Teken in

Uilen staan bekend als stille nachtroofdieren, die op slechts centimeters van hun prooi kunnen vliegen zonder opgemerkt te worden. De stilte van hun vlucht is te danken aan hun gespecialiseerde veren. Wanneer lucht over een gewone vleugel raast, ontstaat er meestal een “gutsend” geluid omdat grote gebieden van luchtturbulentie zich opbouwen. Maar de uil heeft een paar manieren om deze turbulentie te veranderen en het geluid te verminderen.

Eerst, de voorrand van de vleugel van de uil heeft veren bedekt met kleine structuren die uitsteken uit de vleugel. Een hypothese is dat deze kartelingen de stromende lucht breken in kleinere stromen die stabieler zijn langs de vleugel. Bovendien lijkt deze verandering in de luchtstromingspatronen ook het geluid van de stromende lucht te verminderen. De gekartelde voorrand van de vleugel blijkt het meest effectief te zijn in het verminderen van het geluid wanneer de vleugel onder een steile hoek staat – wat zou gebeuren wanneer de uil dicht bij zijn prooi is en aanvalt.

Deze kleinere luchtstromen rollen dan langs de vleugel van de uil in de richting van de achterrand, die bestaat uit een flexibele franje. Deze franje breekt de lucht verder wanneer deze van de achterrand stroomt, hetgeen resulteert in een grote vermindering van het aërodynamische geluid. Het overblijvende geluid dat door de prooi van de uil kan worden waargenomen, wordt geabsorbeerd door de fluweelzachte donsveren op de vleugels en poten van de uil. Deze zachte veren absorberen geluiden met een hoge frequentie waar de meeste prooien en ook mensen gevoelig voor zijn. Alles bij elkaar zorgen deze veren ervoor dat uilen onopgemerkt kunnen blijven als ze vliegen.

Zie en hoor het verschil tussen een vliegende uil en andere vogels in deze video, en bekijk deze KQED Deep Look video om meer te leren en de veren van uilen van dichtbij te zien.