Soorten liften

Elevators zijn apparaten die mensen en goederen verticaal verplaatsen in een speciale schacht die de verdiepingen van een gebouw met elkaar verbindt. Ze werden gemeengoed in de jaren 1850 toen staal en ijzer constructieframes hogere constructies mogelijk maakten; het was echter het veiligheidsmechanisme van Elisha Otis dat verhinderde dat de liftkooi viel dat liften populair maakte. In bijna alle moderne gebouwen met meerdere verdiepingen zijn liften nodig om universele toegang te bieden.

Er zijn drie hoofdtypen liften die gewoonlijk worden gebruikt: tractie met een machinekamer, machinekamerloze tractie en hydraulische; er zijn echter variaties op elk type.

Hydraulische liften

Hydraulische liften worden ondersteund door een zuiger onderaan de lift die de lift omhoog duwt doordat een elektromotor olie of een andere hydraulische vloeistof in de zuiger dwingt. De lift daalt wanneer een klep de vloeistof uit de zuiger vrijgeeft. Ze worden gebruikt voor laagbouwtoepassingen van 2-8 verdiepingen en rijden met een maximumsnelheid van 200 voet per minuut. De machinekamer voor hydraulische liften bevindt zich op het laagste niveau naast de liftschacht.

Conventionele hydraulische liften hebben een schijf die onder de vloer van de liftput uitsteekt en die de terugtrekkende zuiger opneemt wanneer de lift afdaalt. Sommige configuraties hebben een telescopische zuiger die inklapt en een ondieper gat onder de put nodig heeft. De maximale rijafstand is ongeveer 60 voet.

Hydraulische liften zonder gat hebben een zuiger aan weerszijden van de cabine. In deze configuratie zijn de telescopische zuigers bevestigd aan de basis van de put en is er geen schijf of gat onder de put nodig. Met telescopische zuigers is een rijafstand tot 50 voet mogelijk. Niet-escoperende zuigers kunnen slechts ongeveer 20 voet ver rijden.

Roped hydraulische liften gebruiken een combinatie van touwen en een zuiger om de lift te verplaatsen. De maximale rijafstand is ongeveer 60 voet.

Hydraulische liften hebben een lage initiële kostprijs en hun lopende onderhoudskosten zijn lager in vergelijking met de andere lifttypes. Hydraulische liften verbruiken echter meer energie dan andere soorten liften omdat de elektromotor tegen de zwaartekracht in hydraulische vloeistof in de zuiger dwingt. Een groot nadeel van hydraulische liften is dat de hydraulische vloeistof soms kan lekken, wat een ernstig gevaar voor het milieu kan opleveren. Het milieurisico en het hoge energieverbruik zijn twee belangrijke redenen waarom hydraulische liften niet meer zo vaak worden geïnstalleerd als in het verleden.

Gedreven en tandwielloze tractieliften met machineruimte

Tractieliften worden opgeheven met behulp van kabels die over een wiel gaan dat boven de liftschacht aan een elektromotor is bevestigd. Ze worden gebruikt voor middelhoge en hoge toepassingen en hebben een veel hogere bewegingssnelheid dan hydraulische liften. Een tegengewicht maakt de liften efficiënter door het gewicht van de liftkooi en de inzittenden te compenseren, zodat de motor niet zoveel gewicht hoeft te verplaatsen.

Getrokken tractieliften hebben een versnellingsbak die aan de motor is bevestigd, die het wiel aandrijft dat de touwen beweegt. Tandwielaangedreven tractieliften kunnen snelheden tot 500 voet per minuut halen. De maximumafstand voor een tractielift met tandwieloverbrenging bedraagt ongeveer 250 voet.

Tractie-liften zonder tandwieloverbrenging hebben het wiel rechtstreeks aan de motor bevestigd. Tandwielloze tractieliften kunnen snelheden tot 2.000 voet per minuut halen en hebben een maximale reisafstand van ongeveer 2.000 voet, zodat ze de enige keuze zijn voor hoogbouwtoepassingen.

Gedreven tractieliften zijn middelmatig in termen van initiële kosten, lopende onderhoudskosten en energieverbruik. Tandwielloze tractieliften hebben hoge initiële kosten, gemiddelde lopende onderhoudskosten en verbruiken iets efficiënter energie dan tractieliften met tandwielaandrijving.

Het is belangrijk dat de kabels en schijven van tractieliften regelmatig op slijtage worden gecontroleerd. Naarmate ze slijten, vermindert de tractie tussen de schijf en de kabels en wordt slip regelmatiger, wat de efficiëntie vermindert en gevaarlijk kan worden als het niet wordt gecontroleerd.

Tractieliften hebben hoogtebeperkingen die worden bepaald door de lengte en het gewicht van de kabels of touwen. Nieuwe materialen die sterker en lichter zijn, zoals koolstofvezel, zullen tractieliften in staat stellen nieuwe hoogten te bereiken.

Machine-Room-Less (MRL) Elevators

Machine-Room-Less Elevators zijn tractieliften die geen speciale machinekamer boven de liftschacht hebben. De machine bevindt zich in de overbruggingsruimte en is toegankelijk via de bovenkant van de liftcabine wanneer onderhoud of reparaties nodig zijn. De bedieningskasten bevinden zich in een controlekamer die zich naast de liftschacht op het hoogste bordes en binnen ongeveer 150 voet van de machine bevindt.

Machinekamerloze liften hebben een maximale rijafstand van maximaal 250 voet en kunnen met snelheden tot 500 voet per minuut rijden. MRL-liften zijn qua aanvangs- en onderhoudskosten vergelijkbaar met tractieliften met tandwielaandrijving, maar zij hebben een relatief laag energieverbruik in vergelijking met tractieliften met tandwielaandrijving.

Machinekamerloze liften zijn de populairste keuze aan het worden voor tussengebouwen waar de reisafstand tot 250 voet bedraagt. Ze zijn energie-efficiënt, nemen minder ruimte in beslag en hun werking en betrouwbaarheid zijn vergelijkbaar met tractieliften zonder tandwieloverbrenging.

De belangrijkste reden waarom MRL-liften zo langzaam in de Verenigde Staten zijn ingevoerd, is dat de bouwvoorschriften bepalingen bevatten die niet toestonden dat de motor zich in de liftkoker bevindt. Dit wordt langzaam veranderd, maar het is de moeite waard om met de plaatselijke autoriteiten te overleggen alvorens een MRL-lift te specificeren.