Tribadisme

Tribadisme of tribbing, algemeen bekend onder de schaarpositie, is een vorm van niet-penetratieve seks waarbij een vrouw haar vulva tegen het lichaam van haar partner wrijft voor seksuele stimulatie, vooral voor ruime stimulatie van de clitoris. Het kan gaan om genitaal contact van vrouw tot vrouw of om een vrouw die haar vulva tegen de dij, buik, billen, arm of een ander lichaamsdeel van haar partner wrijft (met uitzondering van de mond). Een verscheidenheid aan seksposities wordt geregistreerd, waaronder de missionarispositie.

De term wordt meestal gebruikt in de context van lesbische seks, en omvatte oorspronkelijk maatschappelijke opvattingen over het vermogen van vrouwen om penetrerende seksuele partners te zijn. Vrouwen die ervan beschuldigd werden penetrerend te zijn geweest tijdens seksuele activiteit werden belachelijk gemaakt of gestraft. In de moderne tijd verwijst de term naar verschillende vormen van frottage tussen vrouwen zonder enige negatieve connotatie. Het kan ook gaan om vaginale penetratie door gebruik van de vingers, een dildo of dubbele penetratie dildo, of verwijzen naar een masturbatietechniek waarbij een vrouw haar vulva tegen een levenloos voorwerp zoals een bolster wrijft om een orgasme te bereiken.

Geschiedenis en cultuur

Etymologie en gebruik

De term tribadisme is afgeleid van het Griekse woord τριβάς (tribas), “een vrouw die onnatuurlijke ondeugden met zichzelf of met andere vrouwen beoefent”, dat is afgeleid van het werkwoord τρίβω (tribō), “wrijven”. In de oude Griekse en Romeinse seksualiteit was een tribas, of tribade, een vrouw of intersekse persoon die een andere persoon (man of vrouw) actief penetreerde door gebruik te maken van de clitoris of een dildo. Dit begon pas in de Late Oudheid uitsluitend te verwijzen naar erotiek tussen vrouwen. Omdat penetratie werd gezien als “door mannen bepaalde” seksualiteit, werd een tribas beschouwd als de meest vulgaire lesbienne. De Grieken en Romeinen erkenden de aantrekkingskracht van personen van hetzelfde geslacht, maar omdat men geloofde dat voor elke seksuele daad een van de partners “fallisch” moest zijn en dat seks tussen vrouwen dus onmogelijk was zonder deze eigenschap, schilderde de populaire mythologie lesbiennes af als vrouwen met vergrote clitorissen of als vrouwen die niet in staat waren seksueel genot te beleven zonder de vervanging van een fallus. Dit komt al in de late eerste eeuw voor in Griekse en Latijnse satires.

In Engelse teksten wordt tribade al in 1601 vermeld, in Ben Jonson’s Praeludium (Poem X in The Forest), tot in het midden van de negentiende eeuw; het was de meest voorkomende lesbische term in Europese teksten, door de proliferatie van klassieke literatuur, anatomieën, vroedvrouwen, handleidingen voor seksueel advies, en pornografie. Het werd ook een verwijzing naar lesbische seksuele praktijken in het algemeen, hoewel anatomisch onderzoek in het midden van de achttiende eeuw leidde tot scepsis over verhalen van vergrote clitorissen en anatomisten en artsen pleitten voor een nauwkeuriger onderscheid tussen clitorale hypertrofie en hermafroditisme. “Vaker vermeden schrijvers echter de term en in plaats daarvan werd eufemistisch verwezen naar ‘onnatuurlijke zedeloosheid’, ‘ontuchtig gedrag’, ‘misdaden tegen de natuur’, ‘het gebruik van een instrument’ en ‘het nemen van de rol van een man’. In de achttiende eeuw, toen de term een van zijn populairste toepassingen kende, werd hij gebruikt in verschillende pornografische lasterpraatjes tegen Marie Antoinette, die in de pers werd berecht en ronduit veroordeeld als een tribade. Het “geruchtmakende tribadisme had historisch specifieke politieke implicaties,” stelt auteur Dena Goodman. “Denk aan haar laatste (fictieve) getuigenis in De bekentenis van Marie-Antoinette: ‘Mensen!’ protesteert ze, ‘omdat ik me heb overgegeven aan de zoete indrukken van de natuur, en door de charmante zwakheid van alle vrouwen aan het Franse hof na te bootsen, me heb overgegeven aan de zoete impuls van de liefde…houden jullie me als het ware gevangen binnen jullie muren?'” Goodman ging verder:

Als bewijs van de “voortreffelijkheid” van haar karakter, geeft ze gul details van haar amoureuze liaisons. Het “onvermogen van haar echtgenoot in de geslachtsdaad” en de vitale hitte van haar temperament dwongen haar ertoe zich voor seksuele bevrediging te wenden tot de comtesse d’Artois, vervolgens kardinaal de Rohan, maar zelfs deze pogingen konden haar seksuele dorst niet lessen. “Neuken was zo’n grote behoefte voor mij dat ik gedwongen was la Jule de Polignac in dienst te nemen, de meest wulpse, libertijnse, intrigerende, ostentatieve vrouw die ooit bestaan heeft.” Mare-Antoinette geeft dan precies aan wat seks met een vrouw zo aantrekkelijk maakt: “Behendig in de kunst van het stimuleren van de clitoris”, leverden de attenties van La Polignac “een van die zeldzame genoegens op die niet opgebruikt kunnen worden omdat het zo vaak herhaald kan worden als men wil.”

“In het Victoriaanse tijdperk werd tribadisme vaak gezien als een niet-westers fenomeen uit de lagere klasse en werd het vaak geassocieerd met de vermeende ontaarding van prostituees en criminelen,” aldus auteur Bonnie Zimmerman. In de twintigste eeuw werd “tribade verdrongen” door de termen sapfist, lesbisch, invert en homoseksueel, omdat tribade te archaïsch was geworden om te gebruiken. Fricatrice, een synoniem voor tribade dat ook naar wrijven verwijst maar een Latijnse in plaats van een Griekse stam heeft, dook al in 1605 op in Engelse teksten (in Ben Jonson’s Volpone). Het gebruik ervan suggereert dat het meer informeel en pejoratief was dan tribade. Varianten zijn onder meer het gelatiniseerde confricatrice en het Engelse rubster.

Seksuele praktijken

Seksposities en andere aspecten

Tribadisme is een veel voorkomende seksuele praktijk onder vrouwen die seks hebben met vrouwen (WSW). Hoewel de term vaak wordt toegepast op de act van vulva-to-vulva stimulatie, omvat het een verscheidenheid van seksuele activiteit. Naast het “schaarstandje”, waarbij de partners hun benen in elkaar schuiven in een positie die lijkt op een schaar en hun vulva’s tegen elkaar aandrukken, kan tribadisme bestaan uit een missionarisstandje, een “woman on top”-standje, een “doggy style”-standje of andere standjes, of eenvoudige beweging van de vulva van de vrouw tegen de dij, de buik, de billen, de arm of een ander lichaamsdeel van haar partner. Vaginale penetratie door gebruik van de vingers of door gebruik van een dildo kan gepaard gaan, en dus is soms “wederkerigheid en wederkerigheid niet het hoofddoel, hoewel bevrediging voor beide partners met verschillende middelen zeer zeker het doel is”. Vrouwen die van tribadisme genieten of er de voorkeur aan geven, melden dat ze genieten van het contact met het hele lichaam, de ervaring van het timen van heupbewegingen en het voelen van de bewegingen van hun partner zonder handmatige stimulatie, wat wordt beschouwd als opwindend, erotisch en een veel gemakkelijkere manier om een orgasme te bereiken vanwege de ruime stimulatie van de clitoris.

Sommige lesbische en biseksuele vrouwen doen niet mee aan het schaarstandje; dit kan zijn omdat ze het ongemakkelijk vinden, omdat ze bezwaar hebben tegen de handeling en vinden dat deze niet representatief is voor lesbische seksuele praktijken en meer toegeschreven kan worden aan de mannelijke fantasieën van de heteroseksuele porno-industrie, of gewoon omdat het geen deel uitmaakt van hun seksleven. The Raw Story stelt: “Of het een traditionele of zelfs gangbare lesbische handeling beschrijft, blijft ter discussie.” Sommige bronnen, zoals het onderzoek van Shere Hite uit 1976 en 1981, tonen echter aan dat vrouwen het leuk kunnen vinden om de schaarpositie uit te voeren met andere vrouwen omdat het een variatie is van vulva-to-vulva contact of een maximaal vulva-to-vulva contact mogelijk kan maken en daardoor een verhoogd niveau van intimiteit.

“Scharen” wordt algemeen gebruikt als een overkoepelende term voor alle vormen van tribadisme, en veel lesbische en biseksuele vrouwen zijn zich er niet van bewust dat sommige van de seksuele handelingen die ze in hun vrijpartij opnemen aspecten zijn van en formeel worden bestempeld als tribadisme, omdat tribadisme gewoonlijk wordt weggelaten uit het reguliere seksonderzoek. Judith Halberstam stelt in haar boek Female Masculinity: “Als we het gebruik van de term traceren tot in het heden, vinden we dat tribadisme een van die zelden besproken maar vaak beoefende seksuele activiteiten is, en de stilte die het nu omringt is even raadselachtig als het discours dat het in vroegere eeuwen opleverde.” Ze voegde eraan toe dat Sigmund Freud niets over het onderwerp te zeggen had, en weinig hedendaagse lesbische seksboeken bespreken het zelfs.

Volgens oudere studies gebruikte ongeveer een derde van de lesbische vrouwen tribadisme, of lichaamscontact, als een middel om een orgasme te bereiken (Saghir & Robins, 1973; Jay & Young, 1977). Masters en Johnson’s studie van 1979 over lesbische seksuele praktijken vond dat vaginale penetratie met dildo’s zeldzaam is, en dat lesbiennes de neiging hebben om meer algemene genitale stimulatie te doen dan directe stimulatie van de clitoris, wat ook vaak het geval is voor heteroseksuele relaties. In 1987 werd een niet-wetenschappelijke studie (Munson) uitgevoerd bij meer dan 100 leden van een lesbische sociale organisatie in Colorado. Op de vraag welke technieken zij gebruikten in hun laatste 10 vrijpartijen, was 100% voor zoenen, zuigen aan tepels, en manuele stimulatie van de clitoris; meer dan 90% meldde tongzoenen, orale seks, en vingers ingebracht in de vagina; en 80% meldde tribadisme.

In 2003, Bailey et al. gegevens gepubliceerd op basis van een steekproef uit het Verenigd Koninkrijk van 803 lesbische en biseksuele vrouwen die twee Londense lesbische seksuele gezondheidsklinieken bezochten en 415 vrouwen die seks hebben met vrouwen uit een steekproef van de gemeenschap; de studie meldde dat 85% van de vrouwen zich bezighielden met tribadisme (of genitaal-naar-genitaal contact of het wrijven van genitaliën tegen een ander deel van het lichaam van een partner), en, net als oudere studies, dat vaginale penetratie met dildo’s of dergelijke penetratie met andere seksspeeltjes onder vrouwen die seks hebben met vrouwen zeldzaam zijn.

Veilige seks

Zoals bij elke uitwisseling van lichaamsvloeistoffen tijdens seksuele activiteiten, heeft genitale-to-genitale tribadisme het potentieel om seksueel overdraagbare infecties (soa’s / soa’s) over te dragen als die aanwezig zijn bij een of meer van de partners. AIDS.gov en het Los Angeles County Department of Public Health stellen dat genitaal-genitaal en genitaal-lichaamscontact soa’s zoals HPV, schaamluis (krabben) en herpes kunnen verspreiden en dat “het dragen van kleding en voor herpes, het vermijden van contact als er zweertjes aanwezig zijn, de risico’s vermindert”. Andere veilige seksopties, zoals het gebruik van een beflapje of een opengesneden condoom, kunnen ook worden toegepast. Er is echter “geen goed bewijs” dat het gebruik van een gebitsdam de risico’s van soa-overdracht vermindert; uit studies blijkt dat het gebruik van een gebitsdam als beschermingsbarrière zelden wordt toegepast, en dat dit onder meer kan komen doordat de personen “beperkte kennis hebben over de mogelijkheden van soa-overdracht of minder kwetsbaar zijn voor soa’s”. Voor verdere voorzorgsmaatregelen voor veilig vrijen adviseert de American Family Physician lesbische en biseksuele vrouwen om onbeschermd contact met menstruatiebloed van een seksuele partner en met eventuele zichtbare genitale laesies te vermijden.

In de populaire cultuur en andere media

Tribadisme is gerefereerd in verschillende aspecten van de populaire cultuur. De glam pop band Scissor Sisters ontleenden hun naam aan de schaarpositie. Jake Shears van de groep verklaarde dat, hoewel veel van hun nummers homoseksuele thema’s hebben, ze niet willen worden bestempeld als een homoband; ze “zijn eerst en vooral een popband”. Andere bands die naar tribadisme zijn genoemd zijn de lesbische punkband Tribe 8 en de volledig mannelijke groep Scissorfight.

Genitale-genitale tribadisme werd drie keer afgebeeld tijdens de “D-Yikes!” aflevering van de tekenfilm South Park, in de aflevering aangeduid als scissoring. De aflevering wordt gecrediteerd voor het populariseren van de term scissoring, waarbij The Raw Story stelt: “Hoewel de band ‘Scissor Sisters’ zijn naam ontleent aan beschrijvingen van de handeling, was het niet tot scissoring werd gedramatiseerd in de 2007 ‘South Park’ aflevering ‘D-Yikes’ dat het brede erkenning kreeg in de mainstream cultuur.” De term kreeg ook algemene erkenning nadat in de aflevering “Duets” van de televisieserie Glee de personages Santana Lopez en Brittany S. Pierce het over scharen hadden terwijl ze aan het zoenen waren. De scène kreeg enige kritiek omdat ze mogelijk ongepast was voor kinderen.

In 2010, als reactie op de weigering van de California State University, Long Beach om reclame te maken voor het toneelstuk “The Night of the Tribades” op de feesttent van Seventh Street vanwege het woord “tribades” in de titel, protesteerden ongeveer 24 theaterkunstenaars voor Brotman Hall door tribadisme te simuleren (inclusief scharen). “Als je tribade in een Google zoekplaatje zet, komt er blijkbaar het woord tribadisme uit, wat een seksuele handeling is en ze besloten dat het ongepast was,” verklaarde een student.

Zie ook

• Frot (de mannelijk-mannelijke versie van frottage)
• Intercrurale seks (seksuele praktijk waarbij een man zijn penis tussen de dijen van zijn partner plaatst en duwt om wrijving te creëren)
• Vanilla seks

Deze pagina maakt gebruik van inhoud van Wikipedia. Het oorspronkelijke artikel stond op Tribadism. De lijst van auteurs is te zien in de geschiedenis van de pagina. Net als bij LGBT Info is de tekst van Wikipedia beschikbaar onder de Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 3.0.