Tigers zijn Miguel Cabrera nog steeds een ton geld verschuldigd, maar zelfs met de blessure is zijn contract niet zo vreselijk als je denkt

Miguel Cabrera’s sinjury heeft hem voor het jaar buitenspel gezet, wat betekent dat de Tigers nog een jaar van de carrière van de 35-jarige slugger verliezen. Cabrera heeft de afgelopen jaren gevochten met blessures voor de Tigers, waarbij hij het einde van 2017 miste met hernia in zijn rug en te maken had met hamstringblessures om dit seizoen te beginnen. Cabrera’s nieuwste blessure is een gescheurde pees in zijn bicep, slecht nieuws dat alleen maar erger wordt als Tigers-fans zich herinneren dat hij onder contract staat tot 2023, iets waar honkbalfans hen snel aan herinneren.

Cabrera’s contract, aan de oppervlakte, ziet er zeker lelijk uit. Als je een herinnering nodig hebt aan hoe de verlenging — getekend in 2014 en beginnend in 2016 — uitpakte, hier is een herinnering via Spotrac.

Alles bij elkaar genomen, was het contract $248 miljoen en acht jaar waard, met twee teamopties in 2024 en 2025 die onvoorwaardelijk zouden worden als Cabrera het jaar ervoor in de top 10 van MVP-stemmen eindigde. Het is een bootlading geld voor een speler die 35 is en alleen maar ouder wordt. Hij zal 40 zijn tegen de tijd dat het gegarandeerde deel van het contract afloopt.

Dus het was zeker een slechte deal, toch? We zitten in het derde jaar van de verlenging, precies in het laatste jaar wat geld betreft en Cabrera’s lichaam is al aan het afbreken. In dat opzicht, ja. Blessures zijn onvoorspelbaar, maar een grote speler contracteren tot hij 40 is, is in het beste geval riskant en in het slechtste geval bijziend dom. De Tigers moeten nog $154 miljoen betalen voor Cabrera, dus dat ziet er slecht uit. Er waren ook stimulansen voor meer geld waarvan we aannemen dat Cabrera die niet zal accepteren, maar daar komen we later nog op terug.

Met dat gezegd hebbende, de context van dit contract is belangrijk. Toen Cabrera dit contract tekende, was hij nog twee seizoenen bij de Tigers. De verlenging werd, nogmaals, getekend in 2014. Cabrera was $ 22 miljoen verschuldigd in 2014 en 2015, dus deze verlenging werd vroegtijdig ondertekend.

En de timing was geweldig. Cabrera kwam na back-to-back MVP-seizoenen in 2012 en 2013, inclusief een Triple Crown in 2012. Sinds hij in 2008 bij de Tigers kwam, had Cabrera vier All-Star Games gehaald. Hij sloeg .327/.407/.588. Hij speelde videospelletjes, zo simpel is het. Het andere dat Cabrera de Tigers bracht? Verhandelbaarheid. Het team van de Tigers dat in 2006 de World Series haalde, had geen superster waar mensen zich omheen konden verzamelen. Carlos Guillen was de leidende slagman van het team, Placido Polanco was vuur zonder flash, en Ivan Rodriguez was misschien wel de grootste naam op het roster die niet Justin Verlander was, een rookie sensatie op dat moment.

Dat brengt me bij het volgende punt: Blijvend succes. De Tigers misten de play-offs na 2006 tot 2011.

Op het moment dat de Cabrera-uitbreiding werd ondertekend, hadden de Tigers drie play-off-optredens op rij en drie opeenvolgende jaren met een reekswinst. Ze hadden de Yankees twee jaar op rij verslagen, en waren een jaar verwijderd van het halen van de World Series. Dit was de tweede keer in de geschiedenis van de ploeg dat de Tigers drie opeenvolgende jaren de playoffs haalden, de enige andere keer was tussen 1907 en 1909. In alle drie van die jaren, verloren ze in de World Series.

Mike Ilitch was eigenaar van de Tigers sinds 1992. Voordat de Tigers in 2008 Cabrera kochten, hadden de Tigers in 13 van de 16 seizoenen verlies geboekt, waaronder het beruchte 119-verliesseizoen in 2003. Ilitch, die 84 jaar oud was in het jaar dat de verlenging werd getekend, wilde een kampioenschap naar Detroit halen, en hij wilde Cabrera om zich heen bouwen om dat te doen. Verlander had net zijn zevenjarig contract van 180 miljoen dollar getekend in 2013, dus het ging erom meteen te winnen. Hoewel dat niet lukte voor Ilitch, die in februari 2017 overleed, kun je het hem moeilijk kwalijk nemen dat hij twee generatietalenten wilde vastleggen in een markt die ze niet noodzakelijkerwijs trekt. Een werd opgesteld en een werd verhandeld voor. De Tigers krijgen niet per se tonnen looks in free agency.

