Vlag van Quebec

De groene, witte en rode driekleur die tussen 1832 en 1838 door de Parti patriote werd gebruikt

De wens van Franse Canadezen in Quebec voor een onderscheidende vlag bestond al lang. Andere vlaggen die waren gebruikt, waren onder meer de vlag van de Parti Patriote, een horizontale groene, witte en rode driekleur, die de vlag werd van de Société Saint-Jean-Baptiste, en de Franse driekleur.

De directe voorloper van de moderne Fleurdelisé werd gemaakt door Elphège Filiatrault, een pastoor in Saint-Jude, Quebec. Hij heette de Carillon en leek op de moderne vlag, behalve dat de fleurs-de-lis op de hoeken naar binnen waren gericht. Hij was gebaseerd op een eerdere vlag zonder kruis en met de beeltenis van de Maagd Maria in het midden.

De Carillon-vlag werd voor het eerst gehesen op 26 september 1902, en wordt bewaard in de archieven van Saint-Hyacinthe, Quebec. Een andere versie, met het Heilig Hart in het midden, verscheen ook, maar werd achtergelaten in het streven naar een nieuwe provinciale vlag na de Tweede Wereldoorlog. De beiaardvlaggen werden informeel gebruikt.

Op 26 mei 1868 keurde Koningin Victoria het eerste wapenschild van Quebec goed. Een vlag zou kunnen zijn bedacht door de wapens te gebruiken om een blauwe vaandel te bekladden (een Unievlag in het kanton, en het wapenschild van Quebec in de gulp). Deze vlag lijkt echter nooit te zijn gebruikt – verschillende bronnen, waaronder de officiële site van de regering van Quebec, vermelden dat tot 21 januari 1948 de Unievlag boven het parlementsgebouw wapperde, en niet de blauwe vaandel. Bovendien werd in 1938, bij de opening van een mijnschool in Val-d’Or, als vlag voor de regering van Québec een wapenschild gebruikt. Dit gebeurde op aandringen van ambtenaar Burroughs Pelletier, die te horen had gekregen dat het ministerie een symbool wilde, maar niet zeker wist wat daarvoor moest worden gebruikt.

In 1947 eiste een onafhankelijk lid van de Wetgevende Vergadering, René Chaloult, een nieuwe provinciale vlag om de impopulaire (bij een deel van de bevolking van Quebec) Canadese rode vaandel te vervangen en om de verwaarloosde blauwe vaandel van Quebec te vervangen. Verschillende ideeën werden besproken tussen Chaloult, Lionel Groulx, en Maurice Duplessis. Eén van die ideeën betrof de toevoeging van een rood esdoornblad (dat later zou worden aangenomen voor de vlag van Canada). Burroughs Pelletier werd ook gevraagd om enkele voorstellen aan Duplessis voor te leggen, die geen van alle werden overgenomen. Hij werd echter wel geraadpleegd over wat het huidige ontwerp zou worden.

Op 21 januari 1948 werd de nieuwe vlag aangenomen en diezelfde middag nog werd hij boven het Parlementsgebouw gevlogen. Blijkbaar was het de beiaardvlag die die dag wapperde, want de moderne Fleurdelisé (waarbij de fleurs-de-lis rechtop zijn gezet in hun moderne configuratie overeenkomstig de regels van de heraldiek) was pas op 2 februari beschikbaar.

De vlag werd bij algemene maatregel van bestuur aangenomen, en het nieuws werd min of meer als een voldongen feit aan de Wetgevende Vergadering gepresenteerd. Oppositieleider Adélard Godbout sprak zijn goedkeuring uit, evenals René Chaloult. Een wet die het gebruik van de vlag regelde, werd later op 9 maart 1950 officieel aangenomen door het parlement van Quebec. Een recentere versie van deze wet werd aangenomen in 2002.

Een onderzoek uit 2001 door de North American Vexillological Association (NAVA) rangschikte de Fleurdelisé als de beste provinciale of territoriale vlag, en als de op twee na beste van de vlaggen van alle Amerikaanse en Canadese provincies, territoria, en staten. Ook in Québec is de vlag erg populair en is hij vaak te zien op veel particuliere woningen en commerciële gebouwen.

De vlag van Morcín, Spanje

De vlag van Québec lijkt erg op de vlag van de gemeente Morcín, Spanje, met als enige verschil het gebruik van goud en rood in plaats van wit en blauw.

De vlag van Quebec was de basis voor de truien van de Quebec Nordiques, die dezelfde kleur blauw, de fleurs-de-lis, en witte strepen bevatten.