Toen een menigte om Nehru in Singapore te zien Edwina Mountbatten omver liep, onthult nieuw boek

Toen een menigte om Nehru in Singapore te zien Edwina Mountbatten omver liep, onthult nieuw boek

PTI |Published: 06 October 2019 05:51 PM

NEW DELHI: Tijdens Jawaharlal Nehru’s bezoek aan Singapore in 1946 hadden verschillende mensen zich buiten een gemeenschapscentrum verzameld om hem te verwelkomen en in een opstootje dat uitbrak toen ze probeerden een glimp van hem op te vangen, werd Edwina Mountbatten, die daar ook stond te wachten, omver gelopen.

Als vooraanstaand lid van het Congres werd Nehru half maart uitgenodigd naar Singapore te komen om de Indiase troepen te ontmoeten en de omstandigheden van de grote Indiase gemeenschap in Malaya te bestuderen.

De Britse autoriteiten waren er niet happig op Nehru de Indiase troepen te laten ontmoeten, uit angst voor problemen.

Maar Louis Mountbatten, die verbonden was aan het Zuidoost-Azië Commando (SEAC) aldaar, drong erop aan dat Nehru werd verplicht.

Deze anekdote komt uit een nieuw boek ‘The Mountbattens: Their Lives and Loves’ van Andrew Lownie.

“Mountbatten zag in dat hij (Nehru) wel eens de eerste premier van India zou kunnen worden en als hij niet goed behandeld zou worden, dat Britse acties de anti-Britse gevoelens alleen maar verder zouden aanwakkeren,” aldus het boek, uitgegeven door HarperCollins India.

Mountbatten stond erop dat hij Nehru op het vliegveld zou ontmoeten en hem naar de stad zou begeleiden in zijn open-top limousine naar het St John Ambulance Indiaas welzijnscentrum, waar Edwina zou wachten.

“Alles ging goed tot Nehru’s aankomst bij het centrum. De opgetogen menigte stormde op hem af, waarbij hij Edwina omver liep,” schrijft Lownie.

Mountbatten en Nehru sloegen de handen ineen en vielen de menigte aan om Edwina te redden, die tussen de benen van mensen door was gekropen en aan het einde van de zaal naar buiten was gekomen, op een tafel was gaan staan en had geroepen dat ze in orde was, zegt hij.

“Er werd een deur ingetrapt en uiteindelijk ontsnapte het gezelschap aan de menigte. Het was een ongebruikelijke kennismaking geweest met wat een cruciale relatie zou worden,” schrijft hij.

Dit was de eerste keer dat Nehru en de Mountbattens elkaar ontmoetten. Die avond dineerden ze ook samen

“We spraken over alles onder de zon, – herinnerde Mountbatten zich later, – en dat is waar onze vriendschap begon,” zegt het boek.

Een belangrijke figuur achter het huwelijk van zijn neef Philip met koningin Elizabeth II en instrumenteel in de koninklijke familie die de naam Mountbatten aannam, de carrière van Louis of Dickie, zoals zijn familie hem noemde, omvatte het zijn van Supreme Allied Commander van Zuidoost-Azië tijdens de Tweede Wereldoorlog en de laatste onderkoning van India.

Ooit de rijkste vrouw in Groot-Brittannië, kwam Edwina uit de Tweede Wereldoorlog tevoorschijn als een magnetische en getalenteerde liefdadigheidswerker die over de hele wereld geliefd was.

Het boek bevat details variërend van de Britse high society en Zuid-Frankrijk tot de slagvelden van Birma en het huis van de onderkoning.

Het zegt dat een van Mountbatten’s prioriteiten was om het vertrouwen van de belangrijkste spelers te leren kennen en te winnen – Nehru en Mahatma Gandhi die de Hindoe gemeenschap vertegenwoordigden, Sardar Patel van de Congres Partij, en Mohammad Ali Jinnah en Liaqat Ali Khan voor de Moslims.

Nadat Mountbatten vanuit Singapore naar India was gekomen, was Nehru zijn eerste bezoeker.

“Inderdaad, het was niet alleen Dickie, maar ook Edwina die onmiddellijk warmliep voor de eenzame en charismatische weduwnaar,” schrijft Lownie.

Hij heeft het over het eerste tuinfeest van de Mountbattens, waarbij, zegt hij, “Nehru dwars aan Edwina’s voeten zat tijdens een dansrecital met te weinig stoelen voor de gasten, en na het feest keerde ze terug naar zijn huis, niet vergezeld door haar man maar met haar dochter, voor een slaapmutsje.”

Nehru maakte ook onmiddellijk indruk op de Mountbattens’ dochter Pamela. “Niet alleen door zijn mooie spreekstem en zijn onberispelijke kleding, een witte dichtgeknoopte tuniek met de beroemde Nehru-kraag, jodhpurs en een rozenknop in zijn knoopsgat, maar ook door zijn warmte en charme, die me vanaf onze eerste handdruk omhulden,” zegt ze.

Toen ik hem met anderen zag omgaan, kon ik zien dat hij onmiddellijk op dingen reageerde, snel was om te lachen of je aan het lachen te maken, en altijd geïnteresseerd was in wat je te zeggen had. Ik realiseerde me dat zowel Gandhi als Nehru de meest buitengewone mensen waren die ik ooit had ontmoet, voegt ze eraan toe.