Racetrack Playa

De RacetrackEdit

Racetrack is bijna het hele jaar droog en heeft geen begroeiing. Wanneer het droog is, is het oppervlak bedekt met kleine maar stevige zeshoekige modderscheurpolygonen met een diameter van 7,5 tot 10 cm en een dikte van 2,5 cm. De polygonen vormen zich in sets van drie modderscheuren onder een hoek van 120° ten opzichte van elkaar. Een paar dagen na een neerslag vormen zich kleine modderkrullen, ook wel “corn flakes” genoemd, op het oppervlak van de playa. De afwezigheid hiervan wijst erop dat de wind of een ander voorwerp de kleine modderkrullen heeft weggeschraapt.

Zeilsteen in Racetrack Playa

Tijdens het bimodale regenseizoen (zomer en vooral winter) zet een ondiep laagje water een dun laagje fijne modder af op en tussen de polygonen van Racetrack. Zwaardere winterse neerslag vaagt deze tijdelijk weg tot in de lente de droge omstandigheden nieuwe modderscheuren doen ontstaan op de plaats van de oude scheuren. Zandstralen wind helpt voortdurend om de randen van blootgestelde polygonen af te ronden. De jaarlijkse neerslag bedraagt 75 tot 100 mm en de ijslaag kan 2,5 tot 6,5 cm dik zijn. Typisch zal slechts een deel van de playa in een bepaald jaar overstromen.

De Racetrack werd eind 2016 vernield.

ZeilstenenEdit

De zeilstenen zijn een geologisch fenomeen dat in de Racetrack voorkomt. Plakken dolomiet en syeniet, variërend van enkele honderden grammen tot honderden kilo’s, schrijven zichtbare sporen in als ze over het oppervlak van de playa glijden, zonder tussenkomst van mens of dier. In plaats daarvan bewegen de rotsen wanneer ijsplaten van slechts enkele millimeters dikte beginnen te smelten tijdens perioden van lichte wind. Deze dunne drijvende ijsplaten creëren een ijsschuif die de rotsen tot vijf meter per minuut verplaatst.

De documentaire Principles of Curiosity uit 2017 verkent als centraal thema het verhaal van hoe de beweging van de zeilstenen een mysterie was geweest dat met behulp van de wetenschappelijke methode en kritisch denken kwam te worden opgelost.

EilandenEdit

De Grandstand in het noordwestelijke gebied van de playa

Twee eilanden van bedrock outcrops stijgen dramatisch boven het oppervlak van de playa aan zijn noordelijke uiteinde. De grootste is de Grandstand, een 22 meter hoge donkere kwartsmonzoniet, die in schril contrast staat met het helderwitte oppervlak van de Racetrack. Het tweede ‘eiland’ is een kleinere uitloper van carbonaat.

SpringsEdit

Depressies in de Racetrack playa zijn intermitterende bronnen die actief zijn op het moment dat er neerslag valt. Detailopnamen illustreren kegelvormige gaten waar het water aan de oppervlakte komt wanneer dit gebied een overmaat aan neerslag ontvangt.

Er zijn drie gebieden met op één lijn liggende depressies (intermitterende bronnen) in de playa.

Spinal Springs ligt in het centrale deel van de Racetrack playa. Het is 550 m lang en begint, aan het noordelijke einde, met kegelvormige depressies van slechts enkele centimeters diep. In zuidelijke richting nemen de depressies toe tot ~5 m in breedte met verspreide creosootstruiken. Daarna vernauwen ze zich en worden weer ondieper, om tenslotte te verdwijnen. Verder naar het noorden en zuiden langs deze lineaire formatie waren er verschillende andere depressies die mogelijk een voortzetting zijn van het Spinal Springs alignement.

Edge Springs is een alignement van de depressies langs de zuidoostelijke rand van de Racetrack playa. Het alignement loopt parallel met de tenen van alluviale waaiers langs de basis van de steile bergketen.

Gindarja Springs is een alignement van depressies dat bestaat uit drie grote inkepingen die in noordwestelijke richting zijn uitgelijnd binnen de Racetrack playa. Twee liggen volledig binnen de playa en de derde ligt aan de rand. Alle drie zijn geassocieerd met significante vegetatie.