Romeo en Julia Citaten

Geroemd als een van de populaire tragedies in de klassieke literatuur, is “Romeo en Julia” vol memorabele en tijdloze citaten die de grenzen van tijd en ruimte tarten. Door zijn immense populariteit zijn sommige van de meeslepende dialogen herhaaldelijk gebruikt in verschillende mainstream films.

Hoewel elke akte van het stuk boeiende citaten bevat, zijn de meest tot nadenken stemmende en hartverscheurende dialogen uitgesproken door de twee gepassioneerde geliefden – Romeo en Juliet. Enkele van de meest intrigerende citaten van deze twee jonge, ster-gekruiste minnaars worden hieronder besproken met een korte analyse.

Bekende citaten uit Romeo en Julia

Voorbeeld #1:

De liefde is een rook die wordt opgewekt met de damp van zuchten;
Gespoeld, een vuur dat fonkelt in de ogen van geliefden;
Geërgerd, een zee die wordt gevoed met liefdevolle tranen.

(I. i. 195-197)

De bovengenoemde regels die betrekking hebben op het verdriet van onbeantwoorde liefde zijn door Romeo uitgesproken in het midden van zijn gesprek met Benvolio. Gebruikmakend van de beeldspraak van vuur en rook, beschouwt Romeo zijn eenzijdige liefde voor Rosaline als een vurige waanzin, aangewakkerd door de zuchten van een minnaar. De diepte van de wanhoop van een minnaar die zich in de steek gelaten voelt, komt tot uiting in de beeldspraak van het water. Voor Romeo is de liefde een onpeilbare zee die wordt gevoed door de tranen van een verlaten geliefde.

Voorbeeld #2:

Een eerlijker dan mijn liefde? de alziende zon
Ne’ve saw her match since first the world begun.

(I.ii. 99-100)

Deze dialoog is door Romeo uitgesproken als reactie op Benvolio’s aandringen dat Romeo een liefelijker en mooiere geliefde zou kunnen vinden dan Rosaline. Romeo benadrukt de ongekende schoonheid van zijn geliefde Rosaline en roept uit dat geen enkele vrouw in deze wereld kan wedijveren met Rosalines onweerstaanbare charme. Het ironische is echter dat op het moment dat Romeo Juliet in het oog krijgt, de gedachte aan Rosaline uit zijn gedachten verdwijnt.

Voorbeeld #3:

Mijn enige liefde is voortgekomen uit mijn enige haat!
Te vroeg gezien, onbekend, en te laat gekend!
Prodigieuze geboorte van liefde is het voor mij,
dat ik een verafschuwde vijand moet liefhebben.

(I. v. 152-155)

Deze aangrijpende dialoog wordt door Juliet uitgesproken nadat ze zich realiseert dat de jongeheer op wie ze verliefd is geworden niemand minder is dan Romeo Montague – een familielid dat door Juliets ouders wordt veracht.

Deze regels duiden op de wrede werking van het lot en versterken het idee dat je de persoon op wie je verliefd wordt niet kunt voorzien, noch kunt kiezen. Op metaforisch niveau impliceren deze regels dat de zaken van het hart buiten het bereik van de rationaliteit liggen, en dat voorzichtigheid zelden wordt betracht bij het kiezen van iemands geliefde.

Voorbeeld #4:

Tis but thy name that is my enemy.
Tou art thyself, though not a Montague.
W what’s Montague? it is nor hand, nor foot,
Nor arm, nor face, nor any other part
Belonging to a man. O, wees een andere naam! Wat is een naam? Dat wat wij een roos noemen
met een andere naam zou het net zo zoet ruiken.

(II.ii. 41-47)

Deze tijdloze regels zijn door Juliet uitgesproken in de veelgeprezen balkonscène. Julia wijst Romeo’s achternaam, Montague, aan als het twistpunt tussen hun beider families. Op subtekstueel niveau versterken deze regels het idee dat iemands essentie niet alleen wordt bepaald door zijn naam en dat die de familielijn overstijgt.

Voorbeeld #5:

Goedenacht, goedenacht! Afscheid nemen is zo’n zoet verdriet,
Dat ik welterusten zal zeggen tot het
morgen is.

(II.ii. 199-201)

De hierboven genoemde, vaak geciteerde regels zijn uitgesproken door Julia tijdens het afscheid van Romeo. Deze hartverscheurende zinnen geven op briljante wijze de essentie weer van het bitterzoete verdriet dat hartstochtelijk wordt ervaren door geliefden die door familiaire druk gedwongen worden de kwelling van de vervreemding onder ogen te zien.

Het is opmerkelijk dat het oxymoron “zoet verdriet” in deze zinnen verwijst naar het feit dat in het geval van Romeo en Julia de pijn van het afscheid draaglijk wordt gemaakt door de hoopvolle gedachte dat zij elkaar de volgende morgen weer zullen ontmoeten.

Voorbeeld #6:

Ik neem u op uw woord:
Noem mij maar liefde, en ik zal nieuw gedoopt zijn;
Hierna zal ik nooit Romeo zijn.

(II.ii. 53-55)

Deze hartstochtelijke regels zijn door Romeo uitgesproken tijdens de klassieke balkonscène. Behalve dat ze Shakespeare’s onberispelijke beheersing van religieuze beeldspraak benadrukken, benadrukken deze suggestieve regels Romeo’s blijvende liefde voor Julia. Bovendien geeft dit citaat aan dat elke term van vertedering die Julia alleen voor Romeo reserveert, voor hem net zo verkwikkend zal zijn als een religieuze wedergeboorte.

Voorbeeld #7:

O, zweer niet bij de maan, de wisselvallige maan,
Die maandelijks verandert in haar cirkelvormige baan,
Omdat uw liefde niet even veranderlijk blijkt.

(II. ii. 114-116)

Deze verzen dienen als een andere gedenkwaardige toevoeging aan de alom verwachte balkonscène. Deze regels, uitgesproken door Julia, zijn bedoeld als waarschuwing voor Romeo. Juliet gebruikt de verschillende fasen van de maan als analogie voor een inconsistente liefde die aan verandering onderhevig is.

Werend genoegen te nemen met iets anders dan een eeuwigdurende verbintenis, laat Juliet Romeo duidelijk weten dat een liefde die beheerst wordt door wisselende omstandigheden of wisselende emoties voor haar geen optie is.

Voorbeeld #8:

En toch wens ik slechts het ding dat ik heb;
Mijn overvloed is zo grenzeloos als de zee,
Mijn liefde zo diep; hoe meer ik aan u geef,
des te meer heb ik, want beide zijn oneindig.

(II. ii. 139-142)

Deze verzen zijn door Juliet uitgesproken tijdens een gesprek met Romeo. In deze verzen belijdt zij de echtheid van haar diepe liefde voor Romeo door deze gelijk te stellen met de onpeilbare zee. Net als de onmetelijke, onvoorstelbare uitgestrektheid van de zee, zijn Juliets ware gevoelens voor Romeo niet te kwantificeren. Net als de grenzeloze zee belooft Juliet dat haar onvoorwaardelijke liefde voor Romeo nooit zal verminderen of wankelen.

Voorbeeld #9:

Wijs en traag; zij struikelen die snel lopen.

(II. iii. 101)

Het bovengenoemde beknopte advies is door broeder Lawrence gegeven aan de twee geliefden die elkaar kruisen. Door Romeo en Julia aan te sporen tot voorzichtigheid en matiging in hun liefde, benadrukt broeder Lawrence het belang van volwassen wijsheid in relatie tot impulsieve acties.

Hoewel het genoemde advies specifiek gericht is aan de jonge geliefden, heeft het een universele aantrekkingskracht omdat het de tragische gevolgen benadrukt van overhaaste beslissingen die genomen worden in het heetst van de passie.

Voorbeeld #10:

Goede zachte jeugd, verleidt geen wanhopige man.

(V.iii. 59)

Romeo doet bovenstaande bewering in reactie op Paris’ beschuldiging dat Romeo verantwoordelijk is voor de ogenschijnlijke zelfmoord van Julia. Romeo waarschuwt Paris dat hij Romeo’s geduld beter niet op de proef kan stellen, omdat een man die midden in een wanhopige situatie zit waarschijnlijk zijn toevlucht zal nemen tot geweld. Helaas slaat Paris Romeo’s advies in de wind en wordt hij uiteindelijk vermoord.