Vitamine B12 – Circadian Sleep Disorders Network

Disclaimer: Ik ben geen arts. Dit zijn mijn persoonlijke meningen. U dient de informatie op deze webpagina niet te gebruiken om zelf een diagnose te stellen of een medische aandoening of gezondheidsprobleem te behandelen. Alle beslissingen met betrekking tot patiëntenzorg moeten worden genomen met uw zorgverlener.

Vitamine B12 en circadiane slaapstoornissen

door James Fadden

Heeft vitamine B-12 bewezen te helpen bij CRDs? Het korte antwoord is nee, maar het is een ingewikkeld verhaal.

De interesse in B-12 voor CRDs ontstond door één patiënt. Hij was een van de vroegst gemelde gevallen van N24 en de eerste die met succes behandeld leek te worden. Hij was de eerste N24-patiënt die behandeld werd door het US National Institute of Health. Wat er in feite gebeurde was dat deze patiënt enigszins hypothyroïd was. Aangezien een lage schildklierfunctie kan leiden tot een tekort aan B-12 besloot hij, op eigen houtje, een B-12 supplement te nemen en ontdekte dat kort daarna zijn N24 oploste en dat het terugkwam als hij stopte met de B-12. De NIH-artsen waren er niet zeker van hoe wijdverbreid die bevinding was, of het een toevalstreffer was of een placebo-effect.

Hoewel artsen in Japan zeer geïnteresseerd waren in de B-12 benadering van N24 en het met verschillende N24-patiënten probeerden met wisselend succes. In één onderzoek werden 2 van de 10 N24-patiënten geholpen. Er was enige belangstelling in Japan en de VS over hoe het zou kunnen werken en daar werd wat werk van gemaakt. B-12 zou bijvoorbeeld het effect van licht kunnen versterken. Uiteindelijk werden echter dubbelblind placebogecontroleerde studies verricht en daarin bleek B-12 niet significant beter te zijn dan placebo. Er was een “trend” naar verbetering met B-12 in één studie, maar een trend die geen statistische significantie bereikt is, wel… niet significant. In totaal werden 50 patiënten met DSPS en 6 met N24 onderzocht. In de studies werd een vorm van B-12 gebruikt die methylcobalamine heet en waarvan wordt aangenomen dat het effectiever is dan de meer gebruikelijke cyanocobalamine (hoewel ik denk dat de oorspronkelijke NIH-patiënt cyanocobalamine gebruikte). Maar zelfs deze zogenaamd effectievere vorm was niet beter dan de placebo. De Japanse artsen besloten dat B-12 “therapeutisch onvoldoende” was als een enkele behandeling.

Omdat er een paar gevallen zijn van N24 die baat leken te hebben bij B-12 kan niet helemaal worden uitgesloten dat sommige mensen met CRDs baat zouden kunnen hebben bij het nemen van B-12. Dus het kan het proberen waard zijn als niets anders werkt. Maar gezien het falen van B-12 in placebo-gecontroleerde studies zou ik niet denken dat het bewezen is dat het CRDs helpt.

In het algemeen wordt B-12 gezien als een oppeppende stof. Een deel van deze reputatie kan onterecht zijn. Mensen met een B-12 tekort hebben zeker een gebrek aan energie (door bloedarmoede en zenuwbeschadiging) en door hen een injectie met B-12 te geven krijgen ze zeker energie. Als gevolg daarvan werd het gebruikelijk dat artsen mensen B-12 gaven als een soort atonicum om hun energie op te voeren. Aangezien B-12 tekorten niet zeldzaam zijn werkt dat vaak. Of het echt helpt bij mensen die om te beginnen geen B-12 tekort hebben is niet duidelijk. Het zou een placebo-effect kunnen zijn. Maar, verdiend of niet, het heeft wel een reputatie als een opwekkende stof.

In één studie bij normale proefpersonen verlaagde B-12 (als methylcobalamine) de thermelatonine niveaus en verminderde de slaaptijd, consistent met een stimulerend effect. Een andere studie toonde aan dat intraveneuze B-12 de lichaamstemperatuur zowel overdag als ’s nachts bij normale vrijwilligers verhoogt, en ook de langzame slaapgolven verhoogt, die gewoonlijk het gevolg zijn van een hogere lichaamstemperatuur.

Bij ratten onder vrijlopende omstandigheden verhoogt B-12 de slaaptijd en maakt de periode langer (d.w.z. maakt N24 erger). En bij een hondenras met parcolepsie veroorzaakt B-12 cataplexie.

De gebruikelijke orale dosis B-12 is 1.000mcg (1mg). Dit is eigenlijk veel meer dan het lichaam nodig heeft, wat meer is als 2-6 mcg. De reden voor de hoge dosis is dat sommige mensen B-12 niet goed opnemen en dus is de dosering ontworpen om daar rekening mee te houden. Zeer weinig mensen hebben die hoge dosis nodig, maar in de meeste gevallen kan extra inname geen kwaad.

1. Kamgar-Parsi B, Wehr TA, Gillin JC. Succesvolle behandeling van het humannon-24-uurs slaap-waaksyndroom. Sleep. 1983;6(3):257-64.
2. Takahashi K, et al. Double-blind test on the efficacy ofmethylcobalamin on sleep-wake rhythm disorders. Psychiatry ClinNeurosci. 1999 Apr;53(2):211-3.
3. Okawa M, et al. Vitamin B12 treatment for delayed sleep phasesyndrome: a multi-center double-blind study. Psychiatry ClinNeurosci. 1997 Oct;51(5):275-9.
4. Itoh H,et al. Slaapbevorderende effecten van Vitamine B-12, inMeier-Ewert K en Okawa M. Sleep-Wake Disorders. New York, NY:Plenum Press; 1997: 175-182.
5. Uchiyama M, Mayer G, Okawa M, and Meier-Ewert K,Effects of vitamin B12 on human circadian body temperature rhythm,Neurosci Lett. 1995 Jun 2;192(1):1-4