Triacin C

OVERDOSE

Omdat Triacin-C bestaat uit drie farmacologisch verschillende verbindingen, is het moeilijk om de exacte manifestatie van symptomen bij een bepaalde persoon te voorspellen. De reactie op een overdosering van dit product kan variëren van depressie van het CZS tot stimulatie. Hieronder volgt een gedetailleerde beschrijving van de symptomen die zich waarschijnlijk zullen voordoen na inname van een overmaat van de afzonderlijke bestanddelen:

Overdosering met codeïne kan voorbijgaande euforie, slaperigheid, duizeligheid, vermoeidheid, vermindering van gevoeligheid, gevoelsverlies, braken, voorbijgaande opwinding bij kinderen en soms bij volwassen vrouwen, miosis overgaand in niet-reactieve pinpoint pupillen, jeuk soms met huiduitslag enurticaria en klamme huid met gevlekte cyanose veroorzaken. In ernstiger gevallen kan spierontspanning optreden met onderdrukte of afwezige oppervlakkige en diepe reflexen en een positief Babinski-teken. Een duidelijke vertraging van de ademhalingsfrequentie met inadequate pulmonale ventilatie en de daaruit voortvloeiende cyanose kunnen optreden. Eindverschijnselen zijn shock, longoedeem, hypostatische of aspiratiepneumonie en ademhalingsstilstand, waarbij de dood binnen 6-12 uur na inname optreedt.

Overdoseringen van antihistaminica kunnen hallucinaties, convulsies of mogelijk de dood veroorzaken, vooral bij zuigelingen en kinderen. Antihistaminica veroorzaken eerder duizeligheid, sedatie en hypotensie bij oudere patiënten.

Overdosering met triprolidine kan reacties veroorzaken variërend van depressie tot stimulatie van het centrale zenuwstelsel (CZS); dit laatste is vooral waarschijnlijk bij kinderen. Atropine-achtige verschijnselen (droge mond, gefixeerde verwijde pupillen, blozen, tachycardie, hallucinaties, convulsies, urineretentie, hartritmestoornissen en coma) kunnen optreden.

Overdosering met pseudo-efedrine kan overmatige stimulatie van het CZS veroorzaken met opwinding, nervositeit, angst, tremor, rusteloosheid en slapeloosheid tot gevolg. Andere effecten zijn tachycardie, hypertensie, bleekheid, mydriasis, hyperglycemie en urineretentie. Ernstige overdosering kan leiden totachypneu of hyperpneu, hallucinaties, convulsies of delirium, maar bij sommige personen kan er sprake zijn van CZS-depressie met slaperigheid, stupor of ademhalingsdepressie. Hartritmestoornissen (inclusief ventrikelfibrillatie) kunnen leiden tot hypotensie en instorting van de bloedsomloop. Ernstige hypokaliëmie kan optreden, waarschijnlijk eerder als gevolg van compartimentverschuiving dan van depletie van kalium. Er is geen orgaanschade of significante metabole ontregeling geassocieerd met overdosering van pseudo-efedrine.

De toxische plasmaconcentratie van codeïne is niet met zekerheid bekend. Experimentele productie van milde tot matige CZS-depressie bij gezonde, niet-tolerante proefpersonen treedt op bij plasmaconcentraties van 0,5-1,9ìg/mL wanneer codeïne wordt toegediend via intraveneuze infusie. De eenmalige dodelijke dosis van codeïne bij volwassenen wordt geschat op 0,5 tot 1,0 gram. De LD (eenmalige, orale dosis) van triprolidine is 163 tot 308 mg/kg bij de muis (afhankelijk van de stam) en 840 mg/kg bij de rat.

Er zijn onvoldoende gegevens beschikbaar om de toxische en dodelijke doses van triprolidine bij de mens te schatten. Er zijn geen meldingen van acute vergiftiging met triprolidine.

De LD (eenmalige, orale dosis) van pseudo-efedrine is 726 mg/kg bij de muis, 2206 mg/kg bij de rat en 1177 mg/kg bij het konijn. De toxische en dodelijke concentraties in menselijke biologische vloeistoffen zijn niet bekend.De uitscheidingssnelheid neemt toe bij verzuring van de urine en neemt af bij alkalinisering. Er zijn weinig meldingen van toxiciteit door pseudo-efedrine gepubliceerd en er is geen geval van fatale overdosering bekend.

Therapie, indien ingesteld binnen 4 uur na overdosering, is gericht op het verminderen van verdere absorptie van het geneesmiddel.Bij de patiënt bij bewustzijn moet braken worden opgewekt, ook al kan dit spontaan zijn opgetreden. Als braken niet kan worden opgewekt, is maagspoeling aangewezen. Adequate voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen om aspiratie te voorkomen, vooral bij zuigelingen en kinderen. Na het braken of spoelen moeten houtskoolslurry of andere geschikte middelen in de maag worden gedoseerd. Bij bewusteloze patiënten moet de luchtweg met een gebufferde endotracheale buis worden beveiligd alvorens te trachten de maaginhoud te evacueren. Intensieve ondersteunende en verpleegkundige zorg is aangewezen, zoals voor elke comateuze patiënt.

Als de ademhaling aanzienlijk verminderd is, is het handhaven van een adequate luchtweg en mechanische ondersteuning van de ademhaling de meest effectieve manier om adequate oxygenatie te verschaffen.

Hypotensie is een vroeg teken van dreigende cardiovasculaire collaps en dient krachtig te worden behandeld.Gebruik geen CNS-stimulerende middelen. Convulsies dienen onder controle te worden gehouden door zorgvuldige toediening van diazepam of kortwerkend barbituraat, zo nodig herhaald. Physostigmine kan ook worden overwogen om centraal gemedieerde convulsies onder controle te houden.

Vriespakkingen en verkoelende sponsbaden, geen alcohol, kunnen helpen bij het verminderen van de koorts die vaak voorkomt bij kinderen.

Voor codeïne is continue stimulatie die de patiënt opwekt, maar niet uitput, nuttig bij het voorkomen van coma. Continue of intermitterende zuurstoftherapie is meestal aangewezen, terwijl naloxon nuttig is als antidotum voor codeïne. Nauwe verpleegkundige zorg is essentieel.

Zouthoudende cathartica, zoals melk van magnesia, helpen de concentratie van de drugs in de darm te verdunnen door water in de darm te onttrekken, waardoor de eliminatie van de drugs wordt versneld.

Adrenerge receptor-blokkerende middelen zijn antidota voor pseudo-efedrine. In de praktijk is de bètablokker propranolol het nuttigst; deze is aangewezen bij tekenen van harttoxiciteit.

Er zijn geen specifieke antidota voor triprolidine. Histamine mag niet worden gegeven.

Pseudo-efedrine en codeïne zijn theoretisch dialyseerbaar, maar de procedures zijn niet klinisch vastgesteld.

In ernstige gevallen van overdosering is het van essentieel belang zowel het hart (met een elektrocardiograaf) als de plasma-elektrolyten te controleren en intraveneus kalium toe te dienen zoals aangegeven door deze voortdurende controles.Vasopressoren kunnen worden gebruikt om hypotensie te behandelen, en overmatige stimulatie van het CZS kan worden tegengegaan met parenterale diazepam. Stimulerende middelen dienen niet te worden gebruikt.