The Heroine Collective

bell hooks is een Afro-Amerikaanse auteur, docent, academicus en sociaal activist. In een carrière die vier decennia omspant, heeft ze een verscheidenheid aan thema’s onderzocht en beschreven, waaronder racisme, feminisme, cultuur en onderwijs. Haar werk concentreert zich op het identificeren en aanvechten van systemen van onderdrukking en discriminatie die gebaseerd zijn op ras, sekse en klasse. Ze wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste intellectuelen en schrijvers van haar generatie.

Zij werd in 1952 geboren in een arbeidersgezin in Hopkinsville, Kentucky. Ze werd Gloria Watkins genoemd, maar zou later de pseudoniem “bell hooks” aannemen, naar haar overgrootmoeder van moederszijde en als erkenning van haar vrouwelijke afkomst. Ze koos ervoor om kleine letters te gebruiken voor deze naam om de focus van haar als persoon te verwijderen en het alleen op haar schrijven te plaatsen.

Als kind ging Bell aanvankelijk naar een gesegregeerde school waar haar verlangen om te leren werd gekoesterd en aangemoedigd. Toen in Kentucky geïntegreerd onderwijs werd ingevoerd, werd ze gedwongen naar een overwegend blanke school te gaan en ze heeft daarna over haar uiterst negatieve ervaringen daar gesproken. Na de middelbare school ging Bell in 1972 naar Stanford University, waar ze afstudeerde in de Engelse taal. In 1976 behaalde ze haar mastergraad in de Engelse literatuur en na enkele jaren schrijven, lesgeven en werken als telefoniste om zichzelf financieel te onderhouden, promoveerde ze in 1983 aan de University of California Santa Cruz.

Haar academische carrière begon in 1976 met een post aan de University of Southern California als docent Engels en Etnische Studies. Sindsdien heeft Bell verschillende academische posten bekleed, waaronder hoogleraar Afro-Amerikaanse Studies en Engels aan de Yale University, universitair hoofddocent Vrouwenstudies en Amerikaanse Literatuur aan het Oberlin College in Ohio en Distinguished Lecturer of English Literature aan het City College of New York. In 2004 trad ze in dienst bij Berea College in Kentucky en is daar momenteel Distinguished Professor in Residence in Appalachian Studies.

Een vruchtbare schrijverscarrière begon in 1978 met de publicatie van een gedichtenbundel getiteld And There We Wept. Maar het eerste grote werk van Bell, het baanbrekende Ain’t I Woman?: Black Women & Feminism, werd gepubliceerd in 1981. Het was een zeer invloedrijk boek en blijft een belangrijke tekst in de feministische literatuur. In het boek onderzocht Bell het feminisme en de burgerrechtenbeweging en betoogde dat de divergentie van racisme en seksisme, die begon met de slavernij, zwarte vrouwen tot de meest onderdrukte en gemarginaliseerde groep in de Amerikaanse samenleving maakte. Zij beschreef het zwart-nationalisme als een patriarchale en vrouwenhatende beweging die de raciale scheidslijnen trachtte te vervangen door een versterking van de seksistische scheidslijnen, en het feminisme als grotendeels blank en middenklasse, geheel los van de behoeften van niet-blanke en arme vrouwen.

“Het proces begint”, schreef ze, “met de acceptatie van de individuele vrouw dat Amerikaanse vrouwen, zonder uitzondering, gesocialiseerd zijn om racistisch, classistisch en seksistisch te zijn, in verschillende gradaties, en dat onszelf feminist noemen niets verandert aan het feit dat we bewust moeten werken om onszelf te bevrijden van de erfenis van negatieve socialisatie.”

Het boek tartte academische conventies en hanteerde de informele schrijfstijl die Bell’s handelsmerk werd. Het was haar bedoeling om haar werk volledig inclusief en toegankelijk te maken voor iedereen, ongeacht hun klasse, opleiding of geletterdheid. In haar boek Breaking Bread uit 1991 legt Bell uit dat de belangrijkste feedback die ze kreeg afkomstig was van niet-academische lezers. “Toen Ain’t I a Woman voor het eerst werd gepubliceerd”, schreef ze, “kreeg ik tientallen brieven per week van bijvoorbeeld een zwarte vrouw uit een klein stadje, in de middle of nowhere, die me vertelde dat ze mijn boek in de openbare bibliotheek had gelezen en dat het haar leven had veranderd”.

Tot nu toe heeft Bell meer dan 30 boeken gepubliceerd over onderwerpen als ras, geslacht, klasse, onderwijs, de rol van de media in de hedendaagse cultuur en vooral hoe deze onderwerpen elkaar kruisen om systemen van onderdrukking en overheersing voort te brengen. Ze heeft kinderboeken geschreven, verschillende poëziebundels en talrijke academische artikelen. Als briljant en charismatisch spreekster heeft zij lezingen gegeven, documentaires gemaakt en op openbare evenementen in Amerika en de rest van de wereld opgetreden. Onlangs voltooide ze een residentie van drie jaar aan de Nieuwe School en in 2014 richtte ze het Bell Hooks Institute op, een instelling gewijd aan kritisch denken, discussie en onderwijs.

Frequent uitgesproken en af en toe controversieel, blijft Bell Hooks een vitale stem in de feministische beweging en een van de belangrijkste denkers en auteurs van de hedendaagse cultuur.