jou en mij werd gekruisigd, de plaats waar we ons in gebrokenheid en in liefde tot Hem wenden. Het is die plaats waar we ons in geloof aansluiten bij Maria en Johannes en de Romeinse centurio die bekende: “Waarlijk, dit was Gods Zoon” (Mattheüs 27:54). Die soldaat wist het. En jij kunt het ook weten. Waar werd Christus gekruisigd? Jezus Christus is gekruisigd op het kruispunt van Gods liefde en jouw gebrokenheid. Daarvan mag je zeker zijn.

Gerelateerd: Wat zegt de Bijbel over de opstanding?

Armstrong, Chris. “Het verdelen van de Meest Heilige Plaats.” ChristianityToday.Com. Accessed April 8, 2019. https://www.christianitytoday.com/ct/2002/julyweb-only/7-29-52.0.html.
Borg, Marcus J. Jezus: A New Vision. HarperSanFrancisco, 1991.
Ehrman, B. D. “De historische Jezus: Lecture Transcript and Course Guidebook, Vol. 2.” The Teaching Company, Chantilly (2000).
Eusebius van Caesarea. “Onomasticon (1971) Vertaling door C. Umhau Wolf.” Laatst gewijzigd Origineel c 330AD. Accessed April 8, 2019. http://www.tertullian.org/fathers/eusebius_onomasticon_02_trans.htm#G_THE_GOSPELS.
Ignatius van Antiochië. “St. Ignatius van Antiochië aan de Smyrnaeërs (Roberts-Donaldson Vertaling).” Laatst gewijzigd 110AD. Accessed April 8, 2019. http://www.earlychristianwritings.com/text/ignatius-smyrnaeans-roberts.html.
Light, Alfred W. Bunhill Fields: Geschreven ter ere en tot gedachtenis van de vele heiligen Gods wier lichamen rusten op deze oude Londense begraafplaats. Vol. 1. CJ Farncombe & Sons, Limited, 1915.
McIntyre, John. “The Uses of History in Theology (In Honour of A.C. Cheyne).” Studies in World Christianity 7, no. 1 (1 april 2001): 1-20. Accessed April 8, 2019. https://www.euppublishing.com/doi/abs/10.3366/swc.2001.7.1.1.
Murphy-O’Connor, Jerome. Het Heilige Land: An Oxford Archaeological Guide from Earliest Times to 1700. Oxford University Press, 2008.
Murphy-O’Connor, Jerome. “De locatie van het Capitool in Aelia Capitolina.” Revue Biblique (1946-) 101, no. 3 (1994): 407-415. Accessed April 8, 2019. https://www.jstor.org/stable/44089200.
Sandy Grant. “Crucifixion Historicity.” The Briefing, 24 mei 2013. Accessed April 8, 2019. https://matthiasmedia.com/briefing/2013/05/crucifixion-historicity/.
Schiffman, Lawrence H. From Text to Tradition: A History of Second Temple and Rabbinic Judaism. KTAV Publishing House, Inc., 1991.
Wilson, C. W. Golgotha and the Holy Sepulchre: Bewerkt door kolonel Sir C. M. Watson. Comité van het Palestina Verkenningsfonds, 1906. https://books.google.com/books?id=ti4yAQAAMAAJ.
Wolf, Carl Umhau. “Eusebius of Caesarea and the Onomasticon.” The Biblical Archaeologist 27, no. 3 (1964): 66-96. Accessed April 8, 2019. https://www.jstor.org/stable/3211009.