The Complete Dental Examination,

Part 2

The Magic Touch Concept presenteert een zachtere manier om het mondonderzoek uit te voeren.

Joseph J. Massad, DDS, en

William J. Davis, DDS, MS

Als we eenmaal de antwoorden hebben vastgesteld op de vijf vragen die in deel I zijn gesteld (Dental Economics van april 1999), kunnen we verder gaan en beginnen met onze volledige tandheelkundige evaluatie. Wij vragen altijd toestemming aan de patiënt om een mondonderzoek te doen (ook al wordt aangenomen dat de patiënt daarvoor in de praktijk is). Het wordt een veel vriendelijker en minder invasieve procedure als we de patiënt om toestemming vragen.

1) Opmerkingen Met “The Magic Touch Concept,” is het belangrijk om een zeer lichte aanraking te hebben bij het terugtrekken van de lippen om de mondholte te evalueren. Tijdens dit onderzoek bekijken we systematisch elk deel van de mondholte en lezen we de bevindingen hardop voor aan de tandartsassistente terwijl zij aantekeningen maakt. Dit is belangrijk omdat de patiënt kan horen hoe wij onze bevindingen doornemen en daardoor een beter gevoel van volledigheid krijgt.

Ook zal de tandartsassistente, omdat zij deze bevindingen in het dossier opneemt, een beter inzicht krijgen in de toestand van de patiënt. Dit zal de tandartsassistente helpen om sommige zorgen van de patiënt te beantwoorden als de arts niet beschikbaar is.

We zoeken naar abnormale gebieden in het buccale slijmvlies, dorsum, laterale en ventrale oppervlakken van de tong, zachte en harde gehemelte, gingiva (zowel aanhechtend als niet-aanhechtend), vestibulair slijmvlies, en de vloer van de mond. Alle geconstateerde afwijkingen moeten worden genoteerd en er moet later naar worden verwezen om vast te stellen of er al dan niet sprake is van pathologie. Bijvoorbeeld, als we een ulceratie op de buccale streek van de linkerwang opmerken, moeten we bepalen of die gewoon te wijten is aan een beet in de wang of mogelijk aan een andere etiologie. Het kan nodig zijn in de toekomst een biopsie van de zweer te verrichten als de toestand niet verbetert.

2) Tand voor tand De volgende stap is de tanden tand voor tand te bekijken, te beginnen met tand 1 en door te gaan tot tand 32. (Hoewel veel practici graag in het midden van de mond beginnen, is het veel beter om bij punt A te beginnen en door te gaan naar punt B. Als we dan om wat voor reden dan ook worden afgeleid, is het veel gemakkelijker om te weten waar we werden onderbroken). Tijdens deze intra-orale evaluatie moeten we een periapicale radiografische serie van de volledige mond hebben, gemonteerd op een kijkdoos en/of een panoramische röntgenfoto. De röntgenfoto’s verifiëren onze klinische bevindingen tijdens het tand-voor-tand onderzoek.

We ontdekken bijvoorbeeld dat tand 1 gedeeltelijk geïmpacteerd is, wat bevestigd wordt door de röntgenfoto. Tand #2 kan een mesiale buccale cusp fractuur vertonen met een bestaande occlusale mesiale legering. Tand nr. 3 kan een onvolledige coronale breuk vertonen met een bestaande composiet MOD restauratie en zichtbaar recurrent tandbederf. Tand nr. 4 kan een gebroken buccale cusp hebben met een korte klinische kroon. We gaan door met dit proces totdat we het tand-voor-tand onderzoek hebben afgerond.

Op dit moment bespreken we alleen deze bevindingen met de patiënt, waarbij we elke vermelding van behandelingsaanbevelingen vermijden totdat we alle relevante informatie hebben verzameld.

3) De gingiva Als we het bovenstaande onderzoek hebben afgerond, gaan we terug en evalueren we de gingiva rondom elk van de tanden en kiezen. Met een parodontale sonde onderzoeken we zowel de buccale als de linguale zijde van elke tand om de diepte van de pocket, de recessie en het verlies van de aanhechting te evalueren. Het is duidelijk dat deze bevindingen bijzonder nuttig zijn voordat we beginnen met een restauratieve procedure.

4) Occlusie We observeren nu de occlusie van de patiënt. We vragen de patiënt te slikken om de centrische occlusie te evalueren. Vaak zullen we merken dat, wanneer de patiënt sluit, hij een sliding kan hebben. We proberen dan de gezichtsspieren van de patiënt te ontspannen door enkele katoenen rolletjes tussen de boven- en onderkaak anterior tanden te plaatsen, en vragen hem om de katoenen rolletjes gedurende een minuut licht samen te drukken. We manipuleren nu de onderkaak van de patiënt om een herhaalbare beweging te verkrijgen om de centrische relatie te evalueren.

Een manier om de onderkaak van de patiënt te manipuleren is om de kroon van de schedel vast te zetten in het diafragma gebied van de tandarts en dan een bi-manuele manipulatie uit te voeren, zoals beschreven door Dr. Peter Dawson. Dit zal een ongespannen, centrische relatiepositie bepalen. Vaak zullen we merken dat slechts één of twee tanden op dit moment contact maken. We kunnen articulatiepapier gebruiken om deze waarnemingen te visualiseren en moeten er specifieke aantekeningen van maken in het tandartsdossier.

Bij veel patiënten is de centrische relatiepositie anders dan hun centrische occlusie. Dit wetende, zullen we de mogelijkheid van het aanpassen van de tandoppervlakken moeten bespreken om een stabiele, herhaalbare positie te ontwikkelen voorafgaand aan elke grote restauratieve tandheelkunde.

Voor de patiënt die gespierd stijf is en weerstand biedt tegen bi-manuele manipulatie, gebruiken we over het algemeen een acryl anterior deprogrammer om een soepele, ongeremde beweging te vergemakkelijken. Als deze methode aanvankelijk geen succes heeft, instrueren wij de patiënt de deprogrammer tijdens de wakkere uren te dragen tot zijn volgende afspraak, waarna wij de procedure herhalen.

Als een patiënt centrische discrepanties heeft, is het noodzakelijk een spierpalpatietest te doen om vast te stellen of er symptomen zijn die verband houden met deze tand-tot-tand prematuriteit. Onze spierpalpatieprocedures moeten het palperen van zowel de anterieure als de posterieure temporalis, de buccinatoren, de digastrie, zowel de laterale als de mediale pterygoïdspieren, enzovoort omvatten. Het is van vitaal belang om het temporomandibulaire gewricht in deze periode grondig te observeren. Er zijn verschillende gestandaardiseerde formulieren beschikbaar om de tandarts door de procedure te leiden.

Patiënten met een ernstig versleten gebit kunnen occlusale problemen hebben of mogelijk chronische bruxers zijn – waarbij de mogelijkheid van een bijdragende medische aandoening niet wordt uitgesloten. Echter, als dit niet wordt opgemerkt bij het eerste onderzoek, kunnen we te maken krijgen met een mislukking nadat de behandeling is voltooid. Veel patiënten moeten misschien hun hele leven occlusale spalkbeschermers dragen als ze deze chronische situatie hebben.

5) Orthodontie Vervolgens evalueren we de orthodontische toestand van de tanden om de noodzaak van tandverplaatsing vast te stellen. Orthognathische scheefstand is een overweging die chirurgie nodig kan maken om het eindresultaat te verbeteren. Veel patiënten verzetten zich tegen chirurgische ingrepen. Het is echter van het grootste belang dat we alle aspecten bekijken en aan de patiënt uitleggen voordat we onze behandelingsaanbevelingen bespreken.

6) Endodontie De endodontische beoordeling wordt beoordeeld door de tanden te palperen en te percusseren om vast te stellen of de pulpa al dan niet is aangetast. Als we een positieve reactie krijgen op palpatie of percussie, gebruiken we een pulpa-testapparaat om uitspraken te doen over de vitaliteit van de zenuw. De koude test is nog steeds de standaard test. Elektrische pulpa stimulatie volgt voor bevestiging van niet-responsiviteit op de koude test.

Alle endodontische bezwaren zullen ook worden behandeld voorafgaand aan onze geplande behandelingssuggestie. Al deze bevindingen moeten worden overwogen alvorens behandelingsopties met een patiënt te bespreken.

7) Modellen Wij vragen dan de toestemming van de patiënt om een diagnostisch model te nemen met een facebow en een centric relation record voor de juiste montage. Tijdens dezelfde afspraak worden nauwkeurige maxillaire en mandibulaire afdrukjes genomen. We zorgen ervoor dat we de juiste vestibulaire hoogte, vestibulaire randen van alle tanden nauwkeurig handhaven. Deze afdrukjes worden onmiddellijk opgegoten om de nauwkeurigheid van het afgietsel te bewaren. Een centrische relatie beetregistratie wordt genomen door het manipuleren van de kaak van de patiënt, en dan wordt een nauwkeurige facebow voltooid.

Deze modellen worden dan gemonteerd om de diagnostische workup te voltooien. Op dit moment correleren wij de periapicale röntgenfoto’s van de gehele mond en/of de panoramische röntgenfoto met de gemonteerde diagnostische modellen en het volledige intra-orale onderzoek. Dit laatste omvat uiteraard het in kaart brengen van de parodontale situatie, de bevindingen bij spierpalpatie en de toestand van het TMJ, alsook endodontische, parodontale, orthodontische en orthognathische evaluaties en de bestaande toestand van de tanden en de restauraties. Een systematische procedure vereenvoudigt en garandeert een grondig onderzoek.

8) Foto’s Het is uiterst nuttig om intraorale foto’s te maken van de tanden van de patiënt, zowel in open positie als in tand-tot-tand contact positie. Wij geven er ook de voorkeur aan om zowel frontale als laterale foto’s te maken van de patiënt met zijn lippen lichtjes tegen elkaar. Om dit te doen, laten we de patiënt op natuurlijke wijze slikken en dan in een ontspannen houding komen voordat we de foto nemen.

Het is ook nuttig om de hele gelaatstrekken van de patiënt te fotograferen, met inbegrip van de ogen, neus, kin en voorhoofd. Dit geeft ons een perspectief van het gebit van de patiënt rond het gezichtsmasker. Dit alles wordt onderdeel van ons permanent dossier en is wat we gebruiken om ons te helpen bij het verstrekken van behandelingsopties voor de patiënt.

Tijdens het volledige onderzoek, worden alleen onze eerste bevindingen met de patient besproken, zodat hij zich niet te angstig voelt in afwachting van de consultatie afspraak. We gaan nu niet in op details, omdat we nog niet alle informatie hebben verwerkt. De patiënt wordt verteld dat, zodra alle informatie is bekeken, hij terug moet komen naar ons kantoor om zijn behandelingsopties te bespreken.

We moeten er zeker van zijn dat de patiënt ons voldoende informatie heeft gegeven om ons te helpen een behandelingsoptie te bieden die tegemoet komt aan zijn specifieke behoeften. Wij kunnen dan een ideale restauratieve procedure aanbevelen, rekening houdend met de eigen specifieke zorgen van de patiënt. Het is onze verantwoordelijkheid om een patiënt ervan te overtuigen dat hij wil wat hij werkelijk nodig heeft. Daarom zullen we tijdens de consultatie verschillende zaken bespreken, waaronder de oorspronkelijke reden voor zijn afspraak, en de meest ideale algemene behandelingsaanbevelingen voor hem. Dit kan een aantal van de acute behoeften van de patiënt oplossen en geeft ons vervolgens de kans om de langetermijnvoorstellen voor een totale tandheelkundige gezondheid gedurende zijn hele leven uit te leggen.

Dit artikel is bedoeld als een kort overzicht. Elke praktijk moet zelf beoordelen wat het onderzoek inhoudt.

Veel patiënten stoppen halverwege de behandeling of willen niet alle aanbevelingen afmaken. Het is echter onze plicht als tandarts om ervoor te zorgen dat een patiënt zijn specifieke behandelingsopties begrijpt en hem probeert aan te moedigen om de totale behandeling te volgen om een ideaal gezond gebit te verkrijgen.

We laten een patiënt altijd weten dat niets in het leven perfect of blijvend is. We moeten echter streven naar een gezonde mond en een schone, aantrekkelijke lach. De meeste patiënten zullen zich hiertoe kunnen verhouden en willen alle noodzakelijke ingrepen laten uitvoeren. Echter, financiën worden meestal een probleem. In deel III van het onderzoek zullen we bespreken hoe we tot een eerlijke vergoeding kunnen komen.

De tandheelkundige formulieren die voor de afbeeldingen bij dit artikel zijn gebruikt, zijn geleverd door LeeMark Dental Products, (800) 800-3115.