Vegemite en Marmite: A Beginner’s Guide

Voor degenen die er niet mee zijn opgegroeid, is de eerste smaak van Vegemite, het Australische gistextract, of Marmite, zijn Britse neefje, ook de eerste ervaring met de term “verworven smaak”. Het is rijk, zout, vol umami, en bij de eerste smaak, een van de meest walgelijke dingen die de meeste Amerikanen ooit hebben geprobeerd. Maar bijna 23 miljoen containers van Vegemite worden verkocht in Australië per jaar, dus wat is het verhaal achter dit zeer gelokaliseerde product?

Marmite werd uitgevonden in de late jaren 1800, en Vegemite volgde in de jaren 1920. Beide producten worden gemaakt via een complexe methode waarbij zout wordt toegevoegd aan een suspensie van gist en vervolgens verhit, wat resulteert in een rijke pasta geladen met vrije glutaminezuren, ook bekend als umami (het is het primaire bestanddeel van MSG). Het exacte recept is geheim, maar er worden ook diverse plantenextracten en vitaminen toegevoegd. Het resulterende product is zeer rijk aan thiamine, foliumzuur, riboflavine, niacine, ijzer en vitamine B12, dus eigenlijk een superfood.

Marmite en Vegemite zijn beslist splijtzwammen. Voor degenen die gewend zijn aan zoete spreads voor je toast (zoals de meeste Amerikanen zijn), kan de eerste smaak van Vegemite zijn een schok voor het systeem. Maar geef het een ander schot, en doe het zoals de Aussies doen: Smeer toast met een ruime hoeveelheid boter, en dan de top met een zeer dun laagje Vegemite. Ontdoen van vooroordelen over hoe toast moet smaken, en beseffen dat umami rijke voedingsmiddelen zijn heerlijk per definitie. Als je voor het eerst op reis gaat, is er een hele wereld van lokale smaken om te proberen.