Vickers hardheid

Vickers hardheid, een maat voor de hardheid van een materiaal, berekend uit de grootte van een indrukking die onder belasting wordt geproduceerd door een piramidevormig diamant indruklichaam. Ontworpen in de jaren 1920 door ingenieurs bij Vickers, Ltd., in het Verenigd Koninkrijk, maakte de hardheidstest met diamantpiramide, zoals deze ook bekend werd, het mogelijk een continue schaal van vergelijkbare getallen op te stellen die nauwkeurig het brede scala van hardheden van staal weergaf.

Het indringlichaam dat bij de Vickers-test wordt gebruikt, is een piramide met vierkante basis waarvan de tegenoverliggende zijden bij de top samenkomen onder een hoek van 136°. De diamant wordt in het oppervlak van het materiaal gedrukt met een kracht tot ongeveer 120 kilogram, en de grootte van de indruk (gewoonlijk niet meer dan 0,5 mm) wordt gemeten met behulp van een gekalibreerde microscoop. Het Vickers-getal (HV) wordt berekend met de volgende formule:

HV = 1,854(F/D2),

waarbij F de uitgeoefende belasting is (gemeten in kilogramkracht) en D2 het oppervlak van de indrukking (gemeten in vierkante millimeters). De toegepaste belasting wordt gewoonlijk gespecificeerd wanneer HV wordt vermeld.

De Vickers-test is betrouwbaar voor het meten van de hardheid van metalen, en hij wordt ook gebruikt voor keramische materialen. Zie ook Knoop-hardheid.