Sannyasi

Sannyasi, (Sanskriet: “verlaten” of “neerwerpen”) ook gespeld sannyasin, in het Hindoeïsme, een religieuze asceet die afstand heeft gedaan van de wereld door zijn eigen begrafenis te verrichten en af te zien van alle aanspraken op sociale of familiale status. Sannyasis, zoals andere sadhus, of heilige mannen, worden niet gecremeerd maar worden over het algemeen begraven in een zittende houding van meditatie.

Sinds de 5e eeuw ce, hebben belangrijke teksten deze prestatie geassocieerd met de vierde ashrama, of levensfase, maar aanvankelijk was dit niet zo, en het is onzeker welk deel van de sadhus dit ideaal ooit werkelijk heeft belichaamd. Volgens zijn standaardbiografie was zelfs de filosoof Shankara dat niet, hoewel hij vaak wordt beschouwd als de archetypische sannyasi. De naam sannyasi duidt ook een asceet aan die bijzondere trouw betuigt aan de god Shiva, in het bijzonder iemand die behoort tot de dashanami orde die naar verluidt in de 8ste eeuw ce werd opgericht door Shankara.

Onder de dashanami sannyasis wordt het hoogste stadium van verwezenlijking erkend door de titel paramahamsa (“grote zwaan”). Dit ereteken wordt gewoonlijk alleen gegeven na een proeftijd van ten minste 12 jaar als asceet en alleen aan hen die volledige zelfkennis hebben bereikt. Zij worden dan beschouwd als vrij van alle wereldse regels en plichten, met inbegrip van formele religieuze verplichtingen, en van hen wordt vaak verwacht dat zij alleen inwendig vereren. Hoewel zijn eigen praktijken zowel Shakta (een mengsel van Shaivisme en lokale moeder-godin verering) als diep devotioneel waren, wordt de 19e-eeuwse heilige Ramakrishna soms beschouwd als een moderne paramahamsa.