Radiaalband

De eerste ontwerpen van radiaalbanden werden in 1914 gepatenteerd door G.H. Hamilton en T. Sloper -patent nr. 467 gedeponeerd in Londen, en in 1916 door Arthur W. Savage, een bandenfabrikant (1915-1919), vuurwapenontwerper en uitvinder in San Diego, CA – U.S. Patent 1,203,910. Er werden geen echte producten vervaardigd.

Michelin in Frankrijk ontwierp, ontwikkelde, patenteerde en commercialiseerde de radiaalband. De eerste Michelin X radiaalband voor auto’s werd in 1946 ontwikkeld door Michelin-onderzoeker Marius Mignol. Er is geen bewijs dat de voormalige accountant die onderzoeker werd Mignol kennis had van Hamilton of het eerdere werk van Savage toen hij in 1941 met zijn experimenten begon.

Michelin was eigenaar van de toonaangevende automaker Citroën, zodat het snel zijn nieuwe ontwerp kon introduceren, onder meer op het nieuwe model Citroën 2CV van 1948. In 1952 ontwikkelde Michelin een radiale vrachtwagenband.

Omwille van de aanzienlijke voordelen op het gebied van duurzaamheid en brandstofbesparing, verspreidde deze technologie zich snel in Europa en Azië in de jaren 1950 en 1960.

In 1968 erkende Consumer Reports, een invloedrijk Amerikaans tijdschrift, de superioriteit van het radiale bandontwerp, door te wijzen op de langere levensduur van het loopvlak, betere stuureigenschappen en minder rolweerstand, waardoor het brandstofverbruik toeneemt.

In 1970 produceerde Ford Motor Company het eerste in Amerika geproduceerde voertuig met radiaalbanden als standaarduitrusting, Michelin-banden gemonteerd op de Continental Mark III.

In 1974, Charles J. Pilliod, Jr, de nieuwe CEO van Goodyear Tire and Rubber Company, voor een belangrijke investeringsbeslissing met betrekking tot de omscholing voor de radiaalband, na de oliecrisis van 1973. Ondanks hevige kritiek op dat moment investeerde Pilliod zwaar in nieuwe fabrieken en gereedschappen om de radiaalband te bouwen. Vandaag de dag zijn alleen Goodyear, Cooper, Titan en Specialty Tires of America nog onafhankelijk onder de Amerikaanse bandenfabrikanten, en heeft de radiaalband praktisch alle andere constructiemethoden voor autobanden op de markt vervangen. Sam Gibara, die van 1996 tot 2003 aan het hoofd stond van Goodyear, heeft opgemerkt dat Goodyear “er vandaag de dag niet meer zou zijn geweest” zonder de actie van Pilliod.

In 1974 ontwikkelde Pirelli de brede radiaalband op verzoek van het Lancia rallyraceteam om een band die het vermogen van de nieuwe Lancia Stratos aankon en in het daaropvolgende jaar introduceerde Pirelli een brede band met een gereduceerde zijwandhoogte zoals een slick, maar met een radiaalconstructie voor de Monte Carlo Rally winnende works Stratos.

Radiale technologie is nu het standaardontwerp voor vrijwel alle autobanden.

Biasbanden worden nog steeds gebruikt op aanhangwagens vanwege hun gewicht en hun weerstand tegen slingeren tijdens het trekken.

Vliegtuigen maken een langzamere overgang, omdat banden samen met het casco worden gecertificeerd. Een radiaalband heeft minder materiaal in de zijwand, dus weegt hij minder, loopt koeler en gaat langer mee. Voor kleinere vliegtuigen bieden diagonaalbanden meer stabiliteit bij hogere snelheden en hebben ze sterkere zijwanden.