Dit contract was gestructureerd rond het bouwen van een winnend team met Cabrera als het middelpunt, wat ons terugbrengt naar de incentives. Een bonus van 200.000 dollar voor het winnen van World Series MVP; een bonus van 150.000 dollar voor het winnen van LCS MVP; een MVP-bonus van 2 miljoen dollar, en een bonus van 1 miljoen dollar voor het winnen van World Series MVP, de Hank Aaron Award en MVP. Dit contract werd getekend om de Tigers overwinningen te bezorgen, en het was ontworpen om duidelijk te maken dat die overwinningen rond Cabrera draaiden. De incentives waren gebaseerd op de veronderstelling van aanhoudend succes.

Het begin van het einde kwam na de 2014 ALDS sweep in de handen van de Orioles. De Tigers werden 74-87 het volgende seizoen, dood laatste in de AL Central. Dave Dombrowski werd ontslagen in augustus 2015, en Al Avila werd waarnemend GM. Na een fatsoenlijk seizoen 2016, gingen de Tigers uiteindelijk ten onder in 2017, met een 64-98 en een paar wederopbouwmaatregelen, waaronder het verkopen van Justin Verlander op de deadline. Ze hadden gewoon niet de diepte of het hefboomeffect om een reload aan te pakken in plaats van een rebuild.

Dan is er het laatste punt, en dit is misschien wel het belangrijkste: Cabrera heeft precies één slecht seizoen gehad met de Tigers, inclusief dit seizoen. 2017 was een afschuwelijke catastrofe. Mensen vroegen zich terecht af of Cabrera klaar was. Hij sloeg .249/.329/.399 in 2017, allemaal carrière-laag buiten zijn rookie seizoen in 2003. Zijn 16 homers waren ook zijn laagste aantal sinds zijn rookie.

Dit jaar sloeg Cabrera weer. Hij was terug op .299/.395/.488, wat historisch gezien niet verbazingwekkend is gezien wat hij heeft gedaan, maar hij was zijn vorm aan het vinden terwijl hij vocht tegen een hamstringblessure. Hij maakte de fans kwaad met zijn opmerkingen over het feit dat hij eerder in het seizoen weigerde geblesseerd te spelen, maar dat leek evenzeer voort te komen uit frustratie over het feit dat zijn revalidatietijdschema werd uitgesteld als uit ergernis met de media en de fans (wat moeilijk te ontkennen is, want het was bijna zeker een factor). Cabrera won de Silver Slugger in 2015 en 2016, niet te vergeten de negende plaats in de MVP stemming in 2016 toen hij .316/.393/.563 sloeg met 38 homeruns, zijn hoogste totaal sinds 2013. Hij had recent succes gehad, en tekenen wezen op zijn minst op de mogelijkheid dat 2017 een anomalie was.

Je kunt blessures gewoon niet bellen, en als je spelers verlengt, kun je er niet op rekenen. Je kunt er vooral niet op rekenen als je een team bent dat geen supersterren commandeert. De Tigers hadden de op drie na hoogste loonlijst in het honkbal in 2016. De ploegen voor hen? De Dodgers, Yankees en Red Sox. Dat is niet de norm voor hen. Het was pas in 2012 dat we zagen dat de Tijgers echt begonnen uit te geven.

Ja, Cabrera neemt af. Hij is 35, dat gebeurt. Hij is ook 1 meter 80 en weegt 240 pond. Het is onmogelijk voor iedereen om zich in het hoofd van de Tigers te verplaatsen om erachter te komen wat ze dachten toen dit contract werd aangeboden, maar we kunnen beredeneerde gissingen doen. Cabrera bracht de Tigers een winnende cultuur die ze daarvoor niet hadden. Het team tankte gewoon na de verlenging omdat talent niet uitpakte, Brad Ausmus niet werkte als manager en ze in een wederopbouwfase kwamen. Voor de Tigers, in een jaar waarin alle prognoses dachten dat ze verschrikkelijk zouden zijn, zijn ze gemiddeld tot iets onder het gemiddelde geweest. Ze staan 31-37, 5,5 games achter op de Indians in de AL Central. En zelfs als ze hen nooit zouden inhalen, dan verkleint dit die kleine kans nog. Het is makkelijk om terug te kijken op dit contract en te spotten met de staat waarin de Tigers nu verkeren. Maar Cabrera is niet de reden dat ze daar zijn.