school energie&milieu

Verschillende vormen

De eerste wetenschappelijke classificatie van wolken werd gemaakt door een Engelse scheikundige, L. Howard, in 1803, en het classificatiesysteem dat hij voorstelde wordt, met enkele wijzigingen, vandaag nog steeds gebruikt. Het is gebaseerd op twee hoofdgroepen, verdeeld volgens de ontwikkeling (verticaal en horizontaal) en drie typen: cirrus-, cumulus- en stratuswolken. De verschillende combinaties van groepen en typen leiden tot de verschillende wolkenformaties.
Verschillende vormen
Stratus (St) wolken, zijn wijd uitgestrekte horizontale platen in de lagere hoogten, en zijn over het algemeen grijs. Ze lijken de hemel op verschillende niveaus op een uniforme manier te bedekken. De dikte van de stratuswolk kan variëren van 15 tot 800 km. Hun regelmatige vorm en oppervlakten zijn te danken aan het feit dat er binnen deze wolken geen interne convectieve verschijnselen zijn, die wolken bizarre vormen geven. Ook mistbanken behoren tot deze categorie. Deze wolken kunnen motregen of lichte sneeuw brengen.
Cumulus (Cu) wolken, zijn dichte wolken met een duidelijke omtrek. Ze hebben een typische vlakke basis die zich begint te vormen op hoogtes rond 1.800 m, wat de hoogte van het condensatieniveau aangeeft. Het bovenste gedeelte dat daarentegen aanzienlijke hoogten kan bereiken, is gezwollen en onregelmatig als gevolg van de interne convectiebeweging. De basis is over het algemeen donker, terwijl de hogere delen van de wolk wit en glanzend zijn. Cumuluswolken zijn over het algemeen een teken van goede weersomstandigheden.
Cirrus (Ci) wolken zijn de typische wolken op grote hoogte, ze worden gevormd door ijskristallen die hun vluchtige vezelige vorm kenmerken. Vaak veroorzaken deze wolken neerslag, maar omdat zij zich op zeer grote hoogte bevinden, verdampt de neerslag meestal voordat hij de grond bereikt. Door het effect van de breking van het licht in de ijskristallen vormen cirruswolken iriserende halo’s rond de zon of de maan. Vaak zijn deze een aanwijzing voor een warmtefront of een stormsysteem.
Nimbus (NB) wolken zijn dichte wolken met een sterke verticale ontwikkeling, met torenachtige vormen. Het onderste deel van deze wolken is donker en gekarteld, het bovenste deel is meestal gezwollen en voortdurend in ontwikkeling. Deze wolken zijn donker en somber, ze brengen altijd neerslag met zich mee en bewegen zich vaak met grote snelheid langs het slechtweerfront.
De belangrijkste wolkentypen kunnen met elkaar worden gecombineerd en zo complexere vormen verkrijgen:

• cumulonimbus (Cb) wolken die dicht zijn en een sterke verticale ontwikkeling hebben. Deze wolken brengen neerslag en buien in de vorm van stormen. Wanneer het bovenste gedeelte de grens met de stratosfeer bereikt, wordt de top van de cumulonimbuswolken afgeplat en neemt zo de typische aambeeldvorm aan;
• stratocumuluswolken (Sc), in banken, gevormd door afgeronde grijsgekleurde massa’s, met donkerder delen, brengen over het algemeen lichte regen voort;
• nimbostratuswolken (Ns), zijn grijze, donkere, niet duidelijk afgebakende vormen, als gevolg van de neerslag waarmee ze gepaard gaan;
• altocumulus (Ac) wolken bestaan uit witte afgeronde massa’s die vaak op een regelmatige , nette manier gerangschikt zijn, bekend als “cielo a pecorelle” schaapvormige wolken aan de hemel;
• altostratus (As) wolken zijn grijze of blauwachtige uitgestrekte wolken, met een vezelig, gestreept uiterlijk, en worden gevormd door waterdruppels en ijskristallen die continue neerslag kunnen geven;
• cirrocumulus (Cc) wolken verschijnen in dunne transparante banken en zijn soms gerangschikt in gestreepte banden;
• cirrostratus (Cs) wolken hebben de vorm van witachtige vezelige sluiers.