Schapenzuring

Schapenzuring

Botanische naam:
Rumex Acetosella
Synoniemen:
Zuur gras, veldzuring, rode klaverzuring, tuinzuring, greensauce, kliener ampfer, oseille
Karakteristieken:
Een kruidachtige vaste plant uit de boekweitfamilie (Polygonaceae) die 4 tot 12 centimeter hoog wordt. De stengels zijn rechtopstaand, vertakt aan de top, slank en roodachtig van kleur. De groene pijlvormige bladeren zijn enkelvoudig, 1-3 inches lang, en glad met een paar horizontale lobben aan de basis. De onderste bladeren zijn spadevormig en zonder lobben. De bloemen zijn groen tot rood tot roestbruin en staan in een cluster dicht bij de top van de plant. Mannelijke en vrouwelijke bloemen staan meestal op afzonderlijke planten, waarbij de mannelijke geel tot rood zijn en de vrouwelijke bloemen groenachtig. De bloemen bloeien van mei tot oktober. De zaden zijn roodachtig of goudbruin met roestbruine zaadhulzen die aan de zaden kleven. Zaden kunnen 10 tot 20 jaar in de grond levensvatbaar blijven. Het wortelstelsel bestaat uit ondiepe vezelige wortels en uitgebreide horizontale wortels die tot een diepte van 1,5 meter kunnen reiken. Schapenzuring plant zich voort door zaden en kruipende wortels die nieuwe scheuten produceren.

Actieve bestanddelen:
Schapenzuring bevat vitamine A, B-complex, C, D, E, K, de mineralen calcium, chloor, ijzer en magnesium. Bovendien bevat schapenzuring kleine hoeveelheden natrium, zwavel, silicium, en sporen van koper, jodium, mangaan en zink. Gedroogde bovengrondse delen van schapezuring bevatten: rutine (0,53%), flavonglycosiden (d.w.z. hyperoside of quercitine-3d-galactoside) 0,05%, en hyperine (12mg/100g). De totale vitamine C van de bladeren varieert van 750-1200mg/100g op basis van het drooggewicht. De as (8,1%) bevat, in de vorm van oxiden, 20,0% calcium; 13,9% fosfor; 13,4% magnesium; 28,3% kalium, en 11,5% silicium, samen met ijzer, zwavel, koper, jodium, mangaan, en zink. De bladeren en stengels bevatten heilzame carotenoïden, chlorofyl, organische zuren (waaronder appelzuur, oxaalzuur, looizuur, wijnsteen en citroenzuur) en fyto-oestrogenen. De plant bevat ook gezondheidsondersteunende anthrachinonen, waaronder emodine, aloe-emodine, chrysofanol, rheïne en physcion.

Gunstige eigenschappen:

• Stimuleert de uitscheiding van urine (diuretisch)
• Stimuleert de transpiratie (sudorific)
• Tonicum voor nieren en urinewegen
• Verfrissend vermindert de dorst
• Mindert de galproductie
• Versterkt het hart tijdens koorts
• Vermindert bederf
• Versterkt het immuunsysteem
• Versterkt celwanden
• Helpt de bloedvaten te reinigen
• Stimuleert de groei van nieuw weefsel
• Verhoogt het zuurstofgehalte in de cellen

Toepassing:
Historisch of van oudsher bekend ter ondersteuning van de lichaamsfunctie en fysiologie als of in:

• Astringent
• Anti-inflammatoir
• Antioxidant
• Cellulaire regeneratie
• Reinigend
• Detoxificerend
• Gomaandoeningen (anti-scorbutisch)
• Diuretisch Laxeermiddel
• Zwollen klieren
• Vaataandoeningen
• Koorts (anti-pyretisch)
• Scrofula
• Cardiovasculaire activiteit
• Mild antiseptisch
• Diuretisch
• Nutritief

Bijwerkingen:
Grote doses schapenzuring die op zichzelf worden ingenomen, kunnen maagstoornissen, misselijkheid en diarree veroorzaken als gevolg van anthrachinonen-achtige laxerende bestanddelen. Grote doses van het rauwe kruid kunnen zelfs vergiftiging veroorzaken als gevolg van het hoge gehalte aan oxaalzuur en tannine.

Contra-indicatie:
Schapenzuring en andere planten van de Polygonaceae-familie bevatten oxalaten in hun verse vorm en oxalaten in de gekookte bladeren (vergelijkbaar met spinazie of rabarber) en kunnen gecontra-indiceerd zijn in gevallen van nierstenen of een zwakke nierfunctie.

Overzicht:
Schapenzuring wordt vooral toegepast als afkooksel (het extraheren van een essence of werkzame stof uit een stof door koken). Maar het kan ook rauw worden geconsumeerd, bijvoorbeeld in een salade. De zaden hebben een ontgiftende werking. Vanwege de aanwezigheid van oxaalzuur moet men de aanbevolen hoeveelheid niet overschrijden.
Historische archieven van volksgeneeskunde in zowel Europa als de VS maken herhaaldelijk melding van schapenzuring. Al in 1740 werd het medicinale gebruik van het kruid voor patiënten wettelijk gesanctioneerd.
Verpleegkundige Rene Caisse, een prominente gebruiker van een groep kruidenformules die zij Essiac noemde, beschouwde schapenzuring als een belangrijk kruid in het protocol voor het afbreken van ongewenst weefsel en overtollige stoffen in het lichaam. Schapenzuring activeerde ook cellulaire ontgifting en reiniging, maar werkte beter in synergie met andere kruiden in het mengsel.
Schapenzuring bevat overvloedig chlorofyl, het groene pigment van plantenbloed, en draagt bij aan het transport van ruim voldoende zuurstof naar de cellen. Dit kan geweldig zijn bij het helpen handhaven van de celintegriteit bij situationeel blootgestelde celbeschadiging (opgelopen door bijvoorbeeld straling van het gebruik van röntgenstralen). Er zijn ook krachtige anti-oxidatieve effecten van carotenoïden in schapenzuring aangetoond.
Schapenzuring levert zuurstof aan weefsel op diep cellulair niveau. Het biedt ook een sterke structurele ondersteuning van het immuunsysteem. Schapenzuring kent een lange geschiedenis van traditioneel gebruik als adstringerend, diuretisch en mild laxeermiddel. Schapenzuring bevat bestanddelen zoals bètacaroteen, wijnsteenzuur, oxalaten (oxaalzuur), anthrachinonen (chrysofanol, emodin en rhein), glycosiden zoals hyperoside, de quercitine-3d-galactoside. De plant is inheems in Eurazië, maar is geïntroduceerd in de rest van Noord-Amerika, en wordt beschouwd als een algemeen onkruid in velden, graslanden en bossen.
Minimaal tien inheemse stammen van Canada en de Verenigde Staten hebben deze plant, ook bekend als zuur gras of zuur onkruid, gebruikt als voedsel en medicijn. Schapenzuring is een populair ingrediënt van veel volksremedies en de thee werd van oudsher gebruikt als diureticum en om koorts, ontstekingen en tandvleesaandoeningen te verhelpen. Interessant is dat schapenzuring, hoewel het geen peulvrucht is, aanzienlijke hoeveelheden fyto-oestrogenen bevat met een opmerkelijke oestrogeenreceptorbindende activiteit, vergelijkbaar met de fyto-oestrogenen in isoflavonen van rode klaver, zoethout en soja, allemaal peulvruchten die bekend staan om hun sterke gezondheidsherstellende eigenschappen. Het kruid bevat ook verschillende anthrachinonen die effectieve antioxidanten en vrije radicalenvangers zijn. Hoewel het onderzoek naar schapenzuring beperkt is, bevatten nauw verwante soorten een krachtige antibacteriële verbinding genaamd rumicine.
Het hoge tanninegehalte van de thee kan ook een samentrekkende werking hebben, wat nuttig is bij problemen zoals diarree en overmatige menstruatiebloedingen.

Het hoge tanninegehalte van de thee kan ook een samentrekkende werking hebben, wat nuttig is bij problemen zoals diarree en overmatige menstruatiebloedingen.

Het hoge tanninegehalte van de thee kan ook een samentrekkende werking hebben, wat nuttig is bij problemen zoals diarree en overmatige menstruatiebloedingen. Bij lage doses zijn de meeste Rumex-soorten nuttig bij diarree; bij hogere doses echter stimuleren ze de peristaltiek door de aanwezigheid van anthrachinonen die rechtstreeks inwerken op het neuromusculaire weefsel, waardoor de slijmproductie van de darmslijmvliescellen toeneemt en de afscheiding van water in het darmlumen wordt bevorderd, waardoor een reinigende werking wordt uitgeoefend